Λεπτή «κιτρινόμαυρη» γραμμή

Κάθε λιμάνι και καημός. Κάθε παιχνίδι της μπασκετικής ΑΕΚ – που δυστυχώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα – και πόνος. Γιατί ακόμα και η μεγάλη νίκη επί της Βενέτσια δεν προέκυψε από οργανωμένο και σύγχρονο μπάσκετ, αλλά από κατάθεση ψυχής με την πλάτη στον τοίχο. Πόνος στα μάτια, στην καρδιά, στο μυαλό. Για τις υψηλές προσδοκίες, για την προσπάθεια που κάνει με μεγάλο κόπο ο Αγγελόπουλος εδώ και τρία χρόνια, για τον κόσμο που απογοητεύεται κάθε φορά που θέλει να αγκαλιάσει και να στηρίξει την προσπάθεια. Αυτά τα μπρος πίσω των τελευταίων εβδομάδων σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, είναι στα όρια του παραλογισμού και δημιουργούν νεύρα και ένταση.

Αυτό συνέβη και στη Ρόδο. Ο καπετάνιος απών, οι συνεργάτες ανίκανοι να διαχειριστούν ένα τόσο μεγάλο καράβι, που πήγε ολοταχώς στα βράχια. Πριν καν βγει ο Οκτώβρης, λίγο πριν το πιο κρίσιμο ματς της σεζόν, που είναι κατ’ εμέ ο ημιτελικός με τον Παναθηναϊκό, η ΑΕΚ μοιάζει με σκορποχώρι. Ένα σύνολο καλών παικτών, που θαρρείς και μαζεύτηκαν ξαφνικά και παίζουν απλά για να «σκοτώσουν» την ώρα τους. Οσο και να ψάχνει απεγνωσμένα κάποιος ορθολογικό μπάσκετ, δεν θα το βρει. Η ΑΕΚ παραπέμπει σε συνονθύλευμα και τείνει να καταστρέψει τις επενδύσεις ακόμα μιας σεζόν.

Το δυστύχημα και η τεράστια ευθύνη του Μανωλόπουλου και των συνεργατών του είναι πως η ΑΕΚ δεν έχει ταυτότητα. Ελεγε από πέρυσι πως θα κάνει μια αθλητική ομάδα. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Μια ομάδα που δέχεται 80+ πόντους σε κάθε παιχνίδι. Μια ομάδα που αδυνατεί να βγει κυρίαρχη στα ριμπάουντ και έχει τεράστιο πρόβλημα στη ρακέτα. Μια ομάδα που αδυνατεί να βγάλει με κάποιο σχέδιο επίθεση και καταφέρνει να μην έχει συγκέντρωση για να πετύχει ούτε λέι απ.

Βέβαια, το πρόβλημα δεν περιορίζεται εκεί. Δεν αρκεί απλά να διαπιστώσει κάποιος πως η ΑΕΚ έφερε έναν εγκεφαλικό παίκτη όπως ο Γκριν και ξαφνικά αυτός δείχνει φουλ ατομιστικές διαθέσεις. Δεν αρκεί να λέει κάποιος πως ο Χάρις δεν έχει μπει ακόμα σε ευρωπαϊκό ρυθμό, γιατί προφανώς δεν του έχουν δώσει να καταλάβει ποιες είναι οι απαιτήσεις, οι καταστάσεις και οι προσδοκίες. Ούτε καν να βλέπει κάποιος πως ΔΕΝ είναι αθλητικοί οι Μαυροειδής και Σάκοτα, πως δεν μπορεί να υπήρξε τουρ στο Λας Βέγκας για να καταλήξει η ΑΕΚ ξανά στον προβληματικό Ελόνου.

Κατά τη γνώμη μου, εκεί τελειώνει η ευθύνη του Μανωλόπουλου και το βάρος περνά στον Αγγελόπουλο. Διότι, όταν θέτεις ως μεγάλο στόχο τη σεζόν την ανάδειξη των ταλέντων που (χρυσό)πληρώνει η ΑΕΚ και οι Μωραϊτης και Τσαλμπούρης είναι μόνιμα εκείνοι που σκουπίζουν τον πάγκο. Πόσο χειρότερη θα ήταν η ΑΕΚ με τον Μωραϊτη οργανωτή; Πόσο πιο αδύναμος θα ήταν ο Τσαλμπούρης κάτω από τη ρακέτα; Ποιος φωτεινός παντογνώστης επέλεξε τον Σι για να παίζει 39 δευτερόλεπτα και έθεσε εκτός το πρότζεκτ που λέγεται Ατιτς; Πως είναι δυνατόν να παίζει 40 λεπτά ο Μπάρλοου, που δεν έκανε στον Μανωλόπουλο και γκρίνιαζε όλο το καλοκαίρι;

Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά. Μένουν αναπάντητα γιατί πρέπει να απαντηθούν από τον καθ’ ύλην αρμόδιο, δηλαδή τον Αγγελόπουλο. Θεωρώ λογικό πως θα υπάρξουν αστοχίες, πως θα φάει…ξύλο, όπως όλοι οι παράγοντες που ξεκίνησαν σε ποδόσφαιρο ή μπάσκετ. Αλλά πρέπει να μάθει από τα λάθη του, να μείνει μακριά από εμμονές και να δώσει λύσεις που θα υπηρετούν το πλάνο που έχει. Διότι, η ΑΕΚ έχει πλάνο, αλλά όσοι κλήθηκαν να το υπηρετήσουν αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων. Ο Σάκοτα εκτός εποχής, ο Ζντοβτς με αμυντική ομάδα δίχως παίκτες που θα παίζουν άμυνα, ο Μανωλόπουλος με αθλητικό σύνολο που δεν προλαβαίνει να δέχεται φάσεις.

Η γραμμή οδηγεί στη Νέα Σμύρνη. Μια ΑΕΚ που πέρασε από 40 κύματα και ψάχνει τρόπο να σταθεί ξανά στα πόδια της. Είναι αλήθεια πως το ξέσπασμα στη Λάρισα, έστω και επί ενός αδύναμου αντιπάλου, αποτέλεσε δείγμα αντίδρασης της ομάδας. Αλλά προφανώς για την ΑΕΚ τα σπουδαία είναι μπροστά. Σε μια έδρα που παραδοσιακά θα ξεχειλίζει από εμπάθεια και κόμπλεξ, δίχως καμία βαθμολογική άνεση, κυνηγώντας πλέον τους αντιπάλους της.

Ισως αυτό βέβαια να είναι και το κλειδί. Μια σκέψη, ένας στόχος, ένα αποτέλεσμα. Να περάσει η ΑΕΚ από την έδρα του Πανιωνίου. Να έχει πάθος και διάθεση ανάλογη με αυτή που εμφάνισε στο Μιλάνο και με τον Ολυμπιακό. Τέτοιας σημασίας είναι άλλωστε το ματς, έστω και αν ο αντίπαλος δεν είναι του ίδιου διαμετρήματος. Η ΑΕΚ έχει την ποιότητα, έχει το υλικό, αυτό που χρειάζεται είναι διάθεση. Και πάθος. Οσοι είδαν το ντέρμπι στη Λεωφόρο, το επιβεβαίωσαν για ακόμα μια φορά.

Δεν χρειάζεται κάτι άλλο. Αλλωστε, για να ξέρουμε τι λέμε, από τις γκέλες που έχουν τραυματίσει την ψυχολογία και την ισορροπία της ΑΕΚ, μόνο εκείνη στην Τρίπολη ήταν αναπάντεχη και προέκυψε από λάθη που έκαναν Χιμένεθ και παίκτες. Στην Ξάνθη δημιουργήθηκαν δεκάδες φάσεις που δεν έγιναν γκολ, με τον Ατρόμητο η ΑΕΚ θα μπορούσε να είχε τελειώσει το ματς στο δοκάρι του Μάνταλου. Στα ματς που η ΑΕΚ ήταν συγκεντρωμένη και με σχέδιο που υπηρέτησε στο παιχνίδι της, είχε τρόπο να πάρει αποτέλεσμα.

• αγγελόπουλος
• ΑΕΚ
• ατιτς
• μανωλόπουλος
• μωραϊτης
• σι
• τσαλμπουρης
• Χάρις
• Χιμένεθ