Ξεκάθαρα συμπεράσματα από Καρδίτσα και Πολωνία

Πρώτα απ’ όλα, επιτρέψτε μου απλά να αναφέρω κάτι με αφορμή τη συγκλονιστική τραγωδία της Σαπεκοένσε, αφού για το καθαυτό γεγονός, πολύ απλά δεν υπάρχουν λόγια για σχολιασμό. Έτσι, το μόνο που θα ήθελα να γράψω είναι να κάνουμε το σταυρό μας και να αισθανόμαστε πόσο τυχεροί είμαστε, για κάθε μέρα που μας ξημερώνει και μας βρίσκει υγιείς και να ζούμε κάθε μέρα, με έντονα συναισθήματα και στιγμές σαν να είναι η τελευταία μας… Τίποτα άλλο. Καλό Παράδεισο στις 71 ψυχές που χάθηκαν τόσο άδοξα…

Πάμε και στα… δικά μας, που ακόμα κι αν πολλές φορές είναι δυσάρεστα, τουλάχιστον έχουμε την τύχη να αναπνέουμε για να τα ζούμε και να τα σχολιάζουμε. Είναι μια φάση του Κυπέλλου, αυτή με τους ομίλους, που θα τη χαρακτήριζα από αχρείαστη έως και αδιάφορη. Και θα πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξει ο σχεδιασμός. Εντάξει, μια γκέλα μπορεί να την κάνει ο κάθε «μεγάλος», αλλά όταν έχει τρεις ευκαιρίες, έτσι ή αλλιώς θα προκριθεί.

Την «πάτησε» η ΑΕΚ στον αγωνιστικό χώρο-βούρκο της Καρδίτσας κι έφερε ισοπαλία με την Αναγέννηση. Επί της ουσίας, δεν έπαθε τίποτα. Και ισοπαλία να φέρει στη Λαμία, θα περάσει ως πρώτη. Ακόμα και με ήττα – που λέει ο λόγος – το πιθανότερο θα είναι να περάσει ως δεύτερη. Η έκπληξη θα είχε ουσία, αν για παράδειγμα γινόταν ένα μονό ματς, στην έδρα του αδύναμου, δηλαδή της ομάδας που βρίσκεται μια κατηγορία κάτω.

Να έπαιζαν για παράδειγμα, ένα και μόνο ματς, η Καρδίτσα με την ΑΕΚ, ο ΟΦΗ με τον ΠΑΟ, η Σπάρτη με τον ΟΣΦΠ, τα Τρίκαλα με τον ΠΑΟΚ, ο Κισσαμικός με τον Πανιώνιο κ.ο.κ. Και όποιος έπεφτε θύμα έκπληξης, αντίο και Κύπελλο από του χρόνου!

Το μόνο που έγινε τώρα, όσον αφορά στην ΑΕΚ που μας ενδιαφέρει, είναι να παίξει η ομάδα ένα ματς-αγγαρεία, σε γήπεδο που ούτως ή άλλως, δεν θα έπρεπε να παιχτεί ποδόσφαιρο. Προσέξτε. Για να εξηγούμαι και να μην παρεξηγούμαι. Όταν γράφω «ματς-αγγαρεία» δεν σημαίνει ότι δικαιολογώ τον οποιονδήποτε παίκτη, μπορεί να το αντιμετώπισε έτσι. Σε καμία περίπτωση.

Όταν υπάρχει στην κερκίδα, έστω και ένας «Ενωσίτης» που πάει σε ένα γήπεδο (ο Θεός να το κάνει), βράδυ Τρίτης, μέσα στη βροχή και στο ψοφόκρυο για να στηρίξει την ομάδα, τότε κανένας μα κανένας δεν δικαιούται να δει, ακόμα και φιλικό ματς ως αγγαρεία. Και ακριβώς το ίδιο ισχύει, ακόμα και για τις προπονήσεις. Όταν γράφω «ματς-αγγαρεία», αναφέρομαι στην όλη διαδικασία αυτής της φάσης του Κυπέλλου. Αλλά, ακόμα και την «αγγαρεία», ακόμα και την πιο ερασιτεχνική περίσταση, όταν είσαι στην ΑΕΚ, οφείλεις να την αντιμετωπίζεις ως επαγγελματίας.

Όπως και να ‘χει, από αυτό το ματς, επέστρεψε η γκρίνια και το κράξιμο. Κράξιμο, δικαιολογημένο, αφού εκείνοι που πήγαν μέσα στις χειρότερες συνθήκες για να δουν από κοντά την αγαπημένη τους ομάδα, είχαν την απαίτηση να δούνε τους παίκτες της ΑΕΚ, να είναι σοβαροί και να τα δίνουν όλα. Δεν το είδαν αυτό από κάποιους και λογικά, τους γιούχαραν στο τέλος.

Υπό άλλες συνθήκες βέβαια, εφόσον δηλαδή η σεζόν είχε κυλήσει πιο ομαλά για την ΑΕΚ, κι αν μη τι άλλο δεν είχε τόσα μαζεμένα αρνητικά αποτελέσματα στο πρωτάθλημα, δεν θα στεκόμασταν ιδιαίτερα στην ισοπαλία με την Αναγέννηση Καρδίτσας.

Όχι ότι και πάλι δεν θα ήταν «γκέλα», ειδικά από τη στιγμή που προηγείσαι με 2-0 και ισοφαρίζεσαι σε 2-2, αλλά όπως και να το κάνουμε, η ΑΕΚ αγωνίστηκε με μια ενδεκάδα που δεν έχει παίξει ποτέ ξανά και που δεν πρόκειται να ξαναπαίξει, με δύο βασικούς στο αρχικό σχήμα και σε ένα γήπεδο, όπου αντί για ποδόσφαιρο, παίχτηκε λασπομαχία.

Αλλά, έτσι όπως τα έχει καταφέρει φέτος η ομάδα – τουλάχιστον μέχρι στιγμής – έχει «εξασφαλίσει» το κράξιμο σε κάθε… στραβή. Και θα πρέπει να συνηθίσει να πορεύεται με αυτό. Δικό της «κατόρθωμα» είναι άλλωστε.

Όσον αφορά στην ουσία του πράγματος, αυτή είναι ότι ο Μοράις έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς παίκτες που μέχρι στιγμής δεν την είχαν και σε πιτσιρικάδες που έπρεπε να του δείξουν ότι αξίζουν να πάρουν κι άλλες στο μέλλον. Και πολύ καλά έκανε. Και τα συμπεράσματα που εξήγαγε είναι όντως πολύτιμα.

Και για παίκτες που δεν μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα για τον απλούστατο λόγο ότι δεν κάνουν για την ΑΕΚ και για παιδιά που ενδεχομένως να μπορέσουν στο μέλλον αφού δείχνουν να έχουν ταλέντο, αρκεί να δούλεψουν πάρα πολύ και να βελτιωθούν πάρα πολύ. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να πούμε για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Το μόνο που έχει σημασία είναι να κερδίσει η ομάδα το Σάββατο στην Κέρκυρα. Τίποτα άλλο.

Όσον αφορά στο μπάσκετ, η ήττα στην Πολωνία ήταν πικρή, απλά ευχόμαστε όλοι να μην αποδειχτεί και καθοριστική. Και ναι μεν μπορούμε να πούμε ότι χάθηκε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για να κερδίσει η ομάδα, ναι μεν μπορούμε να σταθούμε στις δεδομένα σημαντικές απουσίες των Μαυροειδή και Βασιλειάδη, αλλά για να σταματήσουμε κάποια στιγμή να επικαλούμαστε οποιαδήποτε δικαιολογία, ακόμα κι αν στέκει, θα πρέπει να δούμε και το προφανές, ότι δηλαδή η ομάδα αν θέλει να φτάσει εκεί που πραγματικά μπορεί, θα πρέπει να προχωρήσει στην απόκτηση ενός ψηλού-θηρίου.

Γιατί, σαφώς και θα ήταν καλύτερα τα πράγματα χθες και πολύ πιθανότατα να κέρδιζε η ΑΕΚ αν υπήρχαν τα ποσταρίσματα του Μαυροειδή, αλλά και πάλι, ο Δημήτρης (που μαζί με τον Μιλόσεβιτς, είναι οι ψυχάρες αυτής της ομάδας) μπορεί να παίξει μέχρι ένα συγκεκριμένο επίπεδο (όπως είδαμε και στο ΣΕΦ) και κυρίως μέχρι ένα συγκεκριμένο αριθμό λεπτών.

Οι 44-20 πόντοι υπέρ των Πολωνών, που δεν είναι δα και καμιά σούπερ ομάδα, μέσα στο «ζωγραφιστό» τα λένε όλα για χθες. Αυτό το… πάρτι που κάνουν όλες οι ομάδες μέσα στη ρακέτα της ΑΕΚ όταν παίρνουν… πρέφα το μεγάλο της πρόβλημα, κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσει, γιατί είναι πολύ κρίμα να χαλάνε τα πάντα σε μια ομάδα που κατά τα λοιπά, είναι ικανή και για να προσφέρει χαρές στον κόσμο της και για να πετύχει υψηλούς στόχους.

• ΑΕΚ
• μαυροειδής
• μοράις