Και μέσα σε όλα, το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» χειροτερεύει...

Και μέσα σε όλα, το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» χειροτερεύει...
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Βρίσκεται σε μια παράκρουση, ο κόσμος της ΑΕΚ. Και δεν έχει άδικο. Ακόμα κι αν αυτά που λέει είναι εκτός τόπου και χρόνου, δεν μπορείς να του ρίξεις άδικο. Προσωπικά, το μόνο που δεν μπορώ να ακούω ή να διαβάζω από σχόλια ΑΕΚτζήδων είναι αυτή η «προτροπή» να μην ασχολούμαστε με τη διαιτησία όταν η ομάδα δεν είναι σε καλή κατάσταση, δεν έχει παίξει καλά, δεν είναι καλύτερη από τον αντίπαλό της κ.τ.λ. Αυτό το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης», μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι, με κάνει έξαλλο, με τρελαίνει. Αυτό που – και καλά – θεωρείται ανωτερότητα και που στην πραγματικότητα, είναι η επιτομή της μαλακίας.

Από εκεί και πέρα, μιλάμε για έναν φίλαθλο κόσμο, που όχι απλά έχει περάσει πιο δύσκολα από κάθε άλλο οπαδό μεγάλης ομάδας, αλλά που έχει περάσει βασανιστήρια, εδώ και πολλά χρόνια και σε όλα τα επίπεδα. Από το γηπεδικό, από τις εκάστοτε διοικήσεις, από το αγωνιστικό, από που να το πιάσεις και που να τ’ αφήσεις. Σε όλα τα επίπεδα και σε όλα τα αθλήματα.

Όλοι έχουμε πάθει παράκρουση. Βλέπεις τη βαθμολογία ύστερα από επτά αγώνες και η ΑΕΚ είναι ήδη επτά βαθμούς πίσω από τον χειρότερο Ολυμπιακό των τελευταίων ετών. Ανεξαρτήτως των λόγων, που φυσικά και θα αναλύσουμε παρακάτω, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Επτά βαθμοί πίσω. Και μπορεί εγώ και κάποιοι άλλοι (λίγοι απ’ ότι διαπιστώνω) να εξακολουθούμε να πιστεύουμε και να ισχυριζόμαστε, ότι η κατάσταση είναι αναστρέψιμη, αλλά δεν μπορώ να κατηγορήσω όσους δεν μπορώ να πείσω.

Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό το -7 από την κορυφή; Φυσικά και η ίδια η ΑΕΚ. Και συγκεκριμένα, η διοίκηση. Οι χειρισμοί στο θέμα του προπονητή, από την ημέρα του «διαζυγίου» με τον Πογέτ, ήταν τραγικοί. Και για να ακριβολογούμε, επαναλαμβανόμενα τραγικοί. Με τρομακτική κωλλυσιεργεία στο να παρθεί μια απόφαση, με συνεχόμενα «μπρος- πίσω», με επιλογές που δεν βασίζονταν σε κάποιο σχέδιο. Και με αποκορύφωμα, την εμπιστοσύνη στον Κετσπάγια.

Δεν την… παλεύω για να καταγράψω ξανά, τα όσα έκανε και κυρίως τα όσα δεν έκανε ο Γεωργιανός στην ΑΕΚ. Κάποιοι άλλωστε, τα επισημαίναμε στις νίκες. Μετά από τη θλιβερή εικόνα της ομάδας στο Φάληρο, ξύπνησαν και οι υπόλοιποι. Αλλά πραγματικά, ρε παιδιά, πρέπει να ανατρέξω στην… προϊστορία, για να θυμηθώ, άλλη περίπτωση προπονητή που να αφήσε τέτοιο χάλι πίσω του και τόσο αδούλευτη ομάδα. Και δεν μιλάμε για μια ομάδα με μέτριους ή κακούς παίκτες, όπως αρκετές φορές είχε τα προηγούμενα χρόνια η ΑΕΚ.

Αλλά για μια ομάδα, που τελείωσε την περσινή σεζόν, κατακτώντας το Κύπελλο, κερδίζοντας δύο φορές τον Ολυμπιακό, κερδίζοντας όλα τα ντέρμπι στο ΟΑΚΑ, που για λίγα εκατοστά δεν έβαλε ένα γκολ με τον Αραβίδη στο τελευταίο ματς με τον ΠΑΟΚ για να πάρει και την πρωτιά στα play offs, έχοντας γίνει μάλιστα ομάδα-λάστιχο από ένα πρόγραμμα που είχε εξοντώσει σωματικά τους παίκτες της.

Και σε αυτή την ομάδα, που είχε ως βασικό της «όπλο», την ομοιογένεια και την καλή χημεία, ήρθαν και προστέθηκαν το καλοκαίρι, καλοί και ποιοτικοί παίκτες, που την ενίσχυσαν σημαντικά. Και αυτή την ομάδα, την έκανε ο Κετσπάγια να μην έχει κανένα σχέδιο, να μην ξέρουν οι παίκτες της πως να κινηθούν και να ρωτάνε τι να κάνουν!

Κι ενώ από τα πρώτα κιόλας δείγματα γραφής του Κετσπάγια, οι παίκτες κοιτιόντουσαν μεταξύ τους συν ότι «έβραζαν» από τον τρόπο που τους μίλαγε, η διοίκηση τον κοιτούσε και ανέμενε το… θαύμα! Γιατί, το να κάνεις ένα λάθος, μπορεί να συμβεί στον καθένα. Αλλά να επιμένεις σε αυτό, ειδικά από κάποια στιγμή και μετά, ήταν εντελώς παράλογο.

Μα, θα μου πείτε, δηλαδή δεν έκανε λάθη η διοίκηση και με τις μεταγραφές; Δεν θα μπορούσε να ενισχύσει κι άλλο την ομάδα; Σαφώς και θα μπορούσε να την ενισχύσει περαιτέρω. Από τα μέσα του καλοκαιριού, είχε βγάλει… μαλλιά η γλώσσα μου, αλλά και το χέρι μου, για την απόκτηση ενός αξιόπιστου κεντρικού χαφ. Και μετά την απόκτηση του Αλμέιδα, έγραφα ότι θα πρέπει να πάρει έναν ακόμα φορ περιοχής. Κι όταν η ομάδα αποκλείστηκε από την Σεντ Ετιέν, χωρίς τον Γιόχανσον στη ρεβάνς, έγραφα για το «εγκληματικό» λάθος της μη απόκτησης ενός αξιόλογου «μπακ απ» του.

Αλλά, μην τρελαθούμε κιόλας. Για αυτό το «έκτρωμα» που έφτασε στο αποκορύφωμά του, με τις εμφανίσεις της ομάδας, στα ματς με τον Ηρακλή και με τον Ολυμπιακό, δεν ευθύνεται το ότι δεν έγιναν οι δύο παραπάνω κινήσεις που θα έπρεπε να γίνουν, αλλά το ότι η ΑΕΚ δεν είχε αρχή, μέση και τέλος. Μόνο η ΑΕΚ έχει «κατορθώσει» να χάσει δίκαια και με κάτω τα χέρια από τον φετινό Ολυμπιακό. Και θα μπορούσε να φάει και περισσότερα…

Κι έρχεται ο Μοράις, που ανεξαρτήτως αν είναι καλός ή μέτριος προπονητής, παλεύει ο άνθρωπος, να «μεταφέρει» τον Ιούλιο στον… Οκτώβριο! Να δουλέψει δηλαδή από την αρχή την ομάδα εν μέσω αγωνιστικών μαχών. Και τον αντίπαλο «διαβάζει» εξαιρετικά και τακτική δουλεύει ακόμα και στο ζέσταμα των αγώνων για να καλύψει το χαμένο έδαφος. Και η ομάδα βελτιώνεται παιχνίδι με παιχνίδι. Λίγο τύχη θα ήθελε σε αυτό το μεταβατικό διάστημα. Κι όχι απλά δεν έχει τύχη, αλλά μιλάμε για τον ορισμό της γκαντεμιάς.

Μπορεί να φαίνεται αστεία, η αιτιολογία της ατυχίας, αλλά είναι 100% αληθινή. Γαστρεντερίτιδα και εκτός μάχης, λίγες ώρες πριν από τη σέντρα ενός ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, ο Τσιγκρίνσκι. Ή μήπως είναι μικρό πράγμα να στερείσαι τον ηγέτη της άμυνάς σου και μακράν καλύτερό σου παίκτη, μέχρι στιγμή στη σεζόν; Δεν είναι απλό, ούτε αγωνιστικά, ούτε ψυχολογικά για την ομάδα αυτό το σοκ της ξαφνικής απουσίας του Ουκρανού στόπερ την τελευταία στιγμή.

Κι αφήνω στην άκρη τις κλασικές ευκαιρίες, με τον Αλμέιδα, τον Μάνταλο και το δοκάρι του Χριστοδουλόπουλου. Αν και πόσες κλασικές ευκαιρίες να κάνεις μέσα στην Τούμπα; Δέκα; Αλλά, χάθηκαν. Όπως χάθηκαν και οι πέντε κλασικές ευκαιρίες στο ματς με τον Πανιώνιο. Κι έρχεται το αποκορύφωμα, να δέχεσαι γκολ στο 95’, σε φάση που ξεκινά από κόρνερ που θα έπρεπε να είναι άουτ και σε λεπτό καθυστέρησης που οφείλεται σε φωτοβολίδα ευθείας βολής που έριξε ανεγκέφαλος οπαδός του ΠΑΟΚ. Ε, είναι (και) γκαντεμιά.

Ας μην κέρδιζε η ΑΕΚ. Αλλά, την ισοπαλία τη δικαιούταν. Και η ισοπαλία θα σήμαινε +1 βαθμό για την ΑΕΚ, -2 για τον ΠΑΟΚ και κυρίως, αυτή την ψυχολογική ανάσα, που τόσο πολύ έχει ανάγκη η ομάδα. Δεν είπε κανείς ότι η ΑΕΚ είναι αυτή που θέλουμε να βλέπουμε. Σε καμία περίπτωση.

Άλλωστε, είναι τόσα πολλά τα κακώς κείμενα που πρέπει να διορθωθούν, που δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη. Και όχι μόνο ομαδικά, αλλά και ατομικά. Πολλοί παίκτες, στους οποίους στηρίζεται κι έχει στηριχτεί η ΑΕΚ, είναι πολύ κάτω από τον καλό τους εαυτό. Απλά, λέμε, ότι σε αυτή τη χρονική φάση και ύστερα από την «εγκληματικά» καθυστερημένη απομάκρυνση του Κετσπάγια από τον πάγκο, θα είχε μεγάλη ανάγκη η ομάδα, να έχει για ένα χρονικό διάστημα, λίγη τύχη προκειμένου να μπορέσει και ο Μοράις να βελτιώσει σε κάποιο βαθμό, το χάλι που άφησε πίσω του, ο προκάτοχός του.

Και είδαμε στην Τούμπα, ότι δεν είδαμε στο Φάληρο. Μιλάμε για τη διαφορά της μέρας με τη νύχτα. Κι όμως, η ΑΕΚ ηττήθηκε… Κι ας ήταν διαβασμένη, κι ας έπαιξε σωστά, κι ας είχε πάθος. Και ηττήθηκε Α-ΔΙ-ΚΑ! Πώς να το κάνουμε τώρα; Επειδή δηλαδή δεν είναι η ομάδα όπως θέλουμε να την βλέπουμε, σε αγωνιστικό επίπεδο, να λέμε «καλά να πάθουμε που χάσαμε άδικα» ή «μπράβο ρε Ευθυμιάδη, που μπροστά στα μάτια σου, δεν είδες την μπάλα να περνά ένα μέτρο άουτ και μετέτρεψες το άουτ σε κόρνερ»;

Ή μήπως επειδή η ΑΕΚ δεν είναι όπως θα θέλαμε, να λέμε… «έλα μωρέ τώρα και τι έγινε που πέρασε με… σφαγή του Ατρόμητου, ο Ολυμπιακός από το Περιστέρι» και «δεν τρέχει τίποτα που τον έχουν πάει… καροτσάκι σε τρία συνεχόμενα ματς»;

Αλλά, δεν είναι μόνο μια μερίδα του κόσμου της ΑΕΚ, που ούτως ή άλλως έχει καταληφθεί εδώ και χρόνια από το «σύνδρομο της Στοκχόλμης» και που δυστυχώς, αντί να βελτιώνεται η κατάσταση, ολοένα και χειροτερεύει. Και σε επίσημο επίπεδο, θα έπρεπε να έχει μεγαλύτερη αντίδραση η ΑΕΚ, μετά τα όσα έγιναν το σαββατοκύριακο.

Γιατί, πέρα από τη γνωστή και σκανδαλώδη εύνοια στον ΟΣΦΠ, που ειδικά στα τρία τελευταία παιχνίδια, θυμίζει διαιτησίες από την πρώτη «παράγκα», τόσο ο ΠΑΟΚ, όσο και ο ΠΑΟ, έχουν πάρει τα σφυριγματάκια τους. Και έχουν αδικηθεί σε κάποια παιχνίδια, αλλά και έχουν ευνοηθεί σε κάποια άλλα. Εδώ, η ΑΕΚ, είτε κερδίζει, είτε χάνει, είτε φέρνει ισοπαλία, βλέπει να γίνονται λάθη εις βάρος της και ούτε ένα υπέρ της… Μέχρι και στο ματς Κυπέλλου που το κέρδισε 4-0, δεν της δόθηκε ούτε ένα από τρία καθαρά πέναλτι, που τα είδε όλος ο κόσμος.

Ε, τα βλέπουν αυτά και όσοι την έχουν γλιτώσει από το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» και σου λένε, τι γίνεται εδώ, ρε παιδιά; Έχουμε που έχουμε τα δικά μας τα χάλια, θα έχουμε και τη διαιτησία να μας «κοπανάει» και πάλι, αλύπητα;

Μακάρι να τελείωσε εδώ, οριστικά και αμετάκλητα, αυτή η αηδία με τους διαιτητές. Να πάνε στο… σπίτι τους κι ακόμα παραπέρα, οι αλήτες που διέλυσαν το ποδόσφαιρο. Θα το δούμε στην πράξη, αρχής γενομένης από την ερχόμενη αγωνιστική. Αλλά, ο πίνακας έχει ήδη γράψει «-7» και η ΑΕΚ πρέπει να κερδίσει τον Ατρόμητο, να εύχεται να μην κερδίσει ο Ολυμπιακός τον ΠΑΟ και να πάει να τον κερδίσει μετά μέσα στη Λεωφόρο.

Και το ότι έχει βρεθεί η ΑΕΚ με την πλάτη στον τοίχο, ύστερα από 7 αγώνες, οφείλεται και στα δικά της πολύ σοβαρά λάθη και τις όποιες παραλείψεις, αλλά οφείλεται και σε αλλοιώσεις αποτελεσμάτων. Και δεν γίνεται να μην το λέμε. Αν μη τι άλλο, από το να παίζει η ομάδα χάλια και να είναι στο -7, θα ήταν προτιμότερο να παίζει η ομάδα χάλια και να ήταν στο -2… Τι στο διάολο; Ούτε αυτό δεν μπορούν να το καταλάβουν ορισμένοι;

Υ.Γ.: ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΤΟ ΤΟΥ ΟΑΚΑ ΑΥΡΙΟ! Χρειάζονται επιχειρήματα μήπως και γι’ αυτό;

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X