Δεν αρέσουν στον ΟΣΦΠ οι αγωνιστικές προκλήσεις

Γεμάτη αντιφάσεις η φετινή πορεία της ΑΕΚ στην χρονιά της επιστροφής. Από την μία μια ομάδα που έχει διώξει δυο προπονητές και αντίστοιχα έχει κάνει χρήση υπηρεσιακού τεχνικού. Τώρα και στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν.

Από την άλλη μια ομάδα που απέναντι στην απίστευτη κινητοποίηση του γνωστού μηχανισμού, για να μην χάσει ούτε βαθμό φέτος ο Ολυμπιακός, εκτός από το ότι ήταν η μοναδική που τον κέρδισε στο πρωτάθλημα, κατάφερε στο μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν να κάνει σχεδόν τους πάντες να πουν πως είναι η μοναδική που δείχνει ικανή να τον παρακολουθήσει. Παρότι έλλειψε για δυο χρόνια.

Αν έλειπε αυτή η διαφορά στην βαθμολογία του πρωταθλήματος, που δεν χρειάζεται να ανοίξουμε κουβέντα εδώ για το πως δημιουργήθηκε, τώρα ακόμη και πριν γίνει ο τελικός του κυπέλλου, θα μπορούσαμε ήδη να μιλάμε για μια πετυχημένη σε γενικές γραμμές σεζόν. Όσον αφορά την πορεία της ομάδας πάντα.

Για να μιλάνε λοιπόν όλοι για μια πετυχημένη επιστροφή της ΑΕΚ, πλέον πρέπει να κερδίσει τον Ολυμπιακό στον τελικό του άλλου Σαββάτου. Αυτό είναι το κλίμα, μας αρέσει δεν μας αρέσει. Και δεν βλέπω τον λόγο να μην μας αρέσει.

Πανηγυρίζουν με πρωτοσέλιδα στον Ολυμπιακό, γιατί θα έχουν την ευκαιρία να παίξουν με την ΑΕΚ στον τελικό και να… απαντήσουν, για την πολύ οδυνηρή για τα φετινά τους «θέλω», ήττα στο ΟΑΚΑ.

Ωστόσο μπορώ να σας διαβεβαιώσω, πως το γκολ του Τζεμπούρ δεν … το πανηγύρισαν καθόλου. Πίστεψαν με την τροπή που είχε πάρει το ματς πως μπορεί να μείνει έξω η ΑΕΚ. «Πάγωσαν» στο γκολ στο τέλος και έχω πολλά παραδείγματα υπόψη μου.

Ξέρετε, άσχετα με το τι προσπαθούν να βγάζουν προς τα έξω, η αλήθεια που προκύπτει από τα γεγονότα των τελευταίων ετών, είναι πως στον Ολυμπιακό δεν αρέσουν και πολύ οι αγωνιστικές προκλήσεις. Έχουμε δει να κάνει προσπάθεια για να τις αποφύγει πολλές φορές. Πάνε σε εκτός έδρας ντέρμπι, ανεμίζοντας χαρτιά με τους κανονισμούς και παραφυλάνε για μη τέλεση ή διακοπή των αγώνων. Τα έχουμε δει στην πράξη όλα αυτά, δεν ανακαλύπτω την Αμερική.

Και γιατί να ήθελαν την ΑΕΚ; Πρώτον το κλίμα είναι πολύ περίεργο και με κλιμάκιο της ΦΙΦΑ στην Ελλάδα, το μόνο σίγουρο είναι πως είδαμε από Αρετόπουλο και Κύζα, δυο «πενηνταρίσιες» διαιτησίες στους ημιτελικούς. Αν θέλουν ακραίες καταστάσεις στον τελικό, ξέρουν πως μπορεί να το πληρώσουν πολύ ακριβά. Ήδη έχουν πληρώσει πολύ ακριβά την Τούμπα.

Να θέλουν την ΑΕΚ από αγωνιστική αυτοπεποίθηση; Μα από την επομένη της πρόκρισης της ΑΕΚ, στα πρωτοσέλιδα τους παίζει το θέμα του ποιος θα είναι διαιτητής. Είναι η ομάδα που φέτος σηκώνει περισσότερο από κάθε άλλη για λόγους επηρεασμού και προπαγάνδας, ζητήματα διαιτησίας.

Μήπως δικαιολογούν οποιαδήποτε σιγουριά τα δυο ματς στο πρωτάθλημα; Μπορεί να φαίνεται παράδοξο αν σκεφτούμε το 4-0 του πρώτου ματς, αλλά δεν δικαιολογούν οποιαδήποτε σιγουριά. Το αντίθετο προκύπτει.

Στο Φάληρο και με μια ΑΕΚ σε όχι καλή κατάσταση τότε, με τον Δέλλα αποπροσανατολισμένο από το άγχος για την παραμονή του ή όχι και με πολλά λάθη στις επιλογές, προσπαθώ να θυμηθώ ποια πίεση ένιωσε η Ένωση και ποιες ευκαιρίες έχασε ο Ολυμπιακός, πριν το αντικανονικό γκολ του Μποτία, με το «κεφαλοκλείδωμα» στον Ντίντακ.

Προσπαθώ να θυμηθώ τι έγινε μετά το γκολ και μέχρι να… τους δώσει στο πιάτο με τις κάκιστες επιλογές του, τον διασυρμό της ΑΕΚ ο Δέλλας. Το μόνο που θυμάμαι, είναι τρεις τουλάχιστον περιπτώσεις που με ανύπαρκτα οφσάιντ κόπηκαν καθαρές φάσεις για γκολ της ΑΕΚ.

Μια ΑΕΚ που είχε πάει εκεί με βασικό στόπερ τον Τζανετόπουλο, που έπαιξε στο πρωτάθλημα ξανά, σχεδόν ένα γύρο μετά, με βασικό επίσης τον Πλατέλλα που δύσκολα μπαίνει πια και στην αποστολή.

Να θυμηθούμε το δεύτερο παιχνίδι; Μια κεφαλιά από σπόντα του Ντουρμάζ, είναι η μοναδική ευκαιρία του Ολυμπιακού σε όλο το 90λεπτο. Τι άλλο να θυμηθούμε;

Για μένα το μόνο που προκύπτει με σιγουριά, είναι πως από την ΑΕΚ και μόνο από την ΑΕΚ, εξαρτάται το αν θα δώσει το δικαίωμα, να μιλάμε για απόδειξη ανωτερότητας του Ολυμπιακού μετά το παιχνίδι. Έδωσε το δικαίωμα με αυτοκτονικές κινήσεις στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος, δεν το έδωσε στον δεύτερο και βγήκε νικήτρια.

Κάποιοι μου έφερναν σαν παράδειγμα τον τελικό στην Κρήτη πριν δέκα ακριβώς χρόνια. Που ο Ολυμπιακός τον πήρε περίπατο, από ένα σημείο και μετά βέβαια.

Ναι, υπάρχει αυτό το παράδειγμα, η εκτίμηση που υπήρχε για τις δύο ομάδες τότε γενικά ήταν περίπου παρόμοια με αυτή που υπάρχει τώρα, αλλά στα δύο ματς πρωταθλήματος που είχαν προηγηθεί, ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει με 3-1 στο ΟΑΚΑ και με 3-0 στο Φάληρο. Δυστυχώς με την ΑΕΚ να είναι κάκιστη και στα δύο ματς. Κοίταγες δηλαδή πίσω πριν τον τελικό και έβλεπες καθαρά λόγους για να ανησυχείς. Φέτος δεν έχεις δει κάτι τέτοιο.

Η ΑΕΚ πρέπει να κοιτάξει την δική της ετοιμότητα αγωνιστική και ψυχολογική και να μην υπολογίζει τίποτε άλλο, γιατί δεν υπάρχει λόγος να υπολογίζει τίποτε άλλο. Ο Ολυμπιακός φέτος, μόνο στην Τούμπα σε πρωτάθλημα και κύπελλο έχει βγάλει καθαρή ανωτερότητα και αυτό το δικαίωμα του δόθηκε σε μεγάλο βαθμό από τον ίδιο τον ΠΑΟΚ. Απέφυγε με κάθε τρόπο να παίξει στην Λεωφόρο και ήθελε να διακοπεί το ματς με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ μετά το γκολ του Βάργκας. Τα ξεχάσαμε αυτά;

ΥΓ: Φυσικά είναι και άλλα πράγματα που δεν μπορεί να κρύψει το… πανηγυρικό κλίμα στον Ολυμπιακό ενόψει τελικού. Κυρίως το θέμα με τον Σίλβα, που όλα δείχνουν πως θα κάτσει για τελευταία φορά στον πάγκο της νυν ομάδας του, στον τελικό με την ΑΕΚ.

• ΑΕΚ
• κύπελλο
• ολυμπιακός
• σίλβα
• τζεμπούρ