«Αδέλφια με αδέλφια κόντρα στον πόλεμο» (VIDEO)

enwsi.gr

07/04/2016 | 1:34

0

Με αυτό τον τίτλο υποδέχτηκε τη διεξαγωγή της φιλικής αναμέτρησης Παρτιζάν – ΑΕΚ η αθλητική εφημερίδα του Βελιγραδίου «SPORT» πριν από 17 χρόνια…

Πόλεμος, για όλους όσοι δεν έχουν γνωρίσει τη φρίκη του από κοντά, για όσους δεν έχουν τυλιχτεί στις καταραμένες φλόγες του, είναι, απλώς, εικόνες από το CNN. Είναι πράσινα φωτάκια που «σκίζουν» τον ουρανό, είναι αγέρωχα άρματα μάχης που προελαύνουν μέσα σε σκονισμένες πόλεις, είναι χολιγουντιανές ιστορίες απεριόριστου ηρωισμού και φανταστικών εμπνεύσεων, εφετζήδικων εκρήξεων. Για κάποιους συνανθρώπους μας, όμως, σημαίνει κάτι το εντελώς διαφορετικό. Σημαίνει θάνατο, σημαίνει καταστροφή. Οικογένειες ξεκληρίζονται, κόποι χαραμίζονται, γείτονες αλληλοσπαράζονται. Η Μεσόγειος και κυρίως τα Βαλκάνια, τα δικά μας Βαλκάνια βρίθουν από τέτοιες ιστορίες. Ιστορίες εμφυλίου σπαραγμού, όπως αυτή που μας παρουσίασε πριν από σχεδόν δύο δεκαετίες ο Σρεντιάν Ντραγκόιεβιτς στο «Τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται». Ένας λαός, δύο θρησκείες, περισσότερες από πέντε φυλές. Μια ιστορία που δεν είναι ανάγκη να την αναλύσουμε. Αυτό το κάνουν οι ιστορικοί με περίσσια… αντικειμενικότητα μέσα στους αιώνες. Εμείς θα σταθούμε σε ένα μικρό γεγονός, ένα μικρό κομμάτι του πολέμου, που έμελλε ν’ αγγίξει τις καρδιές πολλών ανθρώπων. Σίγουρα όχι αυτών που ορίζουν τις τύχες αυτού του κόσμου. Όπως και να το κάνουμε όμως, αυτές οι φωνές, χαμηλές και μελωδικές, κάτω από τον ήχο των εκατομμυρίων μεταλλικών κερμάτων που χοροπηδούν μέσα στις τσέπες των λίγων, αντηχούν μέσα στα χρόνια, μέσα στους αιώνες, πολύ περισσότερο από τα σφυρίγματα των βομβών που φεύγουν από την «αγκαλιά» των βομβαρδιστικών και ορμούν με όλο τους το μίσος στο έδαφος, πάνω σε εκατομμύρια ψυχών μέσα στα χρόνια. Με αυτή την πραγματικότητα, την πιο ρεαλιστική απεικόνιση του ανθρωπίνου γένους, το απόλυτο μίσος, ξανασυστήθηκε η ΑΕΚ πριν από 17 χρόνια…

Ήταν Μεγάλη Τετάρτη

Το ημερολόγιο έδειχνε την 7η Απριλίου του 1999, όταν η αποστολή είχε αναχωρήσει για Βουδαπέστη. Η φιλόξενη ουγγρική πρωτεύουσα ήταν ό,τι χειρότερο για τα μάτια των ανθρώπων της «Ένωσης». Κι αυτό διότι η πριγκίπισσα της Ανατολικής Ευρώπης είχε μια ομορφιά τόσο εκ διαμέτρου αντίθετη με την απόλυτη θλίψη του Βελιγραδίου. Η αποστολή του «Δικεφάλου» μπήκε στο πούλμαν και κατευθύνθηκε στο επίκεντρο των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών. Εκείνο τον καιρό η Σερβία πνιγόταν κάτω από τους καπνούς και τις φλόγες που άφηναν οι βόμβες. Το σκηνικό λίγο-πολύ γνωστό. Ο στόχος ήταν ένας άνθρωπος, όπως είναι της… μόδας στα χρόνια μας. Και γι’ αυτόν τον άνθρωπο απαιτείται η θυσία δεκάδων χιλιάδων άλλων. Η παγκόσμια κατακραυγή για τον απόλυτο παραλογισμό, εν πρώτοις των ΝΑΤΟϊκών βομβαρδισμών και κατ’ επέκταση για το ξέσπασμα αυτού του βάναυσου πολέμου, πήρε τεράστιες διαστάσεις σε όλη την Υφήλιο. Κάπου εκεί ήταν η στιγμή που πήρε η ΑΕΚ την πρωτοβουλία, με κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα ολόκληρης της αποστολής. Το μυαλό όλων ανατρέχει στις 3 Απριλίου, όταν οι Δημήτρης Μελισσανίδης, Πέτρος Στάθης, Κώστας Γενεράκης και Ντέμης Νικολαΐδης παρουσιάζουν την απόφαση σύσσωμης της ομάδας να αγωνιστούν σε έναν αγώνα. Όχι ενάντια σε κάποια ομάδα, αλλά ενάντια στον πόλεμο. Η ΑΕΚ θα έπαιζε με την Παρτιζάν στο επίκεντρο των βομβαρδισμών: στο Βελιγράδι.

Πιέσεις από παντού…

Υπήρξαν πιέσεις τόσο από το ΝΑΤΟ, όσο και από τις πρεσβείες, αλλά και από την… Enic, ωστόσο ο Δημήτρης Μελισσανίδης ήταν αποφασισμένος. Αποφάσισε ότι η ΑΕΚ θα πήγαινε στη Σερβία και έτσι ακριβώς έγινε, παρά το γεγονός ότι οι βομβαρδισμοί δεν είχαν σταματήσει ούτε στο ελάχιστο. Μιλάμε ουσιαστικά για ένα ιστορικό ταξίδι, μιας και ήταν η πρώτη αληθινή κίνηση αλληλεγγύης σε παγκόσμιο επίπεδο, με την οποία τελείωνε και το εμπάργκο κατά των Σέρβων.

«Ο γιος μου ρωτάει γιατί»

Λίγο έξω από την πόλη του Νόβισαντ δεκάδες πολίτες υποδέχονται την αποστολή της ΑΕΚ. Σημαίες της ΑΕΚ, της Ελλάδας ανέμιζαν, με τον κόσμο να πανηγυρίζει για την άφιξη της «Ένωσης». Γι’ αυτούς σήμαινε πολλά. Ήταν κάτι ξεχωριστό, κάτι που τους έκανε να ξεχαστούν έστω και για λίγο. «Ο γιος μου ρωτάει γιατί», ανέγραφε ένα πανό. Μια φράση που εμπεριέχει όλη την απόγνωση και όλο τον παραλογισμό του πολέμου. Φάρμακα και προμήθειες τα οποία είχαν μαζευτεί από ελληνικούς οργανισμούς δόθηκαν στους πληγέντες του πολέμου…

Η ΑΕΚ φτάνει στο γήπεδο. Ο αγώνας διεξάγεται κανονικά. Κάπου στα μέσα του β’ ημιχρόνου, με τις δύο ομάδες να είναι ισόπαλες (1-1), η αναμέτρηση διακόπτεται. Άπαντες εισβάλλουν στον αγωνιστικό χώρο για να πανηγυρίσουν. Για να σηκώσουν στα χέρια τους ανθρώπους που έτειναν μια χείρα βοηθείας…

Για την ιστορία

Για την ιστορία και μόνο, για λογαριασμό των δύο ομάδων αγωνίστηκαν οι παρακάτω:

ΠΑΡΤΙΖΑΝ: Νταμιάνοβιτς, Κράσοβιτς, Σάβιτς, Σανόγεβιτς, Στογιάνοβιτς, Βούκοβιτς, Ιλιτς, Ιβιτς, Μπιέκοβιτς, Τόμιτς, Κέζμαν

ΑΕΚ: Μιχαηλίδης (Κουρκούνας), Κοπιτσής (Κωστένογλου), Μπαμπούνσκι, Μιλοβάνοβιτς (Καψής), Τσέκολι (Ζήκος), Κατσαβός, Σαβέβσκι (Κασάπης), Μαλαδένης, Καλιτζάκης, Ζουμπούλης, Νικολαΐδης

• ΑΕΚ
• βελιγράδι
• βίντεο
• Δημήτρης Μελισσανίδης
• ΝΑΤΟ
• Παρτιζάν
• πολεμος
• Πρώτες