Πάρε την μπάλα και κάνε παιχνίδι

Κατάρα; Μπορεί. Αν και δεν πιστεύω σε μάτια, ξεματιάσματα, μαντζούνια και άλλα περίεργα, δεν μπορώ να θυμηθώ καμία χριστουγεννιάτικη γιορτή που να μη συνοδεύεται από μαυρίλα για την ΑΕΚ. Ετσι και τώρα. Για άλλη μια φορά, όλα στραβά κι ανάποδα. Η χαζομάρα του Αραβίδη, το στήσιμο από τη διαιτησία, τα λάθη από τον Μοράις και τους παίκτες. Θα μπορούσαμε να τα αναλύουμε αυτά επί μακρόν. Και είναι αλήθεια, πως το κάθε ένα από μόνο του – και πάνω απ’ όλα αυτή η απίστευτη γκαντεμιά που βρίσκεται πάνω από την ομάδα – αρκούσε από μόνο του για να γίνει η ζημιά.

Κατά την άποψη μου, το θέμα δεν μπορεί να είναι πλέον αυτό. Δεν μπορεί να είναι ένα παιχνίδι. Ένα ακόμα παιχνίδι, σαν πολλά από εκείνα που έχει δώσει η ΑΕΚ και δεν μπορεί να φτάσει στον στόχο της. Μπορεί να βρισκόμαστε ακόμα στα τέλη Δεκέμβρη, να μην έχει ολοκληρωθεί καν το μισό της σεζόν, αλλά είναι ξεκάθαρο πια πως η ΑΕΚ απέτυχε. Δεν έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα ρόστερ που θα διεκδικήσει πραγματικά το πρωτάθλημα, δεν μπόρεσε να προχωρήσει στην Ευρώπη. Τώρα και με την κατάλληλη μεταγραφική ενίσχυση, η ΑΕΚ πρέπει να βρει την ηρεμία και το καθαρό μυαλό για να μπορέσει να αναπροσαρμόσει τους στόχους της και να προχωρήσει.

Είναι αναγκαίο να συμβεί αυτό. Είναι φανερό πως υπήρξαν λάθη. Αργοπορημένος μεταγραφικός σχεδιασμός, λάθη στις επιλογές προπονητή, κακή διαχείριση της ομάδας όπως αποδεικνύει περίτρανα η υπόθεση Αραβίδη. Η ΑΕΚ πίστεψε πως με λίγη τύχη, αν το παιχνίδι παιζόταν στα ίσια, θα βρισκόταν κοντά στην κορυφή. Με 20 βαθμούς, δεν πας πουθενά. Η διαιτησία σε χτύπησε πάλι, πλήρωσες πανάκριβα ένα προς ένα όλα τα λάθη σου. Αδειασε ψυχικά ο κόσμος να περιμένει ένα ξέσπασμα, μια σταθεροποίηση σε καλό επίπεδο και να μην το βλέπει.

Ο καθένας μπορεί να βλέπει διαφορετικά τα πράγματα. Για εμένα, η κατάσταση στην ΑΕΚ είναι ξεκάθαρη και δεν επιδέχεται καμίας αμφισβήτησης. Η ευθύνη ανήκει στον Μελισσανίδη. Αυτός είναι το κουμάντο, εκείνος που έχει οικονομική δύναμη, ποδοσφαιρική εμπειρία, μεγάλο εγωισμό για να πετύχει και να κάνει την ΑΕΚ ξανά πρώτη. Όπως τότε, που εκείνος το πέτυχε τελευταία φορά. Ο Μελισσανίδης φέρει την ευθύνη για όλα τα λάθη και τις παλινωδίες που υπήρξαν ως τώρα.

Οποιος ασχολείται με οτιδήποτε χαμηλότερο του Μελισσανίδη, απλά επιλέγει να κοιτάζει το δέντρο και να χάνει το δάσος. Εκτιμώ πως αυτό έκανε κάποιες φορές και ο ίδιος ο Μελισσανίδης, προκειμένου να μην προχωρήσει σε δραστικές κινήσεις. Ωστόσο, το παρελθόν της ΑΕΚ και του ίδιου, δείχνει ξεκάθαρα πως μόνο με αποφασιστικό τρόπο μπορεί να έρθουν τα πράγματα σωστά. Να θυμίσω σε παλιότερους, πως όταν η συνεργασία με τον Καρρά δεν απέδιδε, ήταν φανερό πως η ΑΕΚ έπρεπε να αλλάξει χέρια. Πως όταν είδε τα τραγελαφικά του Στεπάνοβιτς, τον άλλαξε άμεσα. Πως όταν ήρθε το κάζο της Μηχανιώνας, βγήκε μπροστά και έστειλε μήνυμα. Όταν είδε τους περίεργους της Enic, δεν θέλησε να φθαρεί σε μια συνεργασία που δεν θα είχε μέλλον και αποχώρησε.

Τώρα, ο Μελισσανίδης είναι μόνος του. Εκείνος, το όραμα του και τα όνειρα χιλιάδων Ενωσιτών για να δουν την ομάδα ξανά πρωταθλήτρια, στα ευρωπαϊκά σαλόνια και στο δικό της γήπεδο. Εκείνος είναι που πρέπει να βρει τις λύσεις, να αναλάβει πρωτοβουλίες, να καθορίσει το στίγμα που θα λειτουργεί η ομάδα στη συνέχεια. Ολο το παιχνίδι είναι πάνω του. Εκείνος έχει την μπάλα, εκείνος πρέπει να κάνει παιχνίδι.

Για να σας πω την αλήθεια, αυτό είναι και το πιο ενθαρρυντικό που υπήρξε μέσα στη μαυρίλα της γκέλας με τον ΠΑΣ. Πως στο ημίχρονο όλοι βλέπαμε άναυδοι έναν Μελισσανίδη από τα παλιά. Εξαλλο, τσαμπουκαλεμένο, να μην κρατιέται. Να είναι χείμαρρος και αποφασισμένος να σπάσει τα δεσμά που κρατάνε σε χαμηλή πτήση. Ενδεχομένως να έπαιξε άμυνα για καιρό, περιμένοντας να προχωρήσει το θέμα του γηπέδου. Αλλά πλέον, όλα δείχνουν πως ξύπνησε και το παιχνίδι αλλάζει. Εκείνος είναι που πρέπει να βρει τη λύση.

• ΑΕΚ
• Δημήτρης Μελισσανίδης
• Πας Γιάννινα