Αυτά που αγαπάς να μισείς

Οι μέρες περνούν βασανιστικά. Αν και βρισκόμαστε στην καρδιά των γιορτών, όταν οι κουβέντες αφορούν την ΑΕΚ σε πιάνει ένα σφίξιμο. Η ένταση και οι διαφωνίες είναι σχεδόν μόνιμες σε κάθε συζήτηση. Θαρρείς και έχουμε να χωρίσουμε περιουσία, ο ένας επιτίθεται στον άλλο, ο ένας προσπαθεί να επιβληθεί στον άλλον, ο ένας προσπαθεί να βγάλει σκάρτο ή πιαστράκια τον άλλον. Κουβέντες πολλές φορές δίχως νόημα, που ξεκινούν από το σήμερα και χάνονται στο παρελθόν, πολλές φορές με στοιχεία που δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια.

Δείτε μόνο τα βασικά αντικείμενα συζήτησης της ΑΕΚ τις τελευταίες ημέρες και θα καταλάβετε πολλά. Τι κουβεντιάζουν οι Ενωσίτες: μεταγραφές, διαχείριση ομάδας, Μπάγεβιτς, εσχάτως γήπεδο και ολίγο από μπάσκετ. Κυρίως όταν έρχονται αποτυχίες, γιατί στις επιτυχίες ελάχιστοι έχουν κέφι να σχολιάσουν. Αυτό από μόνο του καταδεικνύει το πρόβλημα. Υπάρχει κόσμος που καραδοκεί την αποτυχία, υπάρχουν κάποιοι που έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους και περιμένουν την γκέλα για να «δικαιωθούν». Απέναντι σε ποιον και σε τι, είναι ένα αναπάντητο ερώτημα. Γιατί θεωρητικά εντός της «κιτρινόμαυρης» κοινωνίας, όλοι το ίδιο καλό θέλουν. Την ΑΕΚ πρώτη και καλύτερη, με σούπερ ομάδα και το δικό της γήπεδο.

Κάπως έτσι φτάνει η κουβέντα στη διοίκηση και στη μεταγραφική ενίσχυση. Για τα λεφτά που δεν πέφτουν, για τα λάθη που έχουν γίνει. Σας έχω πει τη γνώμη μου και δεν αλλάζει. Οσοι περίμεναν πακτωλούς χρημάτων από τον Μελισσανίδη προφανώς δεν είχαν ιδέα ή ήταν κακώς πληροφορημένοι για τη φιλοσοφία του. Αυτή είναι ξεκάθαρη στο πέρασμα των ετών. Δεν θεωρεί πως οι ομάδες αγοράζονται, δεν επιθυμεί να θεωρείται ως κορόιδο σε διαδικασίες τεχνητού ανταγωνισμού για να χρυσοπληρωθούν κάποιοι παίκτες. Αυτός είναι και δεν αλλάζει. Και στήνει ένα μοντέλο που ψάχνει να βρει ευκαιρίες, με υψηλά ποσοστά επιτυχίας τα τελευταία χρόνια.

Μη λησμονείτε, πως η ΑΕΚ είναι η πρώτη ομάδα που έκλεισε παίκτη για τον Ιανουάριο. Την ώρα που αλλού δίνουν και παίρνουν οι μαύρες λίστες ή οι αναφορές  για παίκτες που θα επιχειρηθεί να πωληθούν, στην ΑΕΚ έκαναν μια κίνηση με τη σφραγίδα του τεχνικού διευθυντή και την έγκριση του προπονητή. Δεν πήρε τον Μασεράνο, αλλά δεν πρόκειται για αχαρτογράφητο παίκτη. Εχει βιογραφικό, μπορεί να βοηθήσει άμεσα. Και ήδη, στην ΑΕΚ δουλεύουν και άλλες περιπτώσεις.

Το εύκολο είναι να απαξιώνεις. Το εύκολο είναι να ζηλεύεις και να φθονείς πάντα το ξένο. Ετσι άκουγα διθυραμβικά σχόλια για τον Ιμπάρμπο, τον Λεντέσμα, τον Μάριν και τον Καρντόσο, τον Κάνιας και τον Βαρέλα. Οποιος τους βρήκε στη σεζόν, κερδίζει χρυσό ρολόι. Η ΑΕΚ έχει παίκτες, αλλά δεν τους έχει αξιοποιήσει. Κυρίως, επειδή δεν έχει ξεκάθαρο προσανατολισμό και αυτό είναι στοιχείο που δημιουργεί ζήτημα και θα έπρεπε να είχε επιληφθεί ήδη ο Μαϊστόροβιτς, που είναι ο υπεύθυνος του ποδοσφαιρικού τμήματος. Εκτιμώ, πως οι επόμενες μεταγραφές και ο σχεδιασμός της ομάδας για τη νέα σεζόν, δεν θα γίνει στην τύχη, αλλά βάσει συγκεκριμένου πλάνου.

Ο Μελισσανίδης και η διοίκηση είναι ένα από τα θέματα που αγαπά να μισεί πολύς κόσμος εντός της ΑΕΚ. Θαρρείς και υπήρξε καλύτερη τύχη για την ΑΕΚ ή πλήρωσε λίγα από τα δεινά και τις εμπνεύσεις των πολλών μεταγραφών που γίνονταν κάθε χρόνο φορτώνοντας με δεκάδες εκατομμύρια το ταμείο της ομάδας. Αλλά ακόμα και ο Μελισσανίδης ωχριά μπροστά στο θέμα που μπορεί ακόμα να ξεσηκώνει: Μπάγεβιτς. Το προπατορικό αμάρτημα.

Δεν μπορεί να υπάρχει Ενωσίτης που δεν πόνεσε, δεν στεναχωρήθηκε, δεν πικράθηκε από όσα έγιναν το 1996. Αλλά έγιναν το 1996. Πέρασαν 20 χρόνια. Μεγαλώσαμε, ωριμάσαμε, είδαμε τα πολύ χειρότερα. Οι χαρές ήταν μετρημένες, οι πίκρες αμέτρητες. Χάσαμε χρόνια, δυνάμεις, σε μια υπόθεση που δεν μπορούσε να οδηγήσει πουθενά. Αποτελεί δείγμα μεγαλοψυχίας για κάποιον να συγχωρεί, εκείνον που ζητά συγνώμη. Ο Μπάγεβιτς το έκανε. Κάποιοι το δέχθηκαν, κάποιοι όχι. Ως εκεί. Να του φορτώνονται όλα τα δεινά της ΑΕΚ, είναι άδικο και τελείως λανθασμένο.

Για την ΑΕΚ είναι κατάντημα πως τόσα χρόνια μετά συνεχίζει να ασχολείται γύρω από αυτό το θέμα. Δεν μπορεί να προχωρήσει κοιτάζοντας συνεχώς πίσω σε μια υπόθεση που πολλοί από όσους την πραγματεύονται, δεν την έζησαν καν. Ο Μπάγεβιτς βρίσκεται στην ΑΕΚ γιατί είναι εκείνος που μπορεί να κρατάει ισορροπίες με τον Μελισσανίδη, έχουν ξεχωριστό κώδικα επικοινωνίας, είναι εκείνος που εμπιστεύεται όσο λίγους. Όπως ορθώς λέει και ο ίδιος, το σημαντικό είναι η ομάδα και όχι τα πρόσωπα. Και ακόμα σημαντικότερο, η ομάδα να προχωρά μπροστά και να γίνεται καλύτερη.

Πως μπορεί να γίνει αυτό; Σας είπα για το μέγα ζήτημα της φιλοσοφίας. Αλλά από την άλλη, διαφωνώ με την προσέγγιση που υπήρξε για τα ματς κυπέλλου. Μια ομάδα που είχε εξασφαλίσει την πρόκριση, ήταν επόμενο να πάει με πειραματικές 11άδες και παίκτες με μικρό χρόνο συμμετοχής. Τη μία σε ένα χοιροστάσιο που δεν παιζόταν μπάλα, προχθές με έναν αντίπαλο που έπαιζε ταμπουρωμένος για να πάρει την ισοπαλία και να προκριθεί και κοπανούσε ασταμάτητα. Οι μεγάλοι αναλυτές του ποδοσφαίρου μπορεί να υποστηρίζουν πως η σωστή απάντηση είναι με γκολ, αλλά στο παρελθόν μόνο τραγικές γκέλες θυμάμαι σε ανάλογες δυσκολίες.

Το παρελθόν είναι οδηγός, αρκεί να μην ωραιοποιούνται καταστάσεις. Ρίχτε μια ματιά στη στήλη των αφιερωμάτων για να δείτε κατά χρονιές πόσες δυσκολίες βίωσαν παίκτες που ήταν τεράστιοι. Αλλά να σας πω και το άλλο: προτιμάτε μήπως όσα συνέβησαν σε Ηράκλειο και Ριζούπολη. Πως ο Παπαθανασάκης εμφανίστηκε ξαφνικά και σε τηλεοπτική εκπομπή και ο Ηρακλής έχασε, με τον Απόλλωνα να είναι Μπαρτσελόνα στο πρώτο και Κουκουβάουνες στο δεύτερο; Αλλά ξέχασα. Στο πρώτο μέρος έπαιζε ο Παναθηναϊκός του Στραματσόνι και στο δεύτερο τον άγγιξε το μαγικό ραβδί του Ουζουνίδη. Που έκανε και τον Στιλ ακόμα να δέχεται μόνο τρία γκολ. Ο Ολυμπιακός χάλασε το όνειρο του Δημητράκη και διέλυσε με…1-0 τη Σπάρτη, ο ΠΑΟΚ έμεινε στο 0-0 με την Ελευσίνα και στο δεύτερο μέρος έγινε και αυτός πυραυλοκίνητος.

Ξέρω, ξέρω. Κάπου εδώ έρχονται τα σχόλια να ασχολούμαι με την ΑΕΚ, τι έχουν κάνει οι άλλοι και πολλά διάφορα στην ίδια λογική. Οι αναφορές είναι ενδεικτικές για να αντιληφθείτε πως αντιμετωπίζονται αυτά τα ματς. Και επίσης για να αποκτάτε δική σας ξεκάθαρη άποψη και όχι ό,τι επιχειρούν να σερβίρουν μέσα που ελέγχονται από συγκεκριμένα κέντρα και ξέρουν πάντα να παρουσιάζουν εκείνο που θα ικανοποιήσει τον ιδιοκτήτη.

Μετά, το γήπεδο. Ακόμα και άνθρωπος που θεωρώ σοβαρό, με ρώταγε εμπιστευτικά πριν από λίγες μέρες γιατί ο Μελισσανίδης δεν έχει λεφτά και γι’ αυτό δεν ξεκινά. Βλέπετε, τη συμπεριφορά του Βασιλόπουλου. Πόσα προβλήματα δημιουργεί συνεχώς. Εχετε αναλογιστεί πότε η ΑΕΚ κινήθηκε ενωμένη προς μία κατεύθυνση; Πότε η ΑΕΚ έκανε κινήσεις που θα δείξουν στην Πολιτεία, πως αποτελεί κοινό πόθο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων το νέο γήπεδο; Πότε έδειξε πως είναι πανίσχυρη για να τη σταματήσει κάποιος καθοδηγούμενος ανύπαρκτος, όσα εμπόδια και αν προβάλει.

Απαντώ εγώ. Ποτέ. Ελάχιστες συγκεντρώσεις, με ισχνή παρουσία κόσμου συγκριτικά με το μέγεθος της ΑΕΚ. Αναλογιστείτε τι θα συνέβαινε σε άλλες περιπτώσεις. Σκεφτείτε πως η ΑΕΚ τα έκανε όλα από την αρχή, αλλά ακόμα ορισμένοι ψάχνουν την  τρίχα για να την κάνουν τριχιά. Και μπορεί ο κόσμος να έγινε δύσπιστος και να κουράστηκε, αλλά όποιος έχει φάει ένα πρωινό σε δημόσια υπηρεσία για μια απλή υπόθεση ιδιωτικού δικαίου, μπορεί να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος.

Και κλείσιμο με μπάσκετ. Η ΑΕΚ μπήκε ξανά στον χάρτη. Μπορεί ακόμα κι αυτό να θεωρείται πλέον δεδομένο, αλλά αναλογιστείτε πως πριν από δύο μόλις χρόνια αυτό το τμήμα οδηγούνταν στον αφανισμό. Ο Αγγελόπουλος έκανε και θα κάνει ακόμα λάθη. Αλλά παλεύει. Το κακό είναι πως παλεύει μόνος του. Γιατί εκεί και αν δεν έχει στηριχθεί η προσπάθεια. Το μπάσκετ μπήκε ξανά στη ζωή μας, η κουβέντα γίνεται και σε αυτό, αλλά κυρίως από μακριά. Η παρουσία στο γήπεδο δεν είναι υποχρέωση, ο καθένας κρίνει πως θα περάσει τον χρόνο του, αλλά ας πάψουν τουλάχιστον οι εύκολες κρίσεις για όλα.

• αγγελόπουλος
• ΑΕΚ
• Δημήτρης Μελισσανίδης
• μαϊστόροβιτς