Αφήστε με να λέω τα δικά μου ...

Θα προσπαθούσα να πείσω όσους με διαβάζουν, πως η λύση για να καλύψει τη περιβόητη απόσταση η ΑΕΚ, θα ήταν φέτος, στο καλοκαίρι του κορονοϊού μάλιστα, να ξοδέψει 5,6…10 εκατομμύρια περισσότερα σε σχέση με πέρσι. Κι όλα θα είχαν λυθεί. Για κάποιο διάστημα σίγουρα θα είχαν λυθεί κάποια πράγματα. Για μια σεζόν, ίσως για δύο.

Για να το έκανα αυτό, θα έπρεπε να αγνοήσω δύο βασικές παραμέτρους, που το κάνει πιο εύκολο όταν τις αγνοείς.

Οι δηλώσεις Μελισσανίδη

Η πρώτη είναι το πως λειτουργεί αυτή η ΑΕΚ, από τα τέλη της άνοιξης του 2013 μέχρι σήμερα. Για την ακρίβεια, πως έχει δηλώσει ο ίδιος ο Μελισσανίδης τότε, πως θα λειτουργούσε. Οι απαντήσεις είναι όλες στις τοποθετήσεις του στην περίφημη συνέντευξη Τύπου στο Τατόι. Το ζήτημα με μένα, είναι πως το έχω πάρει στα σοβαρά.

Βλέπω πως από τότε τηρείται απαρέγκλιτα. Άρα την δουλειά μου, δηλαδή το ρεπορτάζ και το σχόλιο που προκύπτει μέσα από την ενασχόληση με την ομάδα καθημερινά, προτιμώ να την κάνω μέσα από αυτό το πρίσμα. Μιας πραγματικότητας που έχει καθοριστεί λεπτομερώς από τότε και συνεχίζει να είναι έτσι. Κι όχι με το να λέω …αλλάξτε την πραγματικότητα.

Τα χρήματα που έχει ξοδέψει η ΑΕΚ

Η δεύτερη παράμετρος, είναι τα συμπεράσματα που βγαίνουν από το αποτέλεσμα που έχουν βγάλει τα χρήματα που έχει ξοδέψει η ΑΕΚ στο αγωνιστικό, από το καλοκαίρι του 2013 μέχρι σήμερα.

Χωρίς να λείπουν περιπτώσεις, κατά περιόδους μαζεμένες μάλιστα, στις οποίες ο στόχος μιας ομάδας με την πολιτική της ΑΕΚ επιτεύχθηκε, δηλαδή πήρε στο γήπεδο περισσότερα απ’ όσα ξόδεψε, το μεγάλο της πρόβλημα παραμένει γενικώς πως τις περισσότερες φορές παίρνει λιγότερα σε αναλογία με όσα ξοδεύει.

Επειδή όσο η ΑΕΚ τηρεί πάνω κάτω την πολιτική που ακολουθεί στο οικονομικό από το καλοκαίρι του 2013 (εννοώ γενικά ως φιλοσοφία, ανάλογα με τα έσοδα της πάντα), ο στόχος θα είναι πάντα να παίρνει μίνιμουμ το 100% από τις επιλογές που κάνει και σε κάποιες περιπτώσεις και …το 110%, όσοι παρακολουθούν την αρθρογραφία μου, νομίζω γνωρίζουν πως πάντα έδινα βάση σε όσα χαρακτηρίζουν τον τρόπο που «χτίζει» το αγωνιστικό της κομμάτι.

Οι απαντήσεις για όσα δεν πάνε καλά στην ΑΕΚ, κατά την άποψη μου βρίσκονται εκεί. Και ειδικά για όσα οδήγησαν στο δικό της αγωνιστικό «downgrade», τον καιρό που οι βασικοί της ανταγωνιστές και ειδικά ο ΟΣΦΠ πετύχαιναν σημαντική αναβάθμιση.

Η μεγάλη αντίφαση στην ομάδα μας από το 2013 μέχρι σήμερα, είναι πως το κομμάτι του αγωνιστικού σχεδιασμού αντιμετωπίζεται σε γενικές γραμμές, ως κάτι αρκετά πιο απλό απ’ όσο είναι στην πραγματικότητα.

Η φιλοσοφία της ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια και ο σχεδιασμός

Ενώ τα βασικά ζητούμενα για μια ομάδα που προχωρά με την φιλοσοφία της ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια, όσοι είναι μέσα στην ΠΑΕ τα γνωρίζουν, στην διαδικασία μέσα από την οποία θα φτάσουμε σε αυτά με μεγαλύτερη ασφάλεια, δεν έχει δοθεί η πρέπουσα σημασία.

Έχουν περάσει τόσα πολλά πρόσωπα από τον σχεδιασμό για παράδειγμα, έχουν γίνει τόσες πετυχημένες και τόσες αντίστοιχα αποτυχημένες κινήσεις, που είναι απορίας άξιο το πως όλα αυτά τα συμπεράσματα που έχουν βγει, δεν έχουν αξιοποιηθεί για να έχουμε φτάσει ήδη σήμερα, σε ένα λειτουργικό μοντέλο με βάση τις απαιτήσεις που έχει μια ομάδα με την φιλοσοφία της ΑΕΚ.

Το ό,τι είμαστε στο όγδοο μεταγραφικό καλοκαίρι από τότε που ξεκίνησε η διαδικασία του «Ερχόμαστε» και ψάχνουμε τις λύσεις με βάση το τι είναι διατεθειμένη να ξοδέψει η ΠΑΕ, είναι για μένα πολύ μεγάλο πρόβλημα και γίνεται η βάση όλων των υπόλοιπων.

Είμαστε στο όγδοο μεταγραφικό καλοκαίρι από το Τατόι και μετά και εξακολουθεί να μην είναι ξεκάθαρο σε όσους έχουν την ευθύνη για τον σχεδιασμό, τι απαιτείται από αυτούς.

Και βέβαια, δεν είναι αποκλειστική ευθύνη όλων όσοι έχουν περάσει να γνωρίζουν επακριβώς. Βεβαίως είναι αστείο να υποθέτουμε πως μπορεί κάποιος να συμμετέχει στον σχεδιασμό της ΑΕΚ και να μην ξέρει ποιες είναι οι διαφορές της στον τομέα της εξόδων για τις μεταγραφές σε σχέση με ΟΣΦΠ και ΠΑΟΚ, αλλά και πάλι δεν είναι αποκλειστική τους ευθύνη.

Το ζήτημα είναι να είχε γίνει ήδη ξεκάθαρο εδώ και πολύ καιρό το πως λειτουργεί η ΑΕΚ, ποιους στόχους έχει ο σχεδιασμός της και πως είναι οργανωμένη για να τους πετυχαίνει.

Το περίπου «χύμα» είναι το μεγάλο πρόβλημα της ΑΕΚ. Υπήρξαν φορές που ξέφυγε από αυτό με κάποιο τρόπο και είχε αποτέλεσμα. Θα γυρνάω πάντα στο καλοκαίρι του 2017 σαν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα και στο πως αξιοποιήθηκε η βελτίωση της ομάδας από τον Γενάρη που ήρθε ο Χιμένεθ, με τις στοχευμένες κινήσεις που ακολούθησαν τότε στον καλοκαιρινό σχεδιασμό.

Ωστόσο πριν καν ξεκινήσει τότε το πρωτάθλημα, είχαμε αλλαγή στον επικεφαλής του σχεδιασμού! Κι αυτό είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για το συμπέρασμα που διατύπωσα λίγο πιο πάνω. Στην ΑΕΚ οι ανάγκες του σχεδιασμού, αντιμετωπίζονται ως λιγότερο περίπλοκες απ’ όσο είναι πραγματικά.

Για παράδειγμα, το καλοκαίρι του 2017 δεν ήταν πετυχημένο επειδή ο Μαϊστόροβιτς αποδείχθηκε ο σούπερ τεχνικός διευθυντής. Δεν ήταν. Τουλάχιστον όχι ακόμη, αφού πρώτη φορά στην ΑΕΚ δούλεψε.

Και με τον ίδιο όμως μέλος, αποδείχθηκε στην πράξη πως δημιουργήθηκε μια ομάδα που δουλεύοντας μαζί, άρχισε να παράγει αποτέλεσμα. Και μάλιστα με βάση τις απαιτήσεις του συλλόγου. Στο διάστημα αυτό θα βρεις μαζεμένα τα περισσότερα παραδείγματα κινήσεων, που αποδείχθηκαν value for money. Και το value for money, είναι ο στόχος της ΑΕΚ.

Το γεγονός πως πριν καν ξεκινήσει το νέο πρωτάθλημα και με νωπή την ευρωπαϊκή επιτυχία με την πρόκριση σε βάρος της Μπριζ, άλλαξε αυτή η ομάδα που έβγαλε το αποτέλεσμα που έβγαλε, δείχνει πως δεν «ζυγίστηκε» σωστά η αξία της επιτυχίας του να δημιουργηθεί τελικά μια ομάδα που άρχισε να βγάζει αποτέλεσμα.

Τα προβλήματα στον σχεδιασμό

Κι από τότε, ούτε καν από το καλοκαίρι του 2018, έχουν ξεκινήσει τα προβλήματα στον σχεδιασμό της ΑΕΚ. Προβλήματα, που δεν έχουν λυθεί από την αύξηση των εξόδων. Η οποία είναι σημαντική από τότε και μετά, ειδικά σε σχέση με τα δεδομένα των προηγούμενων χρόνων.

Κανείς δεν λέει πως δεν έχει σημασία το κάτι παραπάνω στο οικονομικό. Αυτό που λέω εγώ και δεν θα σταματήσω να το λέω, είναι πως αυτό έρχεται ως επιστέγασμα, ως το ιδανικό συμπλήρωμα ενός παζλ που έχει δημιουργηθεί προσεκτικά και δομημένα.

Ο Ολιβέιρα και ο Λιβάγια κάνουν και θα κάνουν την διαφορά. Αλλά θα την κάνουν ακόμη περισσότερο, όταν στις θέσεις για τις οποίες βάσει πολιτικής πάντα πάς σε πιο φθηνές λύσεις, πετυχαίνεις μέσω του σχεδιασμού να βρεις αυτό που χρειάζεσαι, στα χρήματα που θέλεις να δώσεις. Η ΑΕΚ σταθερά εδώ και τρία χρόνια δυσκολεύεται να το βρει.

Και το ακόμη χειρότερο, φτάνει σε κάποιες περιπτώσεις να ξοδεύει πολλά για παίκτες που της δίνουν λίγα. Κι αυτό είναι που ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ.

Το γεγονός πως η ΑΕΚ θα ήταν καλύτερη αν έδινε 600 χιλιάρικα για αριστερό ή δεξί μπακ, είναι αυτονόητο. Χαίρω πολύ Χαιρόπουλος. Αλλά δεν θα τα δώσει, γιατί η οικονομική της πολιτική στις θέσεις της άμυνας, έχει πολύ χαμηλότερο ταβάνι από τις επιθετικές και μέσο-επιθετικές θέσεις.

Η αποτυχία της ΑΕΚ, είναι πως αυτό δεν θεωρείται δεδομένο ούτε καν για τους ανθρώπους που δουλεύουν για λογαριασμό της. Δεν είναι ξεκάθαρο μετά από τόσα χρόνια, πως όταν κάνεις σχεδιασμό για την ΑΕΚ, ψάχνεις την καλύτερη λύση στα λεφτά που δίνει κατά μέσο όρο η ομάδα γι΄αυτές τις θέσεις.

ΥΓ: Το ακόμη πιο παράδοξο …Αντί να διακρίνεται σε παραγωγή από τις Ακαδημίες η ομάδα που η οικονομική της πολιτική το επιβάλλει ως στόχο, διακρίνονται οι ανταγωνιστές της. Αυτό κι αν δείχνει πως το βασικό πρόβλημα στην ΑΕΚ, παραμένει πρόβλημα ποδοσφαιρικής σκέψης και μεθοδολογίας.

• ΑΕΚ
• Δημήτρης Μελισσανίδη
• Ιλια Ιβιτς