Τι να κρατήσεις και τι να αφήσεις

Πάει λοιπόν ο πρώτος γύρος της Super League και η τελευταία εικόνα που έμεινε από την ΑΕΚ είναι αρνητική. Θα μου πείτε “δηλαδή αν νικούσε τον Λεβαδειακό, όλα θα ήταν λυμένα; Κανένα πρόβλημα δεν θα υπήρχε;” Εννοείται πως όχι, απλώς η Ένωση θα εκμεταλλευόταν περισσότερο την κάκιστη παρουσία του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ, παίρνοντας προβάδισμα για την κατάκτηση της 2ης θέσης. Συγχρόνως θα διατηρούσε σε εξαιρετικό επίπεδο την ψυχολογία εντός των αποδυτηρίων και ούτε …group therapy θα είχαμε, ούτε τίποτα. Η εμφάνιση όμως αυτή και η ήττα άλλαξαν τα δεδομένα.

Να σας πω την αλήθεια μου, από μια πλευρά ενδεχομένως και να της κάνει καλό αυτό το αποτέλεσμα. Για να μην κρυφτούν οι αδυναμίες κάτω από το …χαλί και για να γίνει όσο το δυνατόν πιο κατανοητό ότι η επόμενη μέρα …φωνάζει για ενίσχυση, αν θέλουν οι υπεύθυνοι να δουν την ομάδα να διεκδικεί τόσο τη 2η θέση που οδηγεί στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, όσο και το κύπελλο. Αν η ΑΕΚ είχε νικήσει τον Λεβαδειακό, οι περισσότεροι θα κάναμε λόγο για εξαιρετικό φινάλε στο 2015 με νίκες σε κύπελλο και πρωτάθλημα, για αήττητο σερί και διάφορα άλλα παρόμοια συμπεράσματα, τα οποία ναι μεν δεν είναι λανθασμένα, αλλά ουσιαστικά αφήνουν στην άκρη τις δεδομένες αδυναμίες.

Τι είδαμε στο πρώτο μισό του πρωταθλήματος; Μια ομάδα που δε νίκησε κανέναν αντίπαλο από την πρώτη μέχρι και την έβδομη θέση της βαθμολογίας. Μια ομάδα με ελλείψεις σε συγκεκριμένες θέσεις του ρόστερ (όπως για παράδειγμα στα εξτρέμ και στην κορυφή της επίθεσης), η οποία σε πολλούς αγώνες αντιμετώπισε σημαντικό πρόβλημα στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Μόνο τυχαίο δεν είναι άλλωστε το γεγονός ότι κατάφερε να νικήσει μόλις σε δύο από τα εφτά εκτός έδρας παιχνίδια που έδωσε. Επίσης δεν γίνεται να μη σταθούμε στο ότι οι δύο παίκτες που αποκτήθηκαν το προηγούμενο καλοκαίρι ως ηγέτες – ο Βάργκας και ο Μπουονανότε – δε βοήθησαν τόσο όσο ήλπιζαν οι άνθρωποι της ομάδας και φυσικά ο κόσμος. Αντίθετα, ο Πέτρος Μάνταλος στα περισσότερα ματς που βρέθηκε στο γήπεδο, αποτελούσε τον κινητήριο μοχλό για την σωστή κυκλοφορία της μπάλας και την ανάπτυξη του παιχνιδιού.

Εννοείται ότι εκτός απ’ τον Μάνταλο, υπάρχουν κι άλλα θετικά στοιχεία που μπορούμε να κρατήσουμε απ’ την ΑΕΚ του α’ γύρου. Ο Γιόχανσον ήταν αυτός που έκανε τη διαφορά και εξέπληξε ευχάριστα ακόμα και τον πιο δύσπιστο φίλαθλο της Ένωσης. Επίσης από τη στιγμή που ο Πογιέτ “βάφτισε” ως …κόφτη τον Σιμόες, ο Πορτογάλος τον δικαίωσε απόλυτα και η ΑΕΚ κέρδισε έναν επιπλέον παίκτη σ’ αυτή τη θέση, ο οποίος μάλιστα όσο παίρνει χρόνο συμμετοχής, τόσο καλύτερος γίνεται. Στην άμυνα ο Κολοβέτσιος ήταν αυτός που έκανε τη διαφορά σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια που αγωνίστηκε, με εξαίρεση φυσικά το λάθος του στο δεύτερο γκολ του Λεβαδειακού πριν από λίγς μέρες. Ένα λάθος όμως δεν μπορεί να διαγράψει την πολύ καλή γενικότερη παρουσία του μέχρι τώρα.

Στα δοκάρια ο Μπαρόχα κατάφερε παιχνίδι με παιχνίδι να κερδίσει όλο και περισσότερο τον σεβασμό των φιλάθλων, ενώ στην επίθεση ο Χρήστος Αραβίδης ήταν η προσωποποίηση του πάθους και της σκληρής δουλειάς. Από τη στιγμή μάλιστα που επέστρεψε στη δράση ο Τζεμπούρ και ο Έλληνας διεθνής έπαιζε πιο πολύ ως δεύτερος επιθετικός (στη θέση του δηλαδή) απελευθερώθηκε αγωνιστικά και βοήθησε σημαντικά την ομάδα με τα γκολ και τη γενικότερη παρουσία του.

Σε ότι αφορά στη συνέχεια, είναι δεδομένο ότι η ΑΕΚ χρειάζεται ενίσχυση σε τουλάχιστον δύο θέσεις. Παρά τις γκέλες στον α’ γύρο, η Ένωση μπορεί ακόμα να εκμεταλλευθεί το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός και ο ΠΑΟΚ δεν έχουν παρουσιάσει τίποτα το ιδιαίτερο μέχρι στιγμής. Γι’ αυτό και αν γίνουν οι ανάλογες προσθήκες στο ρόστερ του Δικεφάλου, η ομάδα μπορεί να πετύχει τους στόχους που της έχουν απομείνει και να σώσει τη χρονιά.

• blog
• ΑΕΚ
• Βασικό
• βογιατζάκης