Η ΑΕΚ δεν είναι άρρωστη. Χαμένη είναι

Η ΑΕΚ δεν είναι άρρωστη. Χαμένη είναι
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Σε ανύποπτο χρόνο, μετά την κατάκτηση του περσινού Κυπέλλου Ελλάδος, είχα γράψει στην «ΩΡΑ των σπορ»: «Να μην γίνει ΠΑΟ η ΑΕΚ». Και απ’ ό,τι φαίνεται η ΑΕΚ έγινε ακριβώς αυτό. Ακολούθησε σχεδόν κατά γράμμα τα λάθη του ΠΑΟ μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου του 2014. Οι «πράσινοι» άλλαξαν μία σχετικά επιτυχημένη φιλοσοφία, παρά το γεγονός πως δεν άλλαξαν αμέσως προπονητή και ξέχασαν τι ήταν αυτό που τους έφερνε νίκες. Το ίδιο και η ΑΕΚ.

Αυτό που λέει ο κόσμος, σε γενικές γραμμές, περί αγωνιστικής φιλοσοφίας της ομάδας, είναι σωστό. Η ΑΕΚ επί Δέλλα έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρό της, τα τελευταία τρία χρόνια και μάλιστα με υλικό το οποίο δεν ήταν πανάκριβο. Το 4-2-3-1 έγινε δεύτερη φύση για παίκτες όπως ο Μάνταλος, ο Σιμόες, ο Γιόχανσον, ο Γκάλο. Ακόμη και οι παίκτες δεύτερης γραμμής είχαν μάθει τον σκοπό και χόρευαν αναλόγως. Το μεγάλο σφάλμα του «Κολοσσού», το οποίο το έχω επισημάνει και αυτό στο πρόσφατο αλλά και όχι τόσο πρόσφατο παρελθόν, ήταν η έλλειψη εναλλακτικού πλάνου.

Θεωρώ πως ο κόσμος της ομάδας στην πραγματικότητα και υποσυνείδητα, δεν είχε κανένα πρόβλημα να αποχωριστεί τον Δέλλα. Μετά από τη σχετικά επιτυχημένη παρουσία του στην ΑΕΚ, ο Δέλλας άφησε μία παρακαταθήκη. Είχε γίνει η ομάδα που μπορούσε να παίξει εφάμιλλα το ίδιο σύστημα με τον ΟΣΦΠ. Αυτό που είχε να κάνει η διοίκηση της «Ένωσης», ήταν να βρει έναν προπονητή ο οποίος είχε την ίδια αγωνιστική φιλοσοφία αλλά την εμπειρία να φτάσει το επίπεδο του παιχνιδιού της ένα βήμα παρακάτω. Να εξελίξει την ομάδα με μερικές ποιοτικές προσθήκες που ούτως ή άλλως έγιναν φέτος.

Η παρένθεση του Γκουστάβο Πογέτ στην πραγματικότητα έφερε τον επαγγελματισμό στην ομάδα. Την ανάγκη του πρωταθλητισμού για μερικές τέτοιες νίκες, που κάνουν τη διαφορά και αναγκάζουν τους ανταγωνιστές να ιδρώνουν. Όμως οι δυνατότητες του κοουτσαρίσματος του Ουρουγουανού δεν αρκούσαν για να ικανοποιήσουν το μάτι του ΑΕΚτζή. Υποσυνείδητα όλοι γνωρίζαμε ότι οι δύο πλευρές δεν θα συνέχιζαν μαζί. Δεν ήταν η αιτία του διαζυγίου ούτε οι μεταγραφές που και καλά δεν θα γίνονταν, ούτε τα χρήματα, ούτε οι κακές σχέσεις, ούτε τίποτα άλλο. Πογέτ και ΑΕΚ απλώς δεν πήγαιναν μαζί. Είναι σα να φοράς σακάκι με παντόφλες. Η φιλοσοφία είναι αυτή που δεν κολλούσε.

Ενδεχομένως ο Φιλίπ Μοντανιέ να ήταν αυτό που χρειαζόταν η ΑΕΚ. Εκείνες τις ημέρες, η έρευνα που είχα κάνει πάνω στον τρόπο παιχνιδιού του Γάλλου… βρωμούσε Δέλλα. Πίεση ψηλά, overlaps από τους μπακ μέχρι τελικής… αηδίας, συμπαγές κέντρο, ταχύτητα αλλά και υπομονή στην ανάπτυξη. Βλέποντας πλέον τα πράγματα ψύχραιμα, φτάνω στην τρομακτική διαπίστωση πως οι δύο πλευρές δεν τα βρήκαν διότι τόσο ο Μοντανιέ ήταν αδιάβαστος, όσο και η ΑΕΚ αδυνατούσε να εξηγήσει το ποια είναι η φιλοσοφία της. Εκείνη την εποχή, την όχι και τόσο μακρινή, οι πληροφορίες που έβγαιναν ανεπίσημα από την ΠΑΕ, μιλούσαν για την αδυναμία του Γάλλου να αντέξει την πίεση του πρωταθλητισμού, την ώρα που την θέλει η ΑΕΚ και η ελληνική πραγματικότητα. Πολλοί ήταν αυτοί που έκραξαν μέχρι… γραφικότητας γι’ αυτή τη διαρροή, ωστόσο αυτή είχε μία μεγάλη δόση αλήθειας: Ο Μοντανιέ ήξερε την ΑΕΚ του Πογέτ, όχι του Δέλλα. Και γι’ αυτό υπογραμμίζω πως ο Γάλλος ήταν αδιάβαστος.

Γι’ αυτό ο Γάλλος έπαθε και… ταράκουλο όταν ενδεχομένως έμαθε πως η ΑΕΚ θα κινηθεί περιορισμένα, τουλάχιστον όσον αφορά στο μπάτζετ, στο μεταγραφικό παζάρι. Όταν το δείγμα γραφής που έχεις για μία ομάδα είναι το δείγμα της ΑΕΚ του Πογέτ, ο οποίος έπαιζε φουλ διαφορετικά από τον Τραϊανό, ο κάθε λογικός προπονητής θα ζητούσε τον ουρανό με τ’ άστρα στις μεταγραφές. Αν όμως ο Μοντανιέ είχε «διαβάσει» εποχή Δέλλα στην ΑΕΚ, τότε θα διαπίστωνε και ο ίδιος, ότι με το υλικό που έχει τώρα η ΑΕΚ (με κάποιες προσθήκες ίσως στη θέση των εξτρέμ), θα έκανε παπάδες σε χρόνο dt. Είχε κοντολογίς αυτό που λέγαμε επί… ΠΑΣΟΚ, στρωμένη δουλειά. Ο Τιμούρ Κετσπάγια δεν ήταν χαζός όταν έλεγε κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας στους απεσταλμένους του Τύπου, πως δεν χρειαζόταν να δουλέψει τακτική και πως η ομάδα ήταν δουλεμένη. Ο Κετσπάγια όμως δεν μπορούσε να φέρει στα μέτρα του αυτή τη δουλειά που είχε γίνει. Η τακτική είναι σαν το ποδήλατο, δεν την ξεχνάς, ωστόσο μία μικρή επαναληψούλα τη θες. Τη θέλουν οι παίκτες. Την χρειάζονται.

Πολύ φοβάμαι πως η ΑΕΚ έχει την τάση να… φοβίζει τους προπονητές της. Και αυτό πιστεύω πως έχει πάθει και ο Ζοσέ Μοράις καταφεύγοντας σε ένα σύστημα αναχρονιστικό όπως είναι το 4-4-2 ή το 4-4-1-1, με την προϋπόθεση πως στη θέση του Αραβίδη θα βρίσκεται ο κατ’ εξοχήν κρυφός κυνηγός της ΑΕΚ, ο Τάσος Μπακασέτας.

Η σκέψη του Μοράις είναι σωστή, όμως δεν είναι η δική του. Αρχίζω και το πιστεύω: Είναι σκέψη που πηγάζει από την ηχώ των λεγόμενων των ιθυνόντων της ΠΑΕ κατά τη συνάντησή τους για τις τελευταίες υπογραφές: Θέλουμε ΑΕΚ που να ικανοποιεί το μάτι. Που να σκοράρει. Εκεί έρχεται και το πρόβλημα. Είναι φύσει αδύνατο να μιλάς στον… κολλητό του Μουρίνιο σκοραρίσματα και… αηδίες. Δεν στέκει. Το παιχνίδι της σχολής Μουρίνιο, δεν είναι ούτε τα… πούλμαν, ούτε το ταμπούρι πίσω που λέμε με μία μεγάλη δόση γραφικότητας. Είναι το παιχνίδι κατάκτησης χώρου. Συγχρονισμού και αλληλοκάλυψης. Είναι ο μεθοδικός στραγγαλισμός του αντιπάλου. Μία πιο στρατιωτική εκδοχή του παιχνιδιού του Δέλλα. Ενδεχομένως ο Μοράις να μπορεί να εφαρμόσει αυτό το παιχνίδι.

Το πρόβλημα στην περίπτωσή του, είναι πως δεν μπορείς να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα, αφού τα δείγματα γραφής του είναι σπάνια και ανάρπαστα καθώς οι παραστάσεις του ως πρώτου προπονητή είναι απειροελάχιστες σε σχέση με την τεράστια καριέρα του ως δεξί χέρι του Μουρίνιο. Στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ έδειξε την επιρροή που έχει από τον συμπατριώτη του. Διάβασε μέχρι τελικής πτώσης τον Ίβιτς και εγκλώβισε την πιο κουρδισμένη ομάδα του πρωταθλήματος.

Το τελικό συμπέρασμα είναι πως η ΑΕΚ δεν είναι ούτε άρρωστη, ούτε κουτσή, ούτε στραβή. Είναι χαμένη στη μετάφραση. Δεν έχει καταλάβει επ’ ακριβώς τι ήταν αυτό που της άρεσε και δεν μπορεί να το αποδώσει, να το ζητήσει και να ζητήσει την εξέλιξή του. Όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν αυτό στην «Ένωση» τόσο πιο γρήγορα θα λάβουν και αυτό που θέλουν. Σε αντίθετη περίπτωση, ακόμη και 18 μεταγραφές κι αν γίνουν, τα προβλήματα θα παραμείνουν.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X