Ερχεται ο καύσωνας

Το καλοκαίρι είναι πάντα η χαρά του οπαδού. Είναι η εποχή που κανένα όνειρο δεν είναι απαγορευτικό, που κάθε ποδοσφαιριστής άγνωστος και με…εξωτικά χαρακτηριστικά, φαντάζει πως μπορεί να γίνει ο μεσσίας που θα κάνει τη διαφορά. Το φετινό καλοκαίρι της ΑΕΚ έχει κάτι από τη λάμψη των παλιών καλών ημερών. Τότε που με αγωνία ο καθένας περίμενε τις εφημερίδες (τώρα και τις ιστοσελίδες), έχοντας κολλημένο το χέρι στο ριφρές, μέχρι να δει την είδηση που θα τον κάνει να χαρεί.

Είναι σημαντικό πως μετά από πολύ καιρό – σχεδόν είχα ξεχάσει από πότε – η ΑΕΚ παίζει στα ίσια κάθε ανταγωνιστική ομάδα της. Διεκδικεί παίκτες, καταφέρνει μεγάλες νίκες όπως έκανε με τον Μπακασέτα και τον Μπάρκα, παίρνει φημισμένους ποδοσφαιριστές όπως ο Τσιγκρίνσκι. Δεν έχει τον ρόλο του φτωχού συγγενή που την είχαν αναγκάσει να μπει οι αδύναμες διοικήσεις, αλλά είναι εκείνη που ορίζει τις εξελίξεις και είναι λίντερ σε όλα.

Το ακόμα πιο σημαντικό είναι πως η ΑΕΚ δεν ψάχνει κινήσεις εντυπωσιασμού. Εχει ξεφύγει (και πολύ καλώς κάνει) από τη λογική πως πρέπει να κάνει μεταγραφές που θα στέλνουν τον κόσμο στο αεροδρόμιο. Δεν είναι κακό αυτό, αλλά δεν είναι το μείζον. Αλλωστε, στη σύγχρονη εποχή με την υπερενημέρωση που προσφέρεται – σε αρκετά σημεία και με τελείως λάθος τρόπο – δεν είναι εύκολο να προκληθεί ενθουσιασμός.

Τα παραδείγματα μόνο του περυσινού καλοκαιριού, είναι νωπά. Τέσσερις μεγάλοι σταρ ήρθαν στο ελληνικό ποδόσφαιρο και έφεραν κόσμο για χάρη τους, ένας σε κάθε μεγάλη ομάδα και ουδείς κατάφερε να πείσει. Ο πλέον πετυχημένος (από τον παγκίτη Καμπιάσο, μέχρι τους παλαίμαχους Μπερμπάτοφ και Εσιέν) ήταν ο Μπουονανότε που και αυτός είχε μόνο φωτοβολίδες με την ΑΕΚ και δεν κατάφερε να κάνει μια γεμάτη χρονιά.

Αυτό σημαίνει πως τα μεγάλα ονόματα δεν είναι πανάκεια για επιτυχία. Είναι καλό για κάθε ομάδα να παίρνει παίκτες που έχουν καλό βιογραφικό, αλλά είναι πιο λογικό να κάνει εκτεταμένο σκάουτινγκ, να ξέρει τι θέλει και πως θα το καλύψει. Ο συνδυασμός γνώσης, ταχύτητας, αντίληψης και αποφασιστικότητας είναι αυτός που κάνει την ΑΕΚ να διαφέρει. Και μολονότι υπάρχουν δυσλειτουργίες, το επίπεδο ετοιμότητας της ΑΕΚ είναι ήδη σημαντικό.

Αναμφίβολα, είναι κρίσιμο πως η ΑΕΚ λειτουργεί με πλάνο για να κλείσει τα κενά της. Πήρε έναν τερματοφύλακα που τον πιστεύει πολύ για να πλαισιώσει τον Ανέστη αντί του Μπαρόχα που ήταν μια ζέστη και μια κρύο. Έβαλε στην άμυνα της έναν παίκτη που έχει παραστάσεις και ικανότητες να γίνει ο ηγέτης που αναζητείται. Τόσο φημισμένο αμυντικό είχε να πάρει η ΑΕΚ από την εποχή του Γκαμάρα.

Εκλεισε έναν από τους κορυφαίους Ελληνες παίκτες στο πρωτάθλημα, που μπορεί να γεμίσει τη θέση πίσω από τον επιθετικό. Και συνεχίζει ακάθεκτη. Ψάχνει έναν φορ με τα στοιχεία που ζητά ο προπονητής που θα μπορεί να κάνει τη διαφορά και να έχει συνέπεια στο παιχνίδι, που έλειψε φέτος λόγω των προβλημάτων που έβγαλε ο Τζεμπούρ. Θέλει έναν αριστερό μπακ για να κάνει σούπερ δίδυμο με τον Ντίντακ αριστερά, όπως έχει δεξιά με Γκάλο και Μπακάκη.

Ψάχνει εξτρέμ για να κλείσει τετράδα με τους Μπαρμπόσα, Βάργκας και Πλατέλλα, ενώ ενδέχεται να κάνει και ακόμα μια προσθήκη εάν κριθεί αναγκαίο από τον προπονητή. Θέλει έναν αμυντικό μέσο και φαίνεται να προχωρά με Ζουκουλίνι ή Κατσάρ, για να κάνει τριπλέτα φωτιά με Σιμόες και Γιόχανσον. Ξέρει τι θέλει, κλείνει τις βασικές της προτεραιότητες και έχει χρόνο για να κινηθεί στη συνέχεια.

Στη δική μου λογική είναι σημαντικό και το στοιχείο πως η ΑΕΚ δεν διαλύει την περυσινή ομάδα. Επιβεβαιώνοντας στην πράξη, πως το περυσινό υλικό ήταν καλό και με μεγάλες δυνατότητες. Υπήρξαν 2-3 άστοχες κινήσεις, υπήρξαν κάποιες επιλογές που δεν βγήκαν στο βαθμό που προσδοκούσαν όλοι, αλλά ως εκεί. Η ΑΕΚ έχει τη βάση για να προχωρήσει και το κάνει με μεθοδικότητα. Και αυτά είναι σημαντικά να βρίσκονται στο μυαλό όλων, τώρα που ζώνει ο καύσωνας και θα λέγονται και γράφονται πολλά.

• ΑΕΚ
• μπακασέτας
• μπαρκας
• τσιγκρίνσκι