Μπήκε ξανά στον χάρτη

Σήμερα θα μου επιτρέψετε ένα κείμενο με αρκετά προσωπικά στοιχεία. Η δική μου γενιά, ανήκει σε αυτούς που έμαθαν τη μπασκετική ΑΕΚ από τους «Μοϊκανούς». Ο μύθος της μαρμαρωμένης «Βασίλισσας», μια υπόθεση που κράτησε σχεδόν μόνος του ζωντανή ο Φρίξος Κώνστας, συνέπαιρνε τον κόσμο εκείνα τα χρόνια. Σε εκείνα τα πρώτα τραυματικά σκιρτήματα με τους αγώνες μπαράζ με τον Σπόρτινγκ στο Παπαστράτειο, το μόνο που έδινε ελπίδα ήταν το παρελθόν. Το έπος του ’68, τα κεριά της Γλυφάδας για την ανάσταση που δεν ήρθε ποτέ, οι απώλειες πρωτοκλασάτων παικτών – όπως οι Γιαννάκης και Φιλίππου – με δόλιους τρόπους.
Εκείνα τα χρόνια, ακόμα και όταν δεν υπήρχε το «Γ. Μόσχος», το μπάσκετ ήταν στην καθημερινότητα του Ενωσίτη. Εστω και αν η ενημέρωση ήταν περιορισμένη, τα γήπεδα που έπαιζε η ΑΕΚ ήταν πάντα γεμάτα. Μετά έγιναν πολλά. Ο Χατζηχαραλάμπους μεγάλωσε, ο Συρτέξοχος δεν μπορούσε να παλέψει με τα θηρία. Ο Μηνάς φόρεσε τα «πράσινα», ο Αλέξης τα «κόκκινα», ο Παταβούκας έγινε Απαταβούκας, βγήκε παγανιά ο Ψωμιάδης και το τέρας της Βαρυμπόμπης. Στους παλιότερους ίσως αυτά να θυμίζουν κάτι, οι νεότεροι δεν τα γνώρισαν.
Μετά ήρθε ο Φιλίππου. Η ακμή, τα χρόνια της δόξας. Το ελληνικό, το ευρωπαϊκό, το δισκοπότηρο του πρωταθλήματος. Η ΑΕΚ αποτελούσε σημείο αναφοράς, μια ομάδα βασισμένη σε Ελληνες παίκτες, που κατάφερνε να είναι πρώτη δύναμη. Παρά τις γκρίνιες για την απουσία σταθερά υψηλού αριθμού θεατών, η Ενωση ήταν στην καθημερινότητα. Μετά ήρθαν τα ζόρια. Ανθρωποι ρομαντικοί, απατεώνες, ελάχιστοι, ο σύλλογος στην εσχατιά. Εκείνο το απόγευμα στα Λιόσια, το φαρμάκι ήταν ανείπωτο.
Αυτός ο μακροσκελής πρόλογος, εκτιμώ πως είναι απαραίτητο για να επανασυστήσουμε το μπάσκετ στον κόσμο της ΑΕΚ. Σε εκείνον τον κόσμο, που κατά Ιωαννίδη είναι άκρως μπασκετικός. Μόνο που στο πέρασμα των ετών, ξέχασε το μπάσκετ. Οι νεότεροι δεν ασχολούνταν καν με τη «Βασίλισσα», που έγινε υπόθεση λίγων. Μέχρι να συμβεί η επανάσταση που έφερε ο Αγγελόπουλος. Και η ΑΕΚ, με νύχτες όπως η χθεσινή, μπαίνει ξανά στον μπασκετικό χάρτη και τη συνείδηση του κόσμου της.
Σας το είχα πει και άλλη φορά. Αντιλαμβάνομαι την πίκρα από τη μικρή παρουσία κόσμου, σε μια ομάδα που έχει τριπλάσιο μπάτζετ σε σχέση με πέρυσι, είναι ευθέως ανταγωνιστική προς κάθε αντίπαλο εντός και εκτός συνόρων, που παίζει ξανά με αξιώσεις στην Ευρώπη (και σε έναν όμιλο φωτιά με ομάδες πρωταθλήτριες στις χώρες τους). Αλλά η ΑΕΚ πρέπει να συστηθεί ξανά στον κόσμο της και κέρδος είναι έστω και ένας θεατής περισσότερος από παιχνίδι σε παιχνίδι.
Αυτό που κάνει η ΑΕΚ, το 4-0 στο πρωτάθλημα, οι δύο σπουδαίες ευρωπαϊκές νίκες, δείχνουν τη δυναμική της. Απαντούν με τον πλέον κατάλληλο τρόπο στους εξυπνάκηδες του πληκτρολογίου, εκείνους που εύκολα μηδενίζουν τα πάντα. Ο Σάκοτα παρωχημένος. Ο Κάρτερ λίγος. Ο Γουόρεν ανύπαρκτος. Ο Χέρστον κακός. Ο Μαυροκεφαλίδης κατώτερος των περιστάσεων. Αστεία πράγματα. Κωμικές καταστάσεις, δίχως καμία βάση και ουσία.
Επαναλαμβάνω: η ΑΕΚ έχει τον κατά τεκμήριο καλύτερο προπονητή του πρωταθλήματος. Υπήρχαν λάθη στο τιμ και διορθώθηκαν. Θα υπάρξουν οι κατάλληλες αλλαγές και στο ρόστερ. Λίγη πίστη χρειάζεται. Δεν μπορεί ο προπονητής της πρωταθλήτριας Ισραήλ να λέει πως το ματς πιστώνεται στον Σάκοτα που το πήρε με μαγκιά και οι έξυπνοι να κράζουν ομάδα και προπονητή πριν καν τελειώσει το ημίχρονο. Όλα θα πάρουν τον δρόμο τους. Η ΑΕΚ αναγεννάτε και στο μπάσκετ. Ας απολαύσουμε τις στιγμές, είναι ιστορικές. Κάθε μέρα θα είναι ακόμα καλύτερη και ο κόσμος θα αγκαλιάσει ξανά τη «Βασίλισσα».

• αγγελόπουλος
• ΑΕΚ
• βουτσόπουλος
• δημητρακόπουλος
• καρτερ
• Σάκοτα
• χαποελ ιερουσαλημ
• χατζηχαραλάμπους
• ΨΩΜΙΑΔΗΣ