Τίποτα δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς την ΑΕΚ

Μια μέρα πριν από την Γενική Συνέλευση της ΕΠΟ, μια ΕΠΣ, αυτή της Ανατολικής Αττικής, γύρω από την οποία είχε στηθεί μάχη πραγματική τις τελευταίες εβδομάδες… έριξε μαύρο στην σημερινή διοίκηση της ΕΠΟ. Μια ΕΠΣ μέχρι χθες προπύργιο του συστήματος – ΕΠΟ, έτσι όπως το γνωρίζουμε όλα τα τελευταία χρόνια.

Δεν ήταν η πρώτη και πιθανότατα δεν θα είναι η τελευταία. Ήταν όμως πολύ σημαντική, γιατί τα μηνύματα που βγάζει είναι πολλαπλά. Για τον πολύ κόσμο, που εύλογα δεν είναι δυνατό να ασχολείται και να έχει εικόνα για όλα αυτά, δεν είναι φυσικά γνωστό ποιοί και με ποιους τρόπους προσπάθησαν τις τελευταίες εβδομάδες να επηρεάσουν με κάθε τρόπο το αποτέλεσμα των εκλογών στην ΕΠΣΑΝΑ.

Μιλάμε για προσωπικές παρουσίες σε συναντήσεις με στόχο των επηρεασμό σωματείων, στο ανώτατο επίπεδο. Στο ανώτατο…. Και όποιος κατάλαβε – κατάλαβε. Δεν μιλάω καν για την επιστράτευση προσώπων που ήρθαν από την Κρήτη για να διευθύνουν τον μηχανισμό που προσπάθησε να αποκλείσει το ενδεχόμενο νίκης του συνδυασμού που ήταν απέναντι στο σύστημα – ΕΠΟ και τελικά νίκησε. Μιλάω για παρεμβάσεις που έφτασαν, το λέω ξανά, στο ανώτατο επίπεδο.

Η ΕΠΣΑΝΑ έχει ιδιαίτερη σημασία επίσης, γιατί παρόλα όσα έγιναν, τελικά κερδήθηκε από τις δυνάμεις που είναι απέναντι στην διοίκηση Γκιρτζίκη, βασικά λόγω ΑΕΚ. Ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο εδώ πέρα, ο δε Παναθηναϊκός εμφανίστηκε … αλλού γι’ αλλού. Την κινητοποίηση στον απόλυτο βαθμό του συστήματος στήριξης της σημερινής ΕΠΟ, στην πραγματικότητα την αντιμετώπισε μόνη της η ΑΕΚ. Με το αποτέλεσμα που ξέρουμε από τις πρώτες πρωινές ώρες της Πέμπτης.

Προφανώς στην διοίκηση της ΠΑΕ ΑΕΚ μπορεί να ασκηθεί κριτική για πολλά. Και είναι πολλοί οι φίλοι της ομάδας που δεν κάνουν εκπτώσεις στην διάθεση για κριτική και που πολλές φορές φτάνει για να λέμε την αλήθεια, ακόμη και στην απόλυτη ισοπέδωση.

Όμως, υπάρχει ένα στοιχείο που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς, όσο κακοπροαίρετος και να είναι. Το σύστημα το οποίο έχει μετατρέψει σε εφιάλτη την ενασχόληση μας με το ποδόσφαιρο εδώ και χρόνια, ποτέ δεν απειλήθηκε, ποτέ δεν ταρακουνήθηκε, ποτέ δεν κινδύνεψε και ποτέ δεν γνώρισε τόσες ήττες, όσο από τις αρχές του καλοκαιριού του 2013 που συντελέστηκε η διοικητική αλλαγή στην ΑΕΚ.

Ο Σαββίδης είχε ήδη δυο τρία χρόνια στον ΠΑΟΚ. Ο Αλαφούζος περίπου το ίδιο στον Παναθηναϊκό. Όχι μόνο δεν απείλησαν ποτέ στα σοβαρά το σύστημα, αλλά μόνιμα αντιμετωπίστηκαν με διάθεση ειρωνείας και πάνω – κάτω σαν γραφικοί. Το από πότε το πράγμα άρχισε να αλλάζει, το από πότε οι ειρωνείες και η πλακίτσα άρχισαν να γίνονται φανερή ανησυχία, κινήσεις πανικόβλητες και περάσαμε σε ακρότητες, το ξέρουμε όλοι. Όπως ξέρουμε όλοι και από πότε το σύστημα αυτό άρχισε να γνωρίζει ήττες στην πράξη. Σημαντικές. Καίριες.

Ο πολύς κόσμος και δίκαια, γιατί αυτό πρέπει κανονικά να είναι το ζητούμενο, προτάσσει το ποιοτικό επίπεδο της ομάδας, το ποδόσφαιρο που παίζει, το τι ποδοσφαιριστές διαθέτει κλπ. Ξεχνάνε όμως πολλοί, πως από όλα αυτά απολύτως τίποτα δεν έχει σημασία, όσο το σκηνικό εντός και γύρω από το ελληνικό ποδόσφαιρο, παραμένει το ίδιο που ξέρουμε ειδικά από το 2010 και μετά.

Ξεχνάνε πως από το 1996 μέχρι σήμερα, υπάρχει μια ομάδα που έχει έσοδα ΜΟΝΟ από την συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ περίπου 250 εκ. ευρώ, την στιγμή που η ΑΕΚ μετά βίας … ακουμπάει τα 30 εκ.

Καμιά επένδυση, σε επίπεδο μάλιστα ελληνικού ποδοσφαίρου, δεν μπορεί φυσικά να καλύψει αυτό το απίστευτο χάσμα όσο συντηρείται, όσο υφίσταται το σύστημα που όχι μόνο το διασφαλίζει, αλλά και το μεγαλώνει. Παρόλα αυτά η ΑΕΚ ήδη από φέτος, αυτό το χάσμα, το κέρδισε μέσα στο γήπεδο δύο από τις τρεις φορές που το αντιμετώπισε.

Ξεχνάνε επίσης πολλοί, πως φέτος για παράδειγμα, αν η ΑΕΚ ήθελε να είναι στην μάχη του τίτλου από την αρχή μέχρι το τέλος, τότε με την επιστροφή της μετά την διετή περιπέτεια, έπρεπε να κερδίσει τα 28 από τα 30 παιχνίδια στο πρωτάθλημα. Να πετύχει δηλαδή κάτι που δεν έχει πετύχει ποτέ στην ιστορία της. Κάτι που είναι ζήτημα αν έχει συμβεί δύο – τρεις φορές στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Φυσικά σε τέτοιες συνθήκες δεν μπορούμε να μιλάμε για δυνατότητα να διεκδικήσεις πρωτάθλημα. Ποια ακριβώς είναι η επένδυση που θα σου επέτρεπε, μέσα στις συνθήκες που όλοι ξέρουμε, να πετύχεις 28 νίκες σε 30 ματς φέτος για να διεκδικήσεις το πρωτάθλημα; Προσέξτε, για να το διεκδικήσεις και μόνο. Εκτός αν μου πει κανείς πως το 28 νίκες σε 30 ματς του Ολυμπιακού, ήταν αποτέλεσμα αποκλειστικά της ποιοτικής του υπεροχής. Ευτυχώς όμως, έχω παρακολουθήσει και τα 30 ματς που έδωσε η συγκεκριμένη ομάδα.

Επίσης, κανείς δεν μπορεί να περιμένει κανείς να αλλάξουν οι συνθήκες αυτές από την μια μέρα στην άλλη. Αλλάζουν όμως. Μέσα από μια συνεχή μάχη στην πραγματικότητα, οι συνθήκες ήδη άλλαξαν μέσα στην σεζόν που τελείωσε σε σημαντικό βαθμό και αλλάζουν ακόμη περισσότερο ενόψει της επόμενης.

Το πόσο κρίσιμο ζήτημα είναι αυτό, φαίνεται και από ένα άλλο παράδειγμα. Ας πούμε πως η σημερινή διοικητική κατάσταση στην ΑΕΚ δεν είναι αυτή που μπορεί να την εκτοξεύσει. Ας υποθέσουμε πως έχουν δίκιο όσοι εμφανίζονται απόλυτα αρνητικοί και δεν της αναγνωρίζουν καμιά επιτυχία.

Ας φανταστεί λοιπόν κάποιος ποιες δυνατότητες ανοίγει για το μέλλον της ΠΑΕ σε όλα τα επίπεδα, το ενδεχόμενο να πετύχει η σημερινή ΑΕΚ να αλλάξει το σκηνικό στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Μια προσπάθεια στην οποία κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως αποτελεί την κινητήρια δύναμη. Στο τέλος λοιπόν της διαδρομής, μπορεί να δει κάποιος μια ΠΑΕ ήδη απόλυτα υγιή, σε ένα πρωτάθλημα που πλέον θα παίζεται στον μεγαλύτερο βαθμό μέσα στο γήπεδο και άρα θα δίνει κίνητρο σε όποιον πιστεύει πως μπορεί να πάει πιο μακριά την ΑΕΚ να μπει στο παιχνίδι. Αυτό θα είναι το – όχι και τόσο μακρινό πλέον- σκηνικό.

Επιπλέον η ισοπέδωση, επιτρέψτε μου να πω πως χρειάζεται και λίγο μέτρο. Η ΑΕΚ με την επιστροφή της κατέκτησε τίτλο, νικώντας στον τελικό καθαρά τον Ολυμπιακό, τον οποίο κέρδισε ξανά και στο πρωτάθλημα.

Θα είχε σίγουρα καταφέρει να πετύχει και τον στόχο της δεύτερης θέσης, αν στην τελική ευθεία της κανονικής περιόδου δεν υπήρχε η επίδραση της κρίσης στις σχέσεις του Πογέτ με την διοίκηση, που «παραμόρφωσε» το προπονητικό προφίλ του Ουρουγουανού τεχνικού σε σχέση με αυτό που είδαμε στο πρώτο διάστημα της παραμονής του στην ομάδα. Και οδήγησε σε αδικαιολόγητες απώλειες βαθμών στο τέλος.

Ακόμη και έτσι, η ΑΕΚ τερμάτισε 15 βαθμούς πάνω από τον ΠΑΟΚ, μαζί με τον Παναθηναϊκό που επίσης εύκολα θα μπορούσε να είχε αφήσει πίσω αν δεν υπήρχαν οι δυσάρεστες καταστάσεις στις τελευταίες αγωνιστικές. Και στα play off, παρόλο που αναγκαστικά συμμετείχε στην διαδικασία με ένα κάρο αντικειμενικά μειονεκτήματα, τα πάντα κρίθηκαν σε μια δυο φάσεις στο δεύτερο ημίχρονο του ματς με τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ.

Υπάρχουν σημαντικά ζητήματα σε επίπεδο οργάνωσης και λειτουργίας, έγκαιρης λήψης αποφάσεων και τρόπου που αυτές όταν παίρνονται, εφαρμόζονται στην πράξη. Υπάρχουν επίσης πάρα πολύ μεγάλα περιθώρια βελτίωσης της ποιότητας του ρόστερ. Που πρέπει να εξαντληθούν. Όλα αυτά είναι γνωστά και αναμφισβήτητα.

Αλλά αυτά που έχει καταφέρει η ΑΕΚ με την επιστροφή της, τόσο σε αγωνιστικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο επίδρασης στο γενικότερο σκηνικό στο ελληνικό ποδόσφαιρο, κάθε άλλο παρά αμελητέα είναι. Και πιστεύω πως αξίζουν λίγο πιο θετικής αποτίμησης από τον κόσμο της, άσχετα αν και για το καλό της ομάδας πρέπει πάντα να ζητούν περισσότερα ή και πολύ περισσότερα.

Αλλά το να ζητάω περισσότερα, δεν χρειάζεται αναγκαστικά να συνοδεύεται με την απαξίωση όσων έχω πετύχει ήδη. Και δεν πρέπει ποτέ κανείς να ξεχνάει σε πόσο κρίσιμη φάση βρισκόμαστε στην διαδικασία «αποσυναρμολόγησης» του συστήματος που έχει κάνει τον πολύ κόσμο να σιχαθεί το ποδόσφαιρο. Και σε αυτή την διαδικασία η ΑΕΚ όπως είναι σήμερα, έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Για την ακρίβεια τίποτα δεν θα μπορούσε να γίνει και καμιά ελπίδα δεν θα υπήρχε, χωρίς την ΑΕΚ.

• ΑΕΚ
• επο
• ολυμπιακός
• Παναθηναικός
• ΠΑΟΚ
• πογιέτ