Cups winners matter!

Υπάρχουν όμορφες γκέλες; Για παράδειγμα, να χάνεις βαθμούς αλλά να ευχαριστιέσαι το ποδόσφαιρο. Να βρίσκει ο θεατής παρηγοριά για το στραβό αποτέλεσμα στις όμορφες ενέργειες, να βρίσκει εκτόνωση στο «αχ» της ξοδεμένης ευκαιρίας αντί στις ιαχές του γκολ. Δηλαδή να ξεμένει από ουσία κι όμως να τρέφεται από το θέαμα.

Υπάρχουν, θα απαντήσω. Υπάρχουν σε ομάδες δίχως πρωταγωνιστικούς στόχους. Σε κάτι «Χάρλεμ Γκλομπτρότερς» καταστάσεις. Όταν ο αθλητικός θίασος περιοδεύει με μοναδικό εξαγώγιμο προϊόν το θέαμα. Παλιότερα το βλέπαμε από τον Ηρακλή του Χατζηπαναγή. Τρέχαμε στην εξέδρα να χορτάσουμε με τις ντρίμπλες του «Νουρέγιεφ». Πρόσφατα από τον “trust the process” ΟΦΗ. Μία «ποδόσφαιρο για το ποδόσφαιρο» πρόταση. Μετρά το ταξίδι του 90λεπτου χωρίς την σκοπιμότητα του αποτελέσματος – προορισμού.

Τα ωραία πρωτοσέλιδα φτιάχνουν άσχημους πίνακες

Λοιπόν, ωραία είναι όλα αυτά αλλά τέτοιες νοοτροπίες δεν σηκώνουν τρόπαια. Cups winners matters! Τα τρόπαια μετράνε! Στην ΑΕΚ, ειδικά, μετρά περισσότερο ο τρόπος που τα κατακτάς. Αλλά για να έχει αξία ο τρόπος, πρέπει να τα κατακτάς!

Η ΑΕΚ του Σαββάτου ήταν μία αφελής κι επιπόλαιη ομάδα. Έπαιξε για να παίξει. Δεν έπαιξε για να κερδίσει και τελικά παραλίγο να χάσει. Τα 2-2 αντί 6-2 φτιάχνουν ωραία πρωτοσέλιδα αλλά άσχημους βαθμολογικούς πίνακες.

Η Ένωση υποτίμησε την αξία του ματς. Δεν λέω πως οι παίκτες ήταν σνομπ. Αντιθέτως, έτρεξαν, μόχθησαν, δημιούργησαν. Η σάρκα ήταν πρόθυμη αλλά το πνεύμα ασθενές. Όχι ακριβώς όπως του… bro (άλλο ανέκδοτο αυτό) Βράνιες που προτίμησε τα πλακώματα ξημερώματα στην Βοσνία από τις τελευταίες ποδοσφαιρικές μνήμες με την ΑΕΚ.

Προτεραιότητα η κατάκτηση ενός τροπαίου

Σίγουρα όμως το μυαλό δεν ήταν στο ΟΑΚΑ. Είχε ταξιδέψει πρόωρα στο «Βικελίδης». Μία υποσυνείδητη προτεραιότητα της απτής πραγματικότητας που διαμορφώνει η προσδοκία κατάκτησης ενός τροπαίου. Τίποτα μεμπτό. Συμβαίνει και θα συμβαίνει σε όλες τις ομάδες του κόσμου.
Απλώς το μυαλό να μείνει εκεί, τώρα που θα ταξιδέψει και το σώμα. Ο Άρης δεν αστειεύεται. Δεν παίρνω τοις μετρητοίς δηλώσεις για «ματς της δεκαετίας». Όποιος καταφεύγει σε βαρύγδουπα λόγια ψάχνει καταφύγιο για τον φόβο. Αλλά ο Άρης είναι μία σωστά δομημένη ομάδα. Έχει αρχές στο παιχνίδι του. Θα πάει ως εκεί που μπορεί, θα πάει το ματς στα όρια του ταλέντου του.

Η ΑΕΚ είναι καλύτερη ομάδα, δεν χωρά αμφιβολία. Τα λάθη του Σαββάτου (έχω την βεβαιότητα πως) θα γίνουν καύσιμο της Τετάρτης. Ματς που δεν είναι φτιαγμένο για 0-0 αλλά η ΑΕΚ είναι φτιαγμένη από σημαντικές προκρίσεις!

ΥΓ. Ερώτημα. Πόσες φορές είδατε τον Ολιβέιρα σε φάσεις τετ-α-τετ; Ελάχιστες είναι η απάντηση. Συνήθως τον βλέπουμε να εκτελεί υπό πίεση, να παίρνει ενέργειες με την άμυνα απέναντι. Σεντερ φορ βαρβάτο, δεν αντιλέγω αλλά δεν έχει το χάρισμα του Αραούχο. Ο Αργεντινός σαν να χτυπά αφύπνιση έχει εξαιρετική αντίληψη του χρόνου. Θα κινηθεί στο σωστό timing από σωστή θέση και θα φτιάξει τετ-α-τετ φάση. Άλλοτε θα μπει άλλοτε όχι αλλά έχει το χάρισμα να είναι εκεί, μόνος με τον γκολκίπερ.

ΥΓ2 Οι ποδοσφαιριστές δεν είναι μηχανές. Έχουν έγνοιες, ανησυχίες. Ο Αραούχο κι ο Σιμάνσκι ήταν οι μοιραίοι στις χαμένες ευκαιρίες του πρώτου ημιχρόνου. Συμπτωματικά είναι δυο παίκτες με αβεβαιότητα για το μέλλον τους ώσπου να κλείσουν οι εκκρεμότητες με τα συμβόλαιά τους. Υποθετικά μιλώντας, ανεξάρτητα από τις προθέσεις, κάθε αβεβαιότητα επιτείνει την ανασφάλεια.

• aris
• ΑΕΚ
• κύπελλο
• Κύπελλο Ελλάδος