Οι ζευγάδες φεύγουν μωρέ, η σπορά μένει

Η ΑΕΚ έχει 20 ολόκληρα χρόνια να πάρει πρωτάθλημα. Τα τελευταία δυο, χρειάστηκε να περάσει τον εφιάλτη των χωραφιών της Γ’ και της Β’ εθνικής. Τίτλος πουθενά. Λάμψη Τσάμπιονς Λιγκ, ούτε λόγος. Το ερώτημα, εύλογο. Πώς να φτιάξει η ομάδα νέες γενιές οπαδών της; Πώς να πείσεις τον πιτσιρικά, να αγαπήσει την ΑΕΚ, σε εποχές που λείπει η λάμψη και από τρόπαια, ακόμα και από σπουδαίες νίκες; Το ίδιο ακριβώς ερώτημα, υπήρχε και στην δύσκολη δεκαετία του ’80. Κι όμως και τότε αλλά και τώρα, απάντηση υπάρχει.

Άνθρωποι σαν τον Κώστα Φουρνάρο, είναι η απάντηση. Μια τόσο απλή και ανεπιτήδευτη απάντηση. Δεν χρειαζόταν ο κυρ Κώστας να κάνει τίποτα παραπάνω, από το να είναι παρών και να μιλά για την ΑΕΚ. Να πετούν τα μάτια του σπίθες και να λάμπει το χαμόγελο του. Και όσοι ήταν δίπλα του, απλώς ακολουθούσαν αυτές τις σπίθες, αυτή τη λάμψη. Δεν ήθελε να πείσει κανέναν να γίνει ΑΕΚ. Όμως έφτιαξε ανθρώπους που αγαπούσαν αληθινά την ΑΕΚ. Πιστέψτε με, γενιές ολάκερες έμαθαν, ακολούθησαν και λάτρεψαν την ΑΕΚ, μέσα απ’ αυτό που έβγαινε από τα μάτια και το χαμόγελο του κυρ Κώστα.

Δεν ήταν ποτέ μέσα στην ΑΕΚ. Ήταν πάντα δίπλα. Εκεί ήθελε να μένει. Δίπλα. Κοντά. Όχι μέσα. Απ’ αυτή την θέση ήθελε να ακολουθεί και να αγαπάει την ΑΕΚ. Πάντα κοντά στην ομάδα, αλλά ποτέ μέσα στα σωθικά της. Ήθελε βλέπετε, να νιώθει την… αναπνοή της ΑΕΚ, αλλά όχι να ζει απ’ αυτήν. Έτσι την αισθανόταν την αγάπη για την ομάδα. Έτσι την περνούσε σε κόσμο και κοσμάκη, που έμαθε να αγαπά την ΑΕΚ σαν τον κυρ Κώστα, μέσα από τον κυρ Κώστα.

Και τώρα που ταξίδεψε μακριά μας, αυτό είναι που άφησε πίσω του. Αυτές τις γενιές ΑΕΚτζήδων που ο ίδιος έφτιαξε. Άφησε πίσω του ανθρώπους στους οποίους έδειξε πως να αγαπούν την ΑΕΚ και όχι τους τίτλους ή τις νίκες. Πως να είναι δίπλα στην ΑΕΚ πάντα και όχι ανάλογα την εποχή και την συγκυρία. Όπως έλεγε ο Χαρίλαος, «οι ζευγάδες φεύγουν μωρέ, αλλά η σπορά μένει». Αυτό πέτυχε ο κυρ Κώστας, να αφήσει πίσω του σπορά ΑΕΚτζήδική και αυτή είναι μια προσφορά ανεκτίμητη στο παρόν και το μέλλον της ΑΕΚ.

Και κάτι τελευταίο. Η βρωμιάρα αρρώστια που τον κτύπησε, δεν τον νίκησε. Όπως τόσο καιρό της ξέφευγε και έβρισκε τρόπο να το σκάει από το νοσοκομείο, να γράφει εκεί που δεν πιάνει μελάνι όλα τα απαγορεύεται και να τρυπώνει στην θέση του στο ΟΑΚΑ, έτσι και τώρα την κοροϊδεψε. Απλώς αυτή την φορά της την έσκασε για τα καλά. Της ξέφυγε για να ταξιδέψει κάπου πολύ μακριά, για να μην τον ταλαιπωρεί άλλο. Και κάτω από το μουστάκι του, θα χαμογελά πονηρά. Αναπαυμένος πια, θα μπορεί πάντα και παντού να είναι κοντά στην ΑΕΚ. Και από κάπου εκεί ψηλά, θα καμαρώνει και θα προσέχει την ΑΕΚοσπορά του.

• ΑΕΚ
• Βασικό
• οακα
• φουρναρος