Το μάθημα και το πάθημα

Το μάθημα και το πάθημα
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Αυτήν την κατάσταση τη θυμάμαι στην ΑΕΚ περίπου 20 χρόνια. Ένα σύννεφο γκρίνιας και μιζέριας πάνω από το κεφάλι της ομάδας. Κάποτε έφταιγε ο Παντούρου που δεν ήρθε, μετά έφταιγε σε κάποιους ο Μπάγεβιτς που γύρισε, μετά τα μπλουζάκια και οι εξυπναδιές του Ντέμη, αργότερα η μίρλα εκ των έσω γιατί δεν πίστευαν πραγματικά. Το αποτέλεσμα συνήθως ήταν γνωστό και πάντα αρνητικό.

Με αυτήν τη συνθήκη πήγε η ΑΕΚ στην Τρίπολη. Σε έδρα που παραδοσιακά δυσκολεύεται και σπανίως έβρισκε λύσεις, με αφόρητη πίεση από τον κόσμο και έμμεση αμφισβήτηση στις δυνατότητες της ομάδας. Μια μαυρίλα που ήταν σχεδόν βέβαιο πως θα οδηγούσε στην αποτυχία. Όχι τώρα όμως. Όχι τώρα, γιατί η ΑΕΚ πέρασε από την Τρίπολη με τον αέρα και την άνεση της πρωταθλήτριας.

Μεγάλο πράγμα αυτό για  την ΑΕΚ. Να έχει τον αέρα και την πίστη πως μπορεί να πάρει τη νίκη κόντρα σε όλους. Με πειστική εμφάνιση, επιτρέποντας στον Αστέρα Τρίπολης – που την περασμένη εβδομάδα έχασε τη μία ευκαιρία μετά την άλλη στην Τούμπα – να κάνει πρώτη φάση στο 88’! Δεν είναι μικρά πράγματα αυτά.

Τι είδα ακόμα στην ΑΕΚ; Μυαλό, πάθος, οργανωμένο τρόπο παιχνιδιού. Είδα μια ομάδα που έπαιξε ποδόσφαιρο κυριαρχίας. Που ήθελε την μπάλα στα πόδια της και δεν κλείστηκε σε κανένα σημείο του ματς. Που έχει προπονητή που καταφέρνει να αντιμετωπίζει με ηρεμία όσα στραβά μπορεί να συμβούν μέσα σε ένα παιχνίδι, όπως τραυματισμοί και κάρτες.

Είναι σημαντικό και θα πρέπει να συνοδεύει όλες τις σκέψεις κατά τη διάρκεια της σεζόν, πως αυτό το γκρουπ παικτών, είναι που οδήγησε την ΑΕΚ στο πρωτάθλημα και στο Champions League. Που βρίσκει λύσεις και δημιουργεί πνεύμα ανίκητο, που κανείς δεν μπορεί να προσπεράσει. Αυτά μας δίδαξε η Τρίπολη.

Να πω την αλήθεια, σκιαζόμουν στην ιδέα πως η ΑΕΚ θα μπορούσε να πάει στη διακοπή με όλη αυτή την αμφισβήτηση και δίχως να βρίσκεται στην κορυφή. Πάντα με τρομάζουν περισσότερο οι εμμονές και οι διχόνοιες από τους εξωτερικούς αντιπάλους. Δείτε τι συνέβη με το πέναλτι.

Το ερώτημα που πρέπει να θέτει καθένας στον εαυτό του για να απαντά σωστά στην ερώτηση «είναι πέναλτι ή όχι», είναι απλή: θα δινόταν σε κάθε άλλο σημείο του γηπέδου δίχως δεύτερη σκέψη. Από τη στιγμή που αναμφίβολα η απάντηση είναι ναι, παύει κάθε άλλη κουβέντα. Οποιος δεν το καταλαβαίνει και επιχειρεί συμψηφισμούς με άλλες καταστάσεις, απλά πράττει εκ του πονηρού.

Το πέναλτι είναι τόσο καθαρό, όσο και το λάθος που αφορά στην απόφαση για να μην πραγματοποιηθεί μεταγραφική ενίσχυση. Στο δικό μου μυαλό, ήταν – και παραμένει – τεράστιο το κενό στη μεσαία γραμμή. Με τον ερχομό του Γιαννιώτα, η ΑΕΚ έχει επτά παίκτες που ο Ουζουνίδης χρησιμοποιεί στα άκρα. Ακόμα και τώρα με τέσσερις παίκτες εκτός και είχε λύσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων δοκιμασμένες.

Το ζήτημα είναι στη μεσαία γραμμή. Η ΑΕΚ θα έπρεπε να ενισχυθεί, διότι οι λύσεις είναι μετρημένες. Ο Σιμόες είναι θωρηκτό, αλλά δεν μπορεί να παίζει συνέχεια. Ο Γαλανόπουλος είναι έτοιμος, αλλά θέλει και αυτός ανάσες. Ο Αλεφ έχει τρομερές προοπτικές, αλλά και αρκετή δουλειά στο τακτικό κομμάτι. Ο Μοράν ακόμα ψάχνει να πείσει για το τι μπορεί να κάνει καλά.

Το λέει και το δείχνει με τις επιλογές του ο προπονητής. Προχωρά με το δίδυμο Σιμόες, Γαλανόπουλου, μέχρι να…πέσουν κάτω. Πιστεύει στον Αλεφ, αλλά βλέπει τις αδυναμίες του. Δεν πείστηκε από τον Μοράν, δεν θέλει να δοκιμάσει καν τον Αϊντάρεβιτς στη συγκεκριμένη θέση. Είναι σαφές πως προτιμά τον Τσόσιτς, που είναι αλήθεια πως λέει σε κουβέντες πως του αρέσει πολύ να παίζει χαφ.

Πολλοί από όσους σχολίασαν τις τελευταίες ημέρες, έχουν στρεβλή εικόνα για τα πράγματα. Ακουσα και διάβασα πολλά για τα λεφτά που δεν έδωσε η ΑΕΚ. Είναι λάθος αυτό. Η ΑΕΚ έδινε λεφτά. Αναλογιστείτε πως τα είχε βρει με τη Σουόνσι για να πάρει τον Νάρσινγκ με 2 εκατ. ευρώ. Πως τα είχε βρει με τη Θέλτα για τον Ραντόγια. Ποιο ήταν το θέμα; Πως αυτοί οι παίκτες, έχουν αξιώσεις που υπερβαίνουν τον πήχη που έχει θέσει η ΑΕΚ για τα αποδυτήρια της.

Σας φαίνεται μικρό; Μου έλεγε φίλος αθλητής πριν από λίγες εβδομάδες, περιστατικό από αποδυτήρια ομάδας που οι περισσότεροι γνωρίζουμε καλά. Πως έπαιρνε λιγότερα χρήματα από κάποιους πιτσιρικάδες και έτσι επέλεγε παιχνίδια και δεν έσπαγε τα πόδια του σε κάθε γήπεδο. Σωστό; Όχι βέβαια. Κατανοητό; Απόλυτα. Τα αποδυτήρια μιας ομάδας είναι μια μικρή κοινωνία.

Δεν θα μπορούσε ο Σιμόες των 250.000 ευρώ, που με την επικείμενη ανανέωση θα πάει κοντά στο μισό εκατ. ευρώ, να έχει συμπαίκτη κάποιον με 1,5 εκατ. ευρώ. Δεν θα μπορούσε ο Λιβάγια των 800.000 να έβλεπε κάποιον νιόφερτο που με το καλημέρα παίρνει τα διπλά. Δεν είναι τυχαίο πως οι ομάδες – ακόμα και όταν δίνουν παραπάνω χρήματα – προσπαθούν να διαρρεύσουν άλλα ποσά για να κρατήσουν τις ισορροπίες.

Αυτό δεν είναι δικαιολογία. Είναι εξήγηση, επαρκής κατά τη γνώμη μου, γιατί η ΑΕΚ δεν μπόρεσε να προχωρήσει κάποιες ακριβοθώρητες περιπτώσεις παικτών που προσπάθησε. Δεν μπόρεσε να τις φέρει στα μέτρα της, έχασε χρόνο και μπήκε σε διαδικασίες που δεν μπορούσαν να έχουν αποτέλεσμα, υπέστη επικοινωνιακή ήττα.

Ποιο είναι το μέγιστο λάθος; Απλά, πως δεν μπορεί να έχεις όλο το καλοκαίρι μπροστά σου, να ξέρεις πως θα χρειαστείς αμυντικό χαφ και να μην έχεις καταρτίσει λίστα με 100 περιπτώσεις που θα φτάνουν ως τα χρήματα που επιθυμείς να διαθέσεις. Μέσα σε αυτούς, θα έβρισκες και κάποιους που θα ταίριαζαν σε αυτό που θέλει ο προπονητής.

Πάντα εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Η ΑΕΚ έδειξε φέτος πως έχει ζητήματα στο σχεδιασμό και το μεταγραφικό προγραμματισμό. Θυμίζω πως ξεκίνησε το καλοκαίρι, με την προοπτική για πέντε κινήσεις που θα κάλυπταν τα κενά που είχαν δημιουργηθεί: δύο εξτρέμ, ένας φορ, δύο χαφ (έναν εάν έμενε ο Κονέ). Ηρθαν με καθυστέρηση οι Μπογέ, Πόνσε και Αλεφ, ήρθε στο παρά πέντε ο Γιαννιώτας, ο χαφ ακόμα αγνοείται.

Τα μεγάλα κλαμπ ανά τον κόσμο, δουλεύουν από αυτό το καλοκαίρι για το επόμενο. Εχουν μεγάλες λίστες, επαφές με γραφεία μάνατζερ, ανιχνεύουν αγορές. Κάνουν ταξίδια και συζητήσεις. Στην ΑΕΚ δεν συμβαίνει αυτό. Είναι μια κατάσταση που λειτουργεί πολλές φορές. Πριν από ενάμιση χρόνο, χάθηκαν εβδομάδες με έναν περίεργο Αργεντινό που ξέχασα το όνομα του και ήρθε στη φούρια του Γενάρη ο Αραούχο. Πέρυσι το καλοκαίρι η ΑΕΚ κράτησε τον Αργεντινό και έκανε την κίνηση με τον Κονέ.

Φαίνεται πως στην ΑΕΚ δεν ήθελαν να επωμιστούν το βάρος της αποτυχίας για τις υποθέσεις Μοράν και Αϊντάρεβιτς. Στη ζωή δεν γίνεται να κερδίζεις πάντα. Υπάρχουν παίκτες, μεταγραφές που δεν θα βγουν. Δεν μπορεί να γίνονται βαρίδι στην ομάδα και στην πρόοδο της, ώστε να μη χαθούν κάποιες χιλιάδες ευρώ. Η ΑΕΚ έκανε λάθος που τους κράτησε, λάθος που δεν πίεσε να φύγουν, λάθος που δεν τους αντικατέστησε με ικανούς παίκτες.

Αλλωστε, εάν είσαι η Ρεάλ και τα σκορπάς, δεν σε νοιάζει το σκάουτινγκ και ο προγραμματισμός. Επειδή είσαι η ΑΕΚ όμως, που μόλις επέστρεψες στα σαλόνια της Ευρώπης και γεμίζεις τα ταμεία σου, χρειάζεται να δουλεύεις περισσότερο. Να είσαι πιο ικανός και πιο γρήγορος. Ειδάλλως, θα ξοδεύεις μέσα σε ελάχιστα 24ώρα τη χαρά της πρόκρισης στο Champions League. Όπως ξόδεψε σε χρόνο dt, τη χαρά του πρωταθλήματος με την αστεία προσέγγιση στο κύπελλο και τον Χριστοδουλόπουλο.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X