Μας… έφεξε πάλι, αλλά ας μην λέμε και πολλά!

Αν δεν μας… κάτσουν τα αποτελέσματα που θέλουμε, ώστε να πάμε στα μπαράζ, προφανώς θα μιλάμε μετά για την «αυτοκτονία» της εντός έδρας ισοπαλίας με την Εσθονία, την τελευταία μέρα του Αυγούστου.

Αν βέβαια μιλάμε εμείς για «αυτοκτονία», τι να πουν και οι Βόσνιοι, που κέρδιζαν την ίδια μέρα με 2-0 την Κύπρο στην έδρα τους και ηττήθηκαν στο τέλος με 3-2. Και δεν αναφέρομαι στο αποψινό τους στραπάτσο, γιατί σήμερα έπαιζαν με τους Βέλγους, οι οποίοι απλά αποφάσισαν να παίξουν. Και ως ανώτερη ομάδα, κέρδισαν…

Μακάρι να πάνε όλα καλά και να μας… φέξει (για μια ακόμα φορά) ώστε να πάμε στο Μουντιάλ. Το έχει ανάγκη το ποδόσφαιρό μας, το έχει ανάγκη και ο Έλληνας φίλαθλος. Υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις που δεν είναι τέλειες, αλλά εδώ δεν μας είχαν κάνει οι «Σαρρήδες» και οι «Γκιρτζίκηδες» να μειώσουμε την υποστήριξή μας στην Εθνική μας ομάδα…

Το αποψινό δεν σηκώνει και πολλή… συζήτηση. Τουλάχιστον, προσωπικά, δεν έβλεπα πως θα γινόταν να μην κερδίσει η Εθνική μας, ειδικά από τη στιγμή που οι Βέλγοι μας έκαναν το «δώρο» που θέλαμε. Δεν ανησύχησα ούτε στο 1-0, όπως νομίζω και οι περισσότεροι.

Η ισοφάριση ήρθε άμεσα από τον μοναδικό Έλληνα φορ, που μπορεί να κάνει τόσο καλά, αυτή τη σεντερφορίσια κίνηση σε συνδυασμό με το άψογο πλασέ που καταλήγει στα αντίπαλα δίχτυα, δηλαδή από τον Μήτρογλου. Ε, μετά έβαλε γκολ και ο Τζιόλης με κεφαλιά, οπότε κάπου εκεί, αρχίζεις να γράφεις από το ημίχρονο για να μην χάνεις και χρόνο…

Επίσης, καλό είναι να σκεφτούμε και πως θα αισθανόμασταν, τι θα λέγαμε και θα γράφαμε, αν ήμασταν απόψε στη θέση των Βόσνιων. Οπότε ας μην πούμε και πολλά για το σημερινό, ας περιμένουμε να μας… κάτσει ένα ακόμα αποτέλεσμα, για να πάμε στα μπαράζ, κι αν περάσουμε και από εκεί, το πανηγυρίζουμε μετά!

Από εκεί και πέρα, επειδή όπως πάντα, θέλω να είμαι έντιμος και ειλικρινής απέναντί σας, δεν είμαι σε θέση να κάνω και ιδιαίτερες αναλύσεις για τη νίκη της «Βασίλισσας», αφού πήγα στο γήπεδο με τον γιο μου, που δεν είναι ούτε 2,5 χρονών, οπότε αναλώθηκα στο να του εξηγώ, με ποιον είμαστε, πόσο καλοί είναι αυτοί με τα κίτρινα, πόσο κακοί οι άλλοι και τα συναφή! Συν τοις άλλοις, όποτε έχανε τη μασκότ, με ρώταγε: «που είναι ο Πάντα, μπαμπά», οπότε έχασα και αρκετά καλάθια, αναζητώντας τον Πάντα Παντού, κάπου μέσα στο γήπεδο!

Το γεγονός πάντως ότι για δεύτερο σερί ματς, η ομάδα σκόραρε πάνω από 90 πόντους χωρίς να έχει ενσωματωθεί ακόμα το «πολυβόλο» της, ο Χάρις, συν το ότι σκόραραν και οι 12 που έπαιξαν (στο ματς Κυπέλλου με το Ρέθυμνο, είχαν σκοράρει οι 11 από τους 12), αν μη τι άλλο, φανερώνει ότι επιθετικά, έχει γίνει δουλίτσα και η ομάδα βρίσκεται σε καλό δρόμο.

Αμυντικά, υπήρξαν πάλι κενά διαστήματα, ειδικά στην αρχή του αγώνα, όπου η ομάδα μπήκε πολύ νωθρά στο ματς. Τα πολύ ευχάριστα νέα έχουν να κάνουν με το ότι ο Λαρεντζάκης είναι καλά και προλαβαίνει να παίξει μέχρι και στο ματς της Τρίτης για το Τσάμπιονς Λιγκ.

Κι επίσης, θετικό – τηρουμένων των αναλογιών – είναι και ότι μεγάλωσε η «παρέα» που βρέθηκε δίπλα στη «Βασίλισσα», αφού στο γήπεδο βρέθηκαν πάνω από 1500 άτομα. Ας είναι… Θα φέρει η ομάδα φέτος τον κόσμο στο γήπεδο. Αφού δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό, θα πάει το βουνό στον Μωάμεθ!

• ΑΕΚ
• Βοσνία
• εθνική
• Λαρεντζάκης
• μήτρογλου