Και τώρα οι δύο μας!

Ας ξεκινήσω ανάποδα. Επί μήνες, στο κομμάτι του μπάσκετ απολαμβάναμε το θαύμα της φύσης που λέγεται Κιθ Λάνγκφορντ. Δεν θέλω να γίνομαι υπερβολικός, δεν είμαι εξειδικευμένος στο μπάσκετ, αλλά όσα έβλεπα να κάνει ο Λάνγκφορντ τα έχω δει με τα μάτια μου μόνο από τον Γκάλη. Τόσο απλά, τόσο καθαρά. Γι’ αυτό και να σας πω τη μαύρη αλήθεια, μόνο την Τετάρτη κλονίστηκα αναφορικά με την τύχη αυτής της ομάδας στη φετινή σεζόν.

Γιατί, καλός και άγιος ο Σαντ Ρος, χρήσιμος και σημαντικός για την ισορροπία της ομάδας, για την άμυνα, για την επίθεση, αλλά το αφεντικό είναι ο Λάνγκφορντ. Και είχα ανησυχία, για το πώς θα αντιδράσει η ομάδα δίχως τον ηγέτη της. Για κάθε ερώτημα που είχα, για κάθε ανησυχία που μπορεί να γεννήθηκε, οι απαντήσεις δόθηκαν διαδοχικά την Τετάρτη και στο Περιστέρι. Στην Ισπανία, μετρώντας λίγες ώρες στην ομάδα, ο Ζήσης έδειξε πως ήρθε για να γίνει εκείνος το αφεντικό.

Για όσους δεν το έπιασαν με την πρώτη, ήρθε το ματς στο Περιστέρι. Ο Ζήσης δεν ήταν καλός, ήταν καθηλωτικός. Γεννημένος αρχηγός, παίκτης με τεράστια κλάση και εμπειρία, με προσωπικότητα που δεν έχει παρά ελάχιστοι στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μπήκε και πήρε την ομάδα από το χεράκι. Καθαρό μυαλό, φοβερή οργάνωση, κρίσιμα καλάθια με σταθερό χέρι, φοβερές άμυνες. Αλλά κυρίως, συγκλονιστική επίδραση στους υπόλοιπους παίκτες.

Η λογική του παραλόγου

Δείτε πως συμβούλευε τον Ρογκαβόπουλο, πως μιλούσε στους συμπαίκτες του, πως διατηρούσε την ψυχραιμία του, ακόμα και όταν έβλεπε να γίνονται τα απίστευτα σκηνικά που παρέπεμπαν σε στήσιμο. Με τον Ζήση ηγέτη, η ΑΕΚ επέκτεινε το τρελό σερί της στην Ελλάδα και έδειξε, πως παρά την ατυχία που τη βρήκε, μπορεί να νικήσει ακόμα και μέσα στη Γερμανία. Ακόμα και αν χάσει όμως, εκτιμώ πως θα αρκεί η νίκη επί της Ανβίλ τελευταία αγωνιστική για να προκριθεί.

Κάτι ακόμα για το μπάσκετ. Οσα συνέβησαν κόντρα στο Περιστέρι και σε αυτό το ματς, εμπίπτουν στα όρια του σκανδάλου. Στον πρώτο γύρο είχαν συμβεί αίσχη, με την ΑΕΚ να τρελαίνεται από την Τσαρουχά και την παρέα της. Τώρα, ίσως ακόμα το Περιστέρι να εκτελεί βολές. Μπορεί ο Παπαθεοδώρου να με…βλέπει ως επιλογή για να καλύψει κάνα κενό κάτω από τη ρακέτα, καθώς δεν του έμεινε παίκτης. Αλλά η ΑΕΚ νίκησε.

Οσο για το θέατρο του παραλόγου με τον τελικό – αν και διατηρώ κρυφή ελπίδα πως μπορεί να επικρατήσει η κοινή λογική στο φινάλε – δεν μπορώ να βρω τι σκέφτονται. Να θέλουν οι τρεις εκ των τεσσάρων φιναλίστ, να θέλει ο Υπουργός Αθλητισμού, να μην έχει αντίρρηση η Αστυνομία και να το απαγορεύει η ομοσπονδία. Γιατί; Επειδή τα προηγούμενα χρόνια έγινε με μαθητές! Μα πρόπερσι ο τελικός ήταν ΑΕΚ – Ολυμπιακός και πέρυσι ΠΑΟΚ – Παναθηναϊκός.

Τι πάει να πει έτσι έγινε πέρυσι; Τι πάει να πει τι θα συμβεί του χρόνου; Κάθε χρονιά είναι μια άλλη ιστορία. Οποιος δεν το καταλαβαίνει, μάλλον εξυπηρετεί άλλες σκοπιμότητες. Κατά τη δική μου γνώμη, η ΑΕΚ θα το πάρει είτε με κόσμο, είτε χωρίς, όποιος και αν είναι ο αντίπαλος. Αλλωστε, είναι σύνηθες το έξυπνο πουλί από τη μύτη να πιάνεται. Αλλά υπάρχει και μια στοιχειώδης λογική που δεν μπορεί να βιάζει κανείς και να έχει και ύφος από πάνω.

Να φτιάξει το μέλλον και τον κόσμο της

Πάμε στα ποδοσφαιρικά. Το πιο κωμικό των τελευταίων ημερών, είναι η ξαφνική…αγάπη και η πρεμούρα που δείχνουν οι φίλοι του ΠΑΟΚ για την ΑΕΚ. Μέχρι και αβανταδόρικες κρίσεις υπήρξαν, για το πόσο έχει δυναμώσει, για το πόσο έχει αδικηθεί από τη διαιτησία και άλλα πολλά…εμπριμέ. Θαρρείς και μπορεί να υπάρχει έστω και ένας που να πιστεύει, πως η ΑΕΚ θα παίξει για κάποιον άλλον πέραν του εαυτού της και του κόσμου της την Κυριακή.

Για την ΑΕΚ κάθε αναμέτρηση κόντρα στον Ολυμπιακό, ανεξαρτήτου της διαφοράς που μπορεί να υπάρχει στον βαθμολογικό πίνακα και τους στόχους των δύο ομάδων, είναι τεράστια πρόκληση. Τα χρόνια της παράγκας και της εγκληματικής συμμορίας που ακολούθησαν, αρκούν για να γραφτούν τόμοι ιστορίας. Και βέβαια, ποτέ μα ποτέ, δεν υπήρξε η παραμικρή σύγκλιση. Θυμηθείτε και το τεράστιο παραμύθι για το ματς στη φιέστα του ΄93, που συντηρήθηκε επί χρόνια.

Πέρα από κάθε ιστορική αναγκαιότητα πάντως, το σημαντικό είναι πως η ΑΕΚ πρέπει να επιβεβαιώσει σε ένα μεγάλο τεστ κόντρα στην ομάδα που προπορεύεται στο πρωτάθλημα, πως έχει βελτιωθεί. Το έδειξε στην Τούμπα, όπου οδηγήθηκε σε ήττα μόνο με αλλοίωση της πραγματικότητας. Δείχνει σε κάθε ματς που περνά, πως στέκεται ολοένα και καλύτερα. Αλλά χρειάζεται πάντα η επισφράγιση μιας μεγάλης νίκης. Τι πιο ωραίο, από την ομάδα που έκανε η ΑΕΚ πελάτη από τη μέρα που επέστρεψε.

Αλλωστε, χρωστά μια χαρά στον κόσμο της. Είναι απίστευτο για την ΑΕΚ να έχει φτάσει ενάμιση χρόνο μετά από την τελευταία μεγάλη επιτυχία σε ντέρμπι. Θα είναι το καλύτερο γιατρικό σε αυτό το χρονικό σημείο. Να πάρει και άλλη δύναμη η ομάδα, να αποκτήσει ψυχολογία και με την κατάλληλη ενίσχυση, να προχωρήσει σε πρωτάθλημα και κύπελλο. Επαναλαμβάνω, ότι η χρονιά έχει ακόμα πολλά να μας δώσει. Ας αρχίσει η ΑΕΚ να φτιάχνει το μέλλον της.

• ΑΕΚ
• Κιθ Λάνγκφορντ
• Νίκος Ζήσης
• ολυμπιακός
• περιστέρι