Εφτιαξε το κέφι της, τώρα να φτιάξει και το μέλλον της

Να βλέπεις δικέφαλο και να χαμογελάς
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Στην ΑΕΚ υπάρχει ένα ζήτημα που αφορά τη διαχείριση των συναισθημάτων. Το αποδέχομαι και το αντιλαμβάνομαι, καθώς πρόκειται για μια ομάδα που είναι βαθιά συναισθηματική και παράλληλα είναι ένας οργανισμός που βρίσκεται σε αναταραχή περισσότερες από δύο δεκαετίες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, ως σύμπτωμα που εμφανίζεται λίγο πολύ σε όλους, την απότομη εναλλαγή των συναισθημάτων. Η λύπη και τα νεύρα διαδέχονται τη χαρά σε ελάχιστο χρόνο, η ένταση κυριαρχεί και χάνεται η λογική.

Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα εάν διαπιστώσει κάποιος τις τελευταίες ημέρες. Μέχρι και πριν μία εβδομάδα, στην ΑΕΚ υπήρχε το ανάθεμα. Ο Μοράις (δικαιολογημένα σε μεγάλο βαθμό) είχε κρεμαστεί στα μανταλάκια, η διοίκηση λοιδορούνταν για το φιάσκο με τον Ντίας και τις μεταγραφές που θέλει και δεν μπορεί. Μέσα σε ελάχιστες μέρες, με δύο μόνο κινήσεις, το κλίμα άλλαξε. Ο Χιμένεθ μπορεί να μην ενθουσίασε, αλλά αναγνωρίζεται ως γνώστης του αντικειμένου και ικανός να σώσει την παρτίδα για την ΑΕΚ. Συνδύασε μάλιστα αυτήν την προσδοκία με δύο νίκες στο ξεκίνημα.

Και μετά, ήρθε ο Αραούχο. Υπό πίεση και με την ουρά στα σκέλια έπειτα από τα χαστούκια που είχαν πέσει (εξ ου και το χαμήλωμα της υπόθεσης με τη διάψευση από την ΑΕΚ), με ανάγκη οικονομικής υπέρβασης, η ΑΕΚ βρήκε αυτό που ήθελε. Έναν ικανό επιθετικό, που είναι σημαντικό όνομα και μπορεί να προσφέρει το εύκολο γκολ. Πλήρωσε πολλά, 800.000 για τέσσερις μήνες, αλλά έτσι είναι. Δεν θα μπορούσε να μην πληρώσει για έναν φορ αξίας. Δεν μπορεί κάθε φορά να γίνονται δουλειές με λαχεία, έστω και αν κάθε μεταγραφή, όσα λεφτά και αν ξοδεύεις, δεν μπορεί να εγγυηθεί εξ αρχής την επιτυχία της.

Με αυτά και με εκείνα, η ΑΕΚ έφτιαξε το κέφι της. Πήρε μια νίκη που έδωσε βαθιά ανάσα και ήταν απόλυτα πειστική, βρίσκεται με το ενάμιση πόδι στα προημιτελικά του κυπέλλου και με ορθάνοιχτο τον δρόμο για την τετράδα, προσδοκά πως θα ενισχυθεί πολύ με έναν έτοιμο παίκτη που θα είναι άμεσα διαθέσιμος. Ειδικά εάν ξεπεράσει τον κόμβο της Ξάνθης, τότε μπορεί να ζεστάνει για τα καλά τον κόσμο.

Για τις περαιτέρω μεταγραφές, θα πω μόνο πως η ΑΕΚ οφείλει να πάρει όσους παίκτες κρίνεται πως χρειάζεται. Δεν συμμερίζομαι την επιφυλακτικότητα αρκετών για τον Μπαρμπόσα, τον οποίο θεωρώ παίκτη τεράστιου επιπέδου που μπορεί να δώσει πολλά και άμεσα. Για τον Βινίσιους δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη, αλλά ελπίζω να προέκυψε έπειτα από ολοκληρωμένη παρακολούθηση και να έχουν ξεκάθαρη εικόνα εκείνοι που πρέπει και αποφασίζουν εν τέλει.

Αυτό που δεν πρέπει να συμβεί πάντως, είναι η απαξίωση του υπάρχοντος ρόστερ. Για παράδειγμα, δεν μπορεί να χωρέσει το μυαλό μου πως η ΑΕΚ έχασε φέτος τον Βάργκας, με κωμικές αναφορές όπως ό,τι δεν είναι ακραίος (πέρυσι έκανε όργια ξεκινώντας από δεξιά), ότι δεν έχει συνέχεια στο παιχνίδι του (και καθάρισε όλα τα μεγάλα ματς), ότι είναι φευγάτος (επειδή οι ίδιοι τον έκαναν να αισθάνεται εκτός ομάδας).

Πως είναι δυνατόν να γίνεται μεσανατολικό το θέμα του αριστερού μπακ, όταν υπάρχει ένας παίκτης που στη χειρότερη θεωρείται αξιόπιστος και λέγεται Ντίντακ. Δεν είναι Ρομπέρτο Κάρλος; Δεν είναι. Είναι συνεπής αμυντικά, με ελάχιστα κακά ματς στη διετία, δεν βγάζει προβλήματα τραυματισμών, βοηθά επιθετικά. Το ζήτημα δεν είναι ο Ντίντακ, αλλά αν και πως μπορεί να βρεθεί κάποιος τουλάχιστον ισάξιος (όχι η κωμωδία Ντίας βέβαια) για τη θέση. Αλλά εδώ ισχύει, ότι και στην επίθεση. Τα λαχεία, δεν κληρώνουν πάντα. Ειδάλλως, Ντίντακ θα λέμε και θα πανηγυρίζουμε.

Για να μην αναφερθώ και σε άλλες περιπτώσεις: η ΑΕΚ έκανε τον Τζανετόπουλο από την Εθνική στα αζήτητα και μετά στον Ηρακλή ως δανεικό. Τον Μπακάκη να μην παίζει ούτε ως αλλαγή, με τον Χιμένεθ σαν  να ωθείτε να κάνει αλλοπρόσαλλα πράγματα, απλά και μόνο για να μην χρησιμοποιηθεί. Τον Ανέστη, που μαζί με Μπάρκα και Τσιντώτα συνθέτουν την καλύτερη τριπλέτα στην Ελλάδα στη θέση τους, να θεωρείται ως βδέλυγμα για την ΑΕΚ. Τον Κολοβέτσιο στα αζήτητα, να θεωρείται έσχατη επιλογή. Και προφανώς, ουδείς εξ αυτών είναι τοπ κλας. Αλλά είναι παιδιά που κέρδισαν ένα κύπελλο. Που έχουν κάτι να δώσουν. Αν δεν τους στηρίξεις ως ομάδα στα δύσκολα, πότε θα το κάνεις; Ποτέ είναι η απάντηση. Αλλά εδώ χαντακώθηκε ο Γαλανόπουλος για να παίζει ο Αϊντάρεβιτς στις 11άδες που έφτιαχνε ο Μοράις. Για να μην πω και για τον Αραβίδη.

Ολες αυτές είναι ξεχωριστές ιστορίες. Πολλές από αυτές, ανήκουν πια σε αυτές που βρίσκονται χωρίς γυρισμό. Αυτό που έχει σημασία είναι να λειτουργήσει η ΑΕΚ με πλάνο και όχι αρπακολατζίδικα. Τώρα που έφτιαξε το κέφι της και βρήκε ξανά χαμόγελα με τα αποτελέσματα και την αύρα των νέων προσώπων, να φτιάξει και το μέλλον της. Να δημιουργήσει στέρεες βάσεις που θα οδηγήσουν στους στόχους της τρέχουσας σεζόν (Τσάμπιονς Λιγκ, Κύπελλο), αλλά κυρίως αυτούς της επόμενης χρονιάς (πρωτάθλημα και είσοδος σε ευρωπαϊκούς ομίλους).

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X