Πίστη στο πλάνο

Ο χρόνος τελειώνει και η κουβέντα φουντώνει. Ηρθε και αυτό το χαστούκι από τον Λεβαδειακό να ρίξει λάδι στη φωτιά. Εάν διαβάσει κάποιος σχόλια, εάν ξεκινήσει κουβέντα με κάποιον Ενωσίτη, θα πιστέψει πως αυτή η ομάδα χρειάζεται τουλάχιστον μισή ντουζίνα μεταγραφές. Για κάποιους που είναι πιο αβέρτοι μάλιστα, μπορεί να τεθεί θέμα και για μια ολόκληρη 11άδα.
Εδώ δεν θα επιχειρήσω να σας πω, ότι η ΑΕΚ δεν χρειάζεται προσθήκες. Το αντίθετο: άποψη μου είναι πως είναι αναγκαίες κάποιες σημαντικές κινήσεις. Αλλά διαφωνώ με την ποσοτική ανάγκη των μεταγραφών. Πιστεύω σε αυτό το υλικό, εκτιμώ πως έχει πολλά περιθώρια αξιοποίησης ακόμα και αυτό που ζητείται είναι προσθήκες ποιότητας.
Το ρεπορτάζ που απηχεί τις σκέψεις του Πογιέτ για την ομάδα αναφέρει πως προτεραιότητα δίνεται στην απόκτηση ενός ακραίου επιθετικού, με βασικό χαρακτηριστικό την ταχύτητα. Πως ζητείται μία προσθήκη σέντερ φορ αντί του Κρισάντους και πως εάν υπάρξει ακόμα μια μεταγραφή, θα αφορά εκ νέου μεσοεπιθετικό.
Εκείνοι που αποφασίζουν (συνήθως) ξέρουν καλύτερα, έχουν καθημερινή εικόνα της ομάδας και γνωρίζουν ποιες είναι οι ανάγκες. Κρίνοντας από απόσταση, η δική μου προτεραιότητα θα αφορούσε έναν παίκτη για το κέντρο της άμυνας. Κυρίως, επειδή ο Αρθο που είναι ένας αξιόλογος παίκτης, σίγουρα δεν είναι ο ηγέτης που θα τραβήξει την ομάδα και θα βελτιώσει τους υπόλοιπους.
Τι θέλει ο καθένας έχει μικρή σημασία. Κάθε ομάδα έχει υπεύθυνους που καθορίζουν το πλάνο, ξέρουν πώς να κινηθούν και κρίνονται από αυτό. Η δική μου επισήμανση, είναι πως το ζητούμενο για όποια προσθήκη, σε όποια θέση και αν υπάρξει τελικά, είναι να αφορά παίκτη που θα κάνει τη διαφορά. Κάποιον(ους) που θα έρθουν να δώσουν στην ΑΕΚ κάτι διαφορετικό και θα τη βελτιώσουν ως ομάδα.
Είναι ξεκάθαρο κατά την άποψη μου, πως η ΑΕΚ έχει αποτύχει να επικοινωνήσει τη φιλοσοφία της για τον κόσμο. Οι Ενωσίτες δεν έχουν αντιληφθεί σε απόλυτο βαθμό, πως το ζητούμενο είναι η δημιουργία μιας ομάδας με ελληνικό χαρακτήρα, που θα μπορεί να δουλευτεί μέσα στον χρόνο, να βελτιωθεί και να βγάζει αυτοματισμούς και ποιότητα μέσα στο παιχνίδι της.
Οδηγός για το μέλλον είναι το παρελθόν. Η ΑΕΚ της χρυσής εποχής της, ήταν μια ομάδα που είχε σταθερό κορμό και κάθε χρόνο έκανε λίγες και ποιοτικές προσθήκες. Σπάνια πήγαινε σε δαπανηρές επιλογές, σπάνια θα έκανε το μεγάλο μπαμ. Αλλά είτε αφορούσε έτοιμο παίκτη, είτε κάποιο ταλέντο, οι κινήσεις ήταν ψαγμένες και στοχευμένες. Και αυτό πρέπει να επαναληφθεί.
Κριτήριο επιτυχίας για μια μεταγραφή δεν είναι τα λεφτά που δαπανώνται. Δεν χρειάζεται να απαριθμήσω τις δεκάδες περιπτώσεις όπου η ΑΕΚ έριξε λεφτά στο παρελθόν και πήρε άνθρακες αντί για θησαυρό. Εδώ ο Παναθηναϊκός μόλις χθες έδωσε 300.000 ευρώ συν μια διαφημιστική συμφωνία για τον Μπουμάλ, που μένει ελεύθερος το καλοκαίρι!
Το σημαντικό δεν είναι να εμφανίζονται ποσά που τρελαίνουν. Στη σύγχρονη εποχή, με τους ρόλους των ατζέντηδων, μπορεί ακόμα και ο Πουλίδο με την τεράστια καριέρα στα σουβλατζίδικα του Κομπότη, να κοστολογείται με 5 εκατ. ευρώ. Το σπουδαίο δεν είναι να πληρώσεις αλά Σαββίδης και να μην ξέρεις από πού σου έρχονται, αλλά να πηγαίνεις σε κινήσεις που θα έχουν λογική και θα υποστηρίζουν το πλάνο.

• ΑΕΚ
• Βασικό
• πογιέτ