Ή αλλάζεις ή τα χάνεις όλα

Τι ήταν κι αυτό το τελευταίο; Πάνω που προσπαθούσες να πείσεις τον εαυτό σου ότι οι τελευταίες εκτός έδρας “ανορθογραφίες” ήταν κακή παρένθεση, ήρθε η “μουτζούρα” στη Λιβαδειά για να βγάλει ξανά στην επιφάνεια τα σημαντικά προβλήματα της ΑΕΚ. Εν τω μεταξύ σαν να μην έφταναν αυτές οι κάκιστες εμφανίσεις μακριά από το ΟΑΚΑ, δεν υπάρχει ούτε ένας μέσα στην ομάδα που να μπορεί να δώσει μια εξήγηση για το αγωνιστικό πρόσωπο και για την χαλαρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται ορισμένα ματς. Δε λέω, στο παιχνίδι με τον Λεβαδειακό, στις δύο φάσεις των αυτογκόλ η τύχη έπαιξε τον πιο σημαντικό ρόλο, αλλά και η αντίδραση όσων συμμετείχαν στη φάση ήταν παιδική. Ειδικά για έναν παίκτη με τις ποδοσφαιρικές παραστάσεις του Ντίντακ, το διπλό διώξιμο που κάνει τόσο προς την εστία (στο πρώτο γκολ), όσο και στον άξονα (στο δεύτερο) δε συνάδει με τη γενικότερη εικόνα του. Όπως παιδική ήταν και η γενική αντίδραση της ομάδας ως το τέλος, με τα τελειώματα των φάσεων να αποτελούν ξανά ένα μεγάλο “αγκάθι”.

Εδώ που φτάσαμε όμως, μέση λύση δεν υπάρχει. Ούτε περιθώριο για εξηγήσεις του τύπου: “Θα βρούμε τι φταίει και θα προσπαθήσουμε με τη δουλειά στις προπονήσεις να το διορθώσουμε”. Αυτά λέγονται και γίνονται μέχρι τα Χριστούγεννα. Άντε μέχρι τις πρώτες μέρες του νέου έτους. Όχι μέσα Απρίλη. Τώρα μόνο οι πράξεις είναι απαραίτητες. Απλά είναι τα πράγματα. Τρεις αγώνες στο κύπελλο, τρεις νίκες και ο μεγαλύτερος στόχος της χρονιάς (για μένα) έχει επιτευχθεί. Τόσα απλά, ή και τόσο …σύνθετα. Όπως το δει κανείς. Μετά βλέπουμε για τα πλέι οφ.

Το κακό είναι ότι η διαχείριση που έγινε στο ρόστερ τους προηγούμενους μήνες δεν αποκλείεται να αποτελέσει τώρα ένα έξτρα εμπόδιο. Τι θέλω να πω μ’ αυτό; Όταν έχεις 6-7 παίκτες “παροπλισμένους” και ξαφνικά σκέφτεσαι να τους ζητήσεις να μπουν μέσα και να σου φέρουν αποτέλεσμα (γιατί θα μαζευτούν πολλά ματς σε σύντομο χρονικό διάστημα), δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό να ανταπεξέλθουν χωρίς ρυθμό στα πόδια τους και με την ψυχολογία στο ναδίρ. Όλα αυτά παίζουν ρόλο, όπως και το κατά πόσο ένας ποδοσφαιριστής αισθάνεται σημαντικός μέσα στο σύνολο. Αν η ΑΕΚ δεν “πληρώσει” το τίμημα της διαχείρισης του ρόστερ πιστεύω ότι μπορεί να τα καταφέρει. Εδώ θα είμαστε και θα τα βλέπουμε.

Υ.Γ: Πραγματικά αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον Θοδωρή Μοσχονά για την εμφάνισή του κόντρα στην ΑΕΚ. Ένας τερματοφύλακας που μεγάλωσε μέσα στην Ένωση, διδάχθηκε πολλά από πολύ σημαντικούς προπονητές τερματοφυλάκων (όπως ο Κώστας Καμπόλης και ο Σλόμπονταν Σούιτσα) και πλέον πήρε την ευκαιρία του. Το αποτέλεσμα φαίνεται μέσα στο γήπεδο.

• blog
• ΑΕΚ
• βογιατζάκης