Στην πιο κρίσιμη καμπή... Ένωση

Πάντα όταν ξεκινάς να πας στο γήπεδο για να δεις την ΑΕΚ, έχεις λαχτάρα και αγωνία. Όταν όμως πρόκειται για παιχνίδι κεκλεισμένων των θυρών, κακά τα ψέματα, υπάρχει και ξενέρωμα. Το νιώθεις ότι παίζει «μισή» η ΑΕΚ όταν δεν έχει τον κόσμο στο πλευρό της κι αυτό είναι πολύ στενάχωρο.

Υπάρχουν πολλές άδικες αποφάσεις που έχουν αναγκάσει την ομάδα να είναι μόνη της, τα τελευταία χρόνια, σε αρκετά ματς. Και είναι σωστό κι αυτό που είπε ο Πογέτ στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε τον αγώνα, ότι το ζήτημα δεν είναι να τιμωρείς τον κόσμο, αλλά να βρίσκεις τις γενεσιουργές αιτίες της βίας και να προχωράς σε λύσεις.

Όπως και να ‘χει όμως, αυτό που δεν αλλάζει είναι ότι πρώτη η ΑΕΚ θα πρέπει να λύσει σε ενδοοικογενειακό επίπεδο το πρόβλημα ώστε όχι απλά να μην ξαναγίνουν επεισόδια από δικούς της οπαδούς, αλλά ούτε καν να υπάρξουν άτομα που θα τσιμπήσουν και θα αντιδράσουν σε τυχόν προκλήσεις των όποιων «απέναντι». Γιατί, οι περισσότερες τιμωρίες τα τελευταία χρόνια, προήλθαν επειδή κάποιοι ελάχιστοι θερμόαιμοι «Ενωσίτες» τσίμπησαν σε προκλήσεις (βλέπε Αιγάλεω, βλέπε Περέιρα-Κασάμι, βλέπε Περιστέρι).

Η «Ένωση» έχει πλέον μπροστά, σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, τους ανθρώπους εκείνους που κάνουν όλα όσα πρέπει για να είναι ένα οργανωμένο και νοικοκυρεμένο σωματείο, η καμπή είναι ιστορικά κρίσιμη για τον σύλλογο σε όλα τα επίπεδα και κανένας μα κανένας δεν έχει το δικαίωμα και δεν μπορεί να «παίζει» με την ΑΕΚ.

Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η εικόνα στις εξέδρες ήταν πάρα πολύ άσχημη και άδικη για την ΑΕΚ. Στο ποδόσφαιρο την Κυριακή λόγω της τιμωρίας και στο μπάσκετ το Σάββατο επειδή για τον «χ», «ψ» λόγο, ο κόσμος δεν θεώρησε σκόπιμο να έρθει στο Κλειστό του ΟΑΚΑ και να συμπαρασταθεί στην ομάδα σε ένα ματς που βαθμολογικά ήταν όντως αδιάφορη. Αλλά τι σημασία έχει αυτό; Για την ΑΕΚ μιλάμε…

Έγραψα παραπάνω ότι η ΑΕΚ βρίσκεται σε μια πολύ κρίσιμη καμπή. Στην καμπή που αφήνει οριστικά πίσω της και ξεπερνά τα πέτρινα χρόνια (χωρίς ωστόσο να πρέπει ποτέ να τα ξεχάσει) και που μπροστά της, έχει όλα εκείνα τα εχέγγυα που θα την απογειώσουν.

Πρώτο και πάνω απ’ όλα, το σπίτι της. Το ναό των απανταχού «Ενωσιτών», το ομορφότερο γήπεδο του κόσμου. Δεν χρειάζεται κανείς υπενθύμιση για το τι έχουμε περάσει όλα αυτά τα χρόνια. Ούτε επισήμανση για το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε.

Δεύτερον, η ΑΕΚ με την επιστροφή της στην κατηγορία όπου ανήκει, πρωτοστάτησε στις εξελίξεις που υπάρχουν σήμερα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, εξελίξεις που έχουν κάνει το σάπιο σύστημα να τρέμει και να ξέρει πλέον και το ίδιο ότι οι μέρες του είναι μετρημένες, ότι είναι ετοιμόρροπο, ότι καταρρέει.

Τρίτον, ξεκινώντας κυριολεκτικά από το μηδέν, σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, η ΑΕΚ έχει ήδη οργανωθεί σε πολύ σημαντικό βαθμό και μάλιστα πολύ γρήγορα, βελτιώνεται, προοδεύει και μεγαλώνει σε όλους τους τομείς.

Τέταρτον, στην Ερασιτεχνική, μέσα από πολλές δυσκολίες και παραλείψεις, έχει γίνει το πιο σημαντικό για αρχή, που δεν είναι άλλο από το να μην ξανασυμβεί το μεγαλύτερο λάθος που έφερε την καταστροφή σε όλα τα αθλήματα. Κι αυτό δεν είναι άλλο από την απόφαση τα έξοδα να μην υπερβούν ποτέ μα ποτέ ξανά, τα έσοδα.

Σε όποιον δεν αρέσει και… στεναχωριέται τόσο πολύ, αν έχει πολλά λεφτά, η πόρτα είναι ανοιχτή για να πάρει όποιο τμήμα θέλει και να βοηθήσει. Σε όποιον δεν αρέσει και… στεναχωριέται τόσο πολύ αλλά δεν έχει πολλά λεφτά, μπορεί να πηγαίνει απλά στο γήπεδο.

Στα γήπεδα. Όπου παίζει η ΑΕΚ. Με αυτονόητη προτεραιότητα βέβαια, στα μεγαλύτερα, τα λαοφιλέστερα, τα πιο ιστορικά τμήματα του συλλόγου, το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Αυτή είναι η μεγαλύτερη υποχρέωση του κόσμου. Να είναι δίπλα στην ομάδα και να την στηρίζει. Ενωμένος και ποτέ ξανά διχασμένος.

Η λέξη «Ένωση» θα πρέπει να είναι πάντα η κυρίαρχη στο μυαλό κάθε ΑΕΚτζή. Η λέξη «ένωση» προτάχθηκε κι έγινε πράξη, στις συζητήσεις για να γίνουν ένα, το «enwsi.gr» με το «aekarena.gr». Κάπως έτσι, βρισκόμαστε κι εμείς εδώ σήμερα. Καλώς ήρθαμε, λοιπόν, καλώς σας βρήκαμε και θα τα λέμε… Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Αρκεί μια… Ένωση!

Υ.Γ.: Τα κέρδη του Σ/Κ, πέρα από τις νίκες σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, ήταν τα πρόσωπα-σημεία αναφοράς της ΑΕΚ, δηλαδή ο Πέκχαρτ και ο Κάρτερ. Ο μεν πρώτος έχει… προλάβει να αμφισβητηθεί, άδικα κατά τη γνώμη μου, με κύρια ευθύνη του Πογέτ που στα προηγούμενα παιχνίδια, τον είχε θέσει σε τρίτη μοίρα για τη γραμμή κρούσης της ομάδας. Ο μεν δεύτερος έχει αδικήσει τον εαυτό του σε πολλά ματς (κυρίως επιθετικά αφού αμυντικά σχεδόν πάντα κάνει καλή δουλειά), ενώ οι πραγματικές του δυνατότητες είναι αυτές που είχαμε δει κατά τη θητεία του στον ΠΑΟΚ και που είδαμε και το Σάββατο κόντρα στον Αρκαδικό. Αυτό που μετράει όμως στην παρούσα φάση, είναι ότι τόσο ο Πογέτ, όσο και ο Ζντοβτς, είδαν ότι μπορούν να υπολογίζουν ενόψει των κρίσιμων αγώνων που έρχονται για τα play offs, σε δύο παίκτες-κλειδιά. Ο μεν Τσέχος για την επιθετική δυστοκία όπου δεδομένα έχει πρόβλημα η ΑΕΚ και ο δε Αμερικανός γενικότερα, ειδικά τώρα που ο Χέρστον θα απουσιάσει, τουλάχιστον από το πολύ κρίσιμο πρώτο ματς με τον ΠΑΟΚ για τα προημιτελικά.

• blog
• ΑΕΚ
• Πάνος Λούπος