Άλλο να αναδειχτούν κι άλλο να στηριχτείς στα «δικά μας παιδιά»...

Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τότε που έγραφα για την αναγκαιότητα να προχωρήσει η ΑΕΚ στην απόκτηση ενός αξιόλογου κεντρικού χαφ, ως «συμπλήρωμα» στο κορυφαίο δίδυμο που συνθέτουν οι Σιμόες και Γιόχανσον. Και φυσικά, εξακολουθώ να επιμένω πάνω σε αυτό.

Η ομάδα θέλει βασικό φορ, θέλει βασικό εξτρέμ (κυρίως για δεξιά), θέλει ένα αριστερό μπακ, θέλει κι εναν συμπληρωματικό κεντρικό χαφ. Για πολλούς, θα ήθελε κι ένα στόπερ ακόμα, προσωπικά δεν θεωρώ ότι αποτελεί προτεραιότητα.

Στην όλη κουβέντα για το τι θέλει και τι δεν θέλει η ομάδα, ήρθε να… χωθεί πριν από μερικές μέρες, το αν θα πρέπει η ΑΕΚ να ρίξει βάρος και να στηριχτεί σε παιδιά «δικά της», δηλαδή από αυτά που υπάρχουν ήδη στην ομάδα π.χ. Τζανετόπουλος, από αυτά που είχαν δοθεί δανεικοί π.χ. Ανάκογλου και από τις ακαδημίες της π.χ. Γαλανόπουλος. «Μα, αν κάνουμε συνέχεια μεταγραφές, πότε θα πάρουν ευκαιρίες τα δικά μας παιδιά;», είναι το ερώτημα.

Και φυσικά έχει λογική βάση, αφού ειδικά για τις ακαδημίες και για το δίκτυό τους, η ΑΕΚ πληρώνει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό. Και φυσικά πρέπει να ρίξει βάρος σε αυτές. Και φυσικά πρέπει να αναδείξει δικά της παιδιά. Και φυσικά πρέπει να πάρουν ευκαιρίες αυτά τα παιδιά.

Και για να ξέρουμε τι λέμε. Το ότι δεν συνέβη αυτό, με την ομάδα στην Β’ Εθνική (αφού όταν ήταν στην Γ’, λογικό ήταν αφού δεν είχαν προλάβει να οργανώσουν τίποτα) ήταν μεγάλο λάθος. Λάθος του Δέλλα τότε (κυρίως αλλά όχι μόνο), αφού η άνοδος είχε… καθαρίσει και ουσιαστικά από τα μισά της σεζόν και ευκαιρίες σε παιδιά από τις ακαδημίες δεν έδινε. Πιθανότατα, να έβλεπε ότι δεν υπήρχε κάτι πολύ αξιόλογο. Δεν αντιλέγω. Αλλά και πάλι, για την Β’ Εθνική μιλάμε. Ας δοκίμαζε δυό τρεις, κι ας μην του… έβγαιναν. Τέλος πάντων.

Ας επανέλθουμε στο παρόν. Να ρίξεις λοιπόν το βάρος στις ακαδημίες και να παλέψεις για να αναδειχτούν επιτέλους κάποια στιγμή, δικά σου παιδιά. Σωστότατο. Αλλά, ας είμαστε ρεαλιστές. Είναι άλλο αυτό και άλλο το να στηριχτείς επάνω τους. Και δεν νομίζω ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή, παιδιά στις ακαδημίες, που να μπορεί η ΑΕΚ να στηριχτεί επάνω τους.

Ως εκ τούτου, πρέπει να βρεθεί η κοινή συνισταμένη. Πώς θα γίνει αυτό; Πρώτα απ’ όλα, θα πρέπει να γίνει «ξεσκαρτάρισμα» γιατί προφανώς με ρόστερ 35 παικτών, δεν γίνεται να δουλέψει ο Κετσπάγια και ο κάθε… Κετσπάγια. Να μείνουν όλοι, να γίνουν μεταγραφές, να πάρουν ευκαιρίες και νέα παιδιά, ε, δεν γίνεται.

Στην ΑΕΚ, θαρρείς και υπάρχει ένας… φόβος στο να φύγουν κάποιοι παίκτες. Πρέπει όμως και κάποιοι να φύγουν. Να μείνουν αυτοί που απέδειξαν ότι μπορούν να σταθούν σε μια ΑΕΚ, ανταγωνιστική για πρωτάθλημα. Να κλείσουν οι βασικές «τρύπες» με έτοιμους παίκτες που θα έρθουν με μεταγραφή σαν τον Τσιγκρίνσκι και να δοκιμαστούν και 3-4 νέα παιδιά, μπας και μπορέσουν δύο, έστω ένας, να μείνουν στην πρώτη ομάδα και να πάρουν ευκαιρίες στα παιχνίδια που αυτό θα είναι εφικτό.

Γράφοντας «ευκαιρίες», προφανώς και δεν εννοώ να δούμε σε δύο χρόνια, μια φορά τον Βλαχομήτρο και μια τον Γαλανόπουλο, στα τελευταία παιχνίδια της σεζόν. Όπως θα πρέπει να δούμε περισσότερο και τον Σβάρνα και τον Βασιλαντωνόπουλο. Αν κριθεί βέβαια από τον Κετσπάγια ότι πρέπει να μείνουν. Αν μείνουν, θα πρέπει και να παίζουν. Αλλιώς, ας δοθούν δανεικοί, να παίρνουν παιχνίδια στα πόδια τους σε άλλες ομάδες και να είναι υπό συνεχή παρακολούθηση.

Όλα αυτά είναι σημαντικά και πρέπει να γίνουν. Αλλά, δεν έχουν σχέση και δεν θα έπρεπε να μπαίνουν στην κουβέντα των βασικών μεταγραφών που πρέπει να γίνουν. Γιατί, αν για παράδειγμα, τραυματιστεί ή αποβληθεί σε ένα κρίσιμο ματς, ο Σιμόες ή ο Γιόχανσον (φτου, φτου, φτου), θα πρέπει να υπάρχει έτοιμος παίκτης που να μπορεί αποδεδειγμένα να τον αντικαταστήσει. Σε τέτοιες συγκυρίες, δεν μπορεί να γίνονται, ούτε δοκιμές, ούτε να παίρνονται τέτοια ρίσκα. Μην τα μπερδεύουμε, λοιπόν…

• ΑΕΚ
• Ακαδημιες