Αυτός τελικά είναι πολύ μάγκας

Βαριέμαι τις περισπούδαστες αναλύσεις για ότι έγινε στο Αγρίνιο. Και ακόμα πιο πολύ βαριέμαι τις βαρύγδουπες προσεγγίσεις, που έρχονται κόντρα μ’ εκείνες που ακούγονταν όταν η ΑΕΚ κέρδιζε τα ντέρμπι και θα που έρθουν τούμπα, αν (όταν) θα ξανάρθουν οι νίκες. Απλά είναι τα πράγματα. Με τον Μπαρμπόσα στο σπίτι του, τον Γιόχανσον αλλά και τον Γκάλο σκασμένους, τον Μάνταλο σε κακό απόγευμα και τον Βάργκας χωρίς το άστρο του σκοραρίσματος, η συνταγή που έφερνε αποτελέσματα, πάει περίπατο. Δεν έχει η ΑΕΚ ούτε τρεις Μπαρμπόσα, ούτε πέντε Μάνταλους, ούτε τρεις Γιόχανσον. Αν το θέμα είναι, αν θα έπρεπε να τους έχει, αυτό είναι μιας άλλης τάξεως κουβέντα. Κρατήστε την, να την κάνουμε τον Ιούνη και τον Ιούλη. Και πάμε παρακάτω.

Ομολογώ πως περίμενα τον Σιμόες στην γωνία. Όλο αυτό που έγινε την προηγούμενη Παρασκευή, μου φάνηκε πολύ καλό για να μην έχει ούτε ένα ψεγάδι. Το παληκαράκι έλεγε από τον Δεκέμβρη κιόλας, πως «δεν μ’ ενδιαφέρει τι ακούγεται για άλλες ομάδες, εγώ περιμένω να έρθει ο μάνατζερ μου για ανανεώσω με την ΑΕΚ». Το έλεγε και το έκανε με συνοπτικές διαδικασίες. Ούτε στην ΑΕΚ δεν πίστευαν καλά – καλά, πως γρήγορα έκλεισε το θέμα. Διότι ήξεραν, πως τέτοιες υποθέσεις, έχουν γίνει σίριαλ με πολλά επεισόδια κατά το παρελθόν, ακόμα και με περιπτώσεις παικτών πολύ μικρότερης αξίας από αυτή του Σιμόες και χωρίς καν εμπλοκή υπαρκτού ενδιαφέροντος από ευρωπαϊκές ομάδες, όπως με την Σιμόες.

Όλα λοιπόν παράεγιναν καλά, για να είναι αληθινά. Και σκεφτόμουν πως παραδοσιακά στην ΑΕΚ, όταν γίνεται κάτι καλό, συνοδεύεται και με κάτι στραβό και ανάποδο. Είχα λοιπόν στην άκρη του μυαλού μου, πως μετά την εξέλιξη της Παρασκευής, ο Σιμόες θα «καθίσει» πάνω στο νέο συμβόλαιο και θα πετάει ολίγον αετό, μέχρι να αρχίσουν τα σοβαρά ματς των πλέι οφ. Ενδεχομένως σχεδόν να το δικαιούταν κιόλας.

Ωστόσο ακόμα και σ’ αυτό, αποδείχθηκε πως είναι μεγάλο μαγκάκι. Και πως πραγματικά γουστάρει αυτό που κάνει στην ΑΕΚ. Ήταν από τους μόνους που διασώθηκαν στο ναυάγιο του Αγρινίου. Σαν τον παλαβό έτρεχε και πάλι, να κάνει όλες τις δουλειές στη μεσαία γραμμή και να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα. Και όσο έβλεπε πως δεν έβγαιναν πράγματα στο παιχνίδι, τόσο το πάλευε και περισσότερο. Όλα αυτά σ’ ένα ματς που κάποιοι συμπαίκτες του Σιμόες, που για να κερδίσουν ανανέωση του συμβολαίου τους με την ΑΕΚ θα πρέπει να κάνουν ακροβατικά και ταχυδακτυλουργικά μαζί μέχρι το τέλος της σεζόν, είτε έχασαν από τα μάτια τους κάποιον Κλέσιο, είτε είχαν αντίδραση αστακού σε κατσαρόλα όταν η μπάλα στρώθηκε στον Πάουλο, είτε αντί για προθέρμανση είχαν πιάσει ψιλή κουβέντα με συμπατριώτη τους πριν τη σέντρα.

Τώρα θα μου πείτε, γιατί κόλλησα με τον Σιμόες. Πρώτον γιατί το αξίζει. Και δεύτερον διότι ο Σιμόες θα είναι απ’ αυτούς που θα αποτελέσουν την βάση της ΑΕΚ τη νέα σεζόν. Όπως και ο Μάνταλος, που αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά πως αν δεν είναι στην μέρα του, δεν υπάρχει κυκλοφορία της μπάλας. Όπως και ο Αραβίδης, που χωρίς τα γκολ του, η συγκομιδή μπροστά είναι μηδέν. Όπως και ο Μπαρμπόσα που όταν απουσιάζει, απουσιάζει και η απαραίτητη παραπάνω ενέργεια στην επίθεση. Όπως και ο Γιόχανσον, που αν είναι σκασμένος, δυσλειτουργεί το κέντρο. Όπως και ο Κολοβέτσιος, που όταν λείπει, μπαίνουν αστεία γκολ. Όπως και φυσικά και οι παίκτες που θα έρθουν με μεταγραφές. Αλλά γι αυτό έχουμε καιρό να κουβεντιάσουμε.

• ΑΕΚ
• μπλογκ
• Σιμόες