Πονάει η αλήθεια

Αντρέ Σιμόες: «Δεν νομίζω πως είναι αυτή η διαφορά ποιότητας. Η διαφορά είναι πως ο Ολυμπιακός σε οποιοδήποτε ματς, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο παίρνει τη νίκη».
Χρήστος Αραβίδης: «Σίγουρα με ενοχλεί να υπάρχουν προκλητικές διαιτησίες εις βάρος μιας μεγάλης ομάδας όπως η ΑΕΚ. Είναι θέμα σεβασμού και αξιοπιστίας».
Μιχάλης Μπακάκης: «Εννοείται πως μας προβληματίζει, γιατί όταν γίνεται μια φορά λες εντάξει δεν έγινε κάτι, αλλά όταν γίνεται δυο και τρεις φορές και συνεχίζεται, λες ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα».
Γιάκομπ Γιόχανσον: «Ξέρουμε πως ο Ολυμπιακός είναι μία πολύ καλή ομάδα που βρίσκεται στην κορυφή της βαθμολογίας, αλλά εμείς πρέπει να είμαστε συγκεντρωμένοι σε κάθε ματς ξεχωριστά, να παίρνουμε όσο συχνότερα γίνεται τους τρεις βαθμούς κι έτσι να είμαστε μία από τις ομάδες στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας».
Αλάιν Μπαρόχα: «Ο Ολυμπιακός έχει μεγάλη διαφορά, αλλά πάντα υπάρχει χρόνος να πλησιάσουμε και να διεκδικήσουμε ό,τι μπορούμε. Αν δεν το πίστευα, δεν θα ήμουν εδώ».
Πέντε συνεντεύξεις παικτών της ΑΕΚ διάβασα (όπως και εσείς, αλλά και οι υπόλοιποι) στην περίοδο των γιορτών. Και μόνο τυχαίο δεν είναι πως άπαντες αναφέρθηκαν στη διαφορά από τον Ολυμπιακό. Πως η ομάδα του Πειραιά έχει καταφέρει να είναι Μπαρτσελόνα και Μπάγερν μαζί και να επιβάλλεται από κάθε αντιπάλου, προσφέροντας στον φαταούλα πρόεδρο και στον αχόρταγο κόσμο ακόμα ένα κίβδηλο πρωτάθλημα.
Αν για τους Ελληνες αυτό ήταν αναμενόμενο, με δεδομένη τη γνώση της χούντας που έχουν από το παρελθόν τους. Αλλά και οι ξένοι; Ο Γιόχανσον έφτασε να δώσει μόνο τρία ματς με τον παντοδύναμο του λιμανιού για να καταλάβει πως εδώ είναι Βαλκάνια. Ο Σιμόες και ο Μπαρόχα μπήκαν νωρίτερα στο νόημα. Και αυτό είναι το μόνο ζήτημα που ακόμα δεν λύνεται.
Εκμεταλλευόμενοι και ένα επικοινωνιακό λάθος που γίνεται από συγκεκριμένο κέντρο (που κάνει την τρίχα τριχιά με το παραμικρό και χάνει την αξιοπιστία και τη σοβαρότητα του), στον Ολυμπιακό έχουν βαλθεί το τελευταίο διάστημα να πείσουν πως όλοι τα ίδια κάνουν. Θυμηθείτε την προπαγάνδα μετά τη Νέα Σμύρνη, τη χαρά που υποδέχθηκαν τη νίκη του Κομπότη.
Γι’ αυτό και από τη στιγμή που κυκλοφόρησαν αυτές οι τοποθετήσεις, άρχισε η προσπάθεια αποδόμησης. Να θεωρηθούν αναξιόπιστοι οι παίκτες, να φανεί πόσο μεγάλωσε η ψαλίδα μετά την αλλαγή προπονητή. Να εκμεταλλευθούν την εσωστρέφεια και τις ατέλειωτες κουβέντες εσωτερικής κατανάλωσης για τον Δέλλα, τον Πογιέτ, τον Μπάγεβιτς, τις μεταγραφές.
Δυστυχώς, αποδείχθηκε στην πράξη πως (και) η ΑΕΚ είναι παντελώς αδύναμη απέναντι στο σύστημα που ελέγχει τα πάντα. Εάν δεν λειτουργήσει η δικαιοσύνη, εάν δεν αλλάξουν εκ βάθρων οι δομές του αθλήματος, μην περιμένετε προκοπή. Ο Φαταούλ θέλει στόχο το αήττητο πρωτάθλημα. Μετά θα βάλει στόχο για 30 νίκες. Και έπειτα, να απονέμεται ο τίτλος πριν καν μπει η χρονιά.
Δυστυχώς επίσης, η δυνατότητα παρέμβασης του φιλάθλου ή ακόμα και του δημοσιογράφου είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Το σύστημα πλέον έχει εξελιχθεί, έχει αποκτήσει ανοσία και δεν καταλαβαίνει τίποτα. Κάνουν το άσπρο μαύρο με χαρακτηριστική ευκολία και χρησιμοποιούν κάθε πιθανό και απίθανο μέσο που βάζει ανθρώπινος νους.
Η ΑΕΚ (με τα γραφόμενα του γίγαντα ΦΚ στον Δικέφαλο») γκρέμισε τον Βαρδινογιαννισμό. Κατέρριψε τον κοσκωταδισμό, χτύπησε αλύπητα τον κοκκαλισμό. Θα τα καταφέρει και τώρα. Το γήπεδο είναι σημείο κλειδί, η συσπείρωση του κόσμου ένα ακόμα. Δείτε πως αντιδρούν στην αλήθεια και μην πέσετε ξανά στην παγίδα. Γιατί φαίνεται πως οι μεγάλες μάχες είναι μπροστά.

• ΑΕΚ
• Βασικό
• γιοχανσον
• ολυμπιακός
• Σιμόες