Γιατί με προβλημάτισε η ΑΕΚ στο Περιστέρι

Για να πω την αλήθεια, απο το Περιστέρι έφυγα χθες το βράδυ με πολλά ερωτηματικά. Δεν διαφωνώ πως η συνολική αποτίμηση του ματς, βγάζει πως η ΑΕΚ ήταν η ομάδα που άξιζε την νίκη και δημιούργησε τις περισσότερες προϋποθέσεις για γκολ. Αυτό όμως αφορά περισσότερο το δεύτερο ημίχρονο, όταν το ματς όπως συμβαίνει συνήθως στα φιλικά με τις αλλαγές σε αυτό το διάστημα, άνοιξε περισσότερο.

Το πρώτο ημίχρονο όμως, που είδα ένα ματς σε ρυθμούς πρωταθλήματος με τις δυο ομάδες «σφιχτές», μου δημιούργησε αυτά τα ερωτηματικά που αναφέρω στην αρχή. Η ΑΕΚ ήταν πολύ «κουμπωμένη». Και όπως και στο ματς με τον Ηρακλή στο πρώτο ημίωρο, είδα μια ομάδα που έδινε πολύ χώρο στον αντίπαλο, έπαιζε κλειστά, αλλά αυτό δεν συνοδευόταν από συστηματική πίεση, πρέσινγκ που λέμε. Και αυτό δεν μου άρεσε.

Μου φάνηκε πολύ υπερβολικό, απέναντι σε μια ομάδα στην οποία προσωπικά από την μέση και πάνω σε όλο το πρώτο ημίχρονο μόνο ο Ούμπιντες σου τραβούσε την προσοχή. Να περιμένεις χωρίς να πρεσάρεις τον Ατρόμητο με μέσο – επιθετική τριάδα δεξιά τον Μπρίτο που… κοντεύει τα 40, αριστερά τον ταλαντούχο Λημνιό και «δεκάρι» τον Γροντή, δεν είναι και η καλύτερη εικόνα.

Και να βλέπεις τον Λαζαρίδη και τον Κοντοέ (!) έναν παίκτη κίνδυνο – θάνατο για την ομάδα του με την μπάλα στα πόδια να κατεβάζουν και να επιχειρούν να κάνουν παιχνίδι ανενόχλητοι, επίσης.

Για να πω την αλήθεια μου φάνηκε μια επιλογή και χωρίς ποδοσφαιρική λογική, γιατί αν παίζεις έτσι και ψάχνεις την κόντρα, τότε αυτό προϋποθέτει γρήγορους πλάγιους στο 4-2-3-1. Τουλάχιστον έναν, που να μπορεί να παίξει με ταχύτητα στον ανοικτό χώρο. Και τέτοιους έδινε η άμυνα του Ατρόμητου.

Αλλά με πλάγιους που περιμένουν την μπάλα με πλάτη στον αντίπαλο, επειδή αυτό ταιριάζει στα αγωνιστικά τους χαρακτηριστικά και με τους ακραίους μπακ να έχουν εντολές – τις ακούγαμε κιόλας- να είναι συντηρητικοί στα κατεβάσματα τους, τους ανοικτούς χωρους και να τους βρεις, δύσκολα θα τους εκμεταλλευθείς.

Η ΑΕΚ για να παίζει αυτό το στυλ παιχνιδιού, με την συγκεκριμένη διάταξη, απέναντι σε τέτοιες ομάδες χρειάζεται πρώτον επιθετικό πρέσινγκ που δεν το έχει στα ματς που έχουμε δει μέχρι σήμερα και δεύτερον γρήγορους πλάγιους. Που επίσης δεν είχε στο βασικό της σχημα στο Περιστέρι και γενικά δεν έχει.

Αλλιώς το 4-2-3-1 δεν έχει λογική για μια ομάδα που τέτοια ματς παίζει αναγκαστικά για να τα κερδίσει. Η μόνη λογική που έχει να παίζεις έτσι με τους Βάργκας και Μπακασέτα στα πλάγια, είναι αμυντική. Να υπάρχουν παίκτες στα άκρα, μπροστά από τα πλάγια μπακ.

Δυο όψεις έχει το νόμισμα. Η μία είναι οι προσθήκες παικτών με χαρακτηριστικά που δεν έχεις. Η προφανής επιλογή που περιμένουμε στην συνέχεια είναι η προώθηση του Ροντρίγκες στο βασικό σχήμα. Συν τον αντικαταστάτη του Μπαρμπόσα.

Η άλλη όψη, είναι πως αν θέλεις να χωρέσεις στην ενδεκάδα και τον Μάνταλο και τον Μπακασέτα – που φαίνεται βασικός στόχος του προπονητή – και την ίδια στιγμή να είναι και ο Βάργκας αριστερά, δηλαδή πλάγιοι που μόνο να συγκλίνουν προς τον άξονα – και αυτό τους ζητούσε και ο Κετσπάγια – μπορούν συνήθως, αφού… δεν είναι πλάγιοι, τότε πρέπει να ζητάς να έχεις την μπάλα εσύ και όχι να περιμένεις τον αντίπαλο. Ειδικά τέτοιους αντιπάλους.

Γιατί η μέσο-επιθετική τριάδα που είχε χθες η ΑΕΚ, ανεξάρτητα από τις θέσεις που χρησιμοποιούνται οι παίκτες, έχει την ποιότητα για να βρει τις λύσεις με την μπάλα στα πόδια. Πολύ περισσότερο όταν στην κορυφή της επίθεσης υπάρχει ένας παίκτης σαν τον Αλμέιδα, που χθες πραγματικά οι κινήσεις του ήταν για σεμινάριο. Και αν η ομάδα δουλέψει στο πως να τον ψάχνει και να παίζει μαζί του, πρόκειται για υπερόπλο.

Παράλληλα, εφόσον οι πλάγιοι σου «κοιτάνε» προς τα μέσα, χρειάζεται πολύ περισσότερη συμμετοχή των πλάγιων μπακ στο επιθετικό παιχνίδι, για να μεγαλώνει το εύρος των επιλογών.

Μια ΑΕΚ που περιμένει τον αντίπαλο, παίζοντας 4-2-3-1 χωρίς κλασικούς εξτρέμ, είναι μια ομάδα χωρίς ιδιαίτερες επιθετικές φιλοδοξίες. Στην… αναμονή για την ευκαιρία που θα της δοθεί να εκμεταλλευτεί σε κάποια φάση κάτι από την ποιότητα που διαθέτει σε ατομικό επίπεδο. Αυτό είδα εγώ τουλάχιστον χθες και με προβλημάτισε.

Χρειάζεται βασικά τακτική προσέγγιση και φιλοσοφία που να ταιριάζει στα χαρακτηριστικά των παικτών που διαθέτει. Και δεν είναι θέμα έλλειψης του Μπαρμπόσα για παράδειγμα. Και με τον Μπαρμπόσα, απέναντι στον Ηρακλή μια βδομάδα πριν, την ίδια προσέγγιση και τα ίδια ζητήματα έβλεπα. Και βέβαια, ο Πορτογάλος ήταν ο… πιο εξτρέμ που είχες, αλλα και αυτός χωρίς τα κλασικά χαρακτηριστικά της θέσης.

Πιστεύω πως ο Κετσπάγια για να συνεχίσει με αυτή την φιλοσοφία πρέπει πρώτον να βάλει το γρηγορότερο δυνατό στην ομάδα τον Ροντρίγκες και δεύτερον να προστεθεί στο ρόστερ γρήγορο κλασικό εξτρέμ. Επιπλέον πρέπει στο μενού της ΑΕΚ να προστεθεί και το πρέσινγκ που δεν βλέπουμε τώρα.

Αλλιως πρέπει να δούμε άλλα πράγματα σε τακτική προσέγγιση και φιλοσοφία και κυρίως μια ομάδα που θα ψάχνει να έχει την μπάλα και όχι να περιμένει τον αντίπαλο, χωρίς να έχει τις προϋποθέσεις για να εκμεταλλευθεί σωστά τους χώρους που θα βρει.

• blog
• ΑΕΚ
• περιστέρι
• τσαταλης