Ο δρόμος της υπομονής

enwsi.gr

12/10/2015 | 5:55

0

Η φωτογραφία θα μπορούσε να ήταν εικόνα από το μέλλον. Στη «Αγιά Σοφιά» και στο Γαλάτσι, πλήθος κόσμου γεμίζει κάθε άκρη των γηπέδων για την αγαπημένη τους ομάδα. Μέχρι να φτάσουμε εκεί έχουμε μπόλικα βήματα να διανύσουμε. Η φωτογραφία έχει και σημαδιακό χαρακτήρα, τον οποίο θα αναλύσω στο φινάλε.

Ποδοσφαιρική ομάδα. Επέστρεψε από τα αλώνια στα σαλόνια με ανθρώπους που γνωρίζουν τα κατατόπια. Με τον Δημήτρη Μελισσανίδη να δηλώνει ξεκάθαρα: «Ήρθα για να φτιάξουμε όλοι μαζί το γήπεδο της ΑΕΚ».
Το τι έχει μεσολαβήσει μέχρι σήμερα στο κομμάτι αυτό το γνωρίζουμε όλοι. Εμπόδια-καθυστερήσεις και πάλι εμπόδια. Όμως υπάρχει το όραμα, άπαντες κάνουμε υπομονή πιστεύοντας σε κάτι. Γκρινιάζουμε για τον Άρη και τη Ρένα, αλλά έχουμε την ελπίδα μέσα μας. Ότι κάποτε όλα αυτά θα τα συζητάμε και θα γελάμε.

Μπασκετική ΑΕΚ: Μάκης Αγγελόπουλος, ο άνθρωπος που έχει βαλθεί να κάνει την ομάδα πρώτη. Έβαλε το χέρι στη τσέπη και έφερε ότι έκρινε ο ίδιος ότι είναι καλύτερο. Τόσο για τη άκρη του πάγκου, όσο και για το παρκέ.
Και ξαφνικά λοιπόν μας φταίνε όλα. Γιατί ο Σάκοτα παραμένει στον πάγκο, γιατί παίζει ο Παπαντωνίου σε αυτή την ΑΕΚ. Και δώστου γκρίνια και μουρμούρα.

Μα και στο ποδόσφαιρο τα ίδια. Ο Δέλλας δεν κάνει, οι παίκτες έχουν ταβάνι και πάει λέγοντας.
Ο ΑΕΚτζής έχει μάθει να κάνει υπομονή, γνωρίζοντας ταυτόχρονα τι σημαίνουν κακουχίες σε αυτή την ομάδα.

Από το πρωτάθλημα του 2008 που δεν πανηγυρίσαμε ποτέ, το γκρέμισμα του γηπέδου, αλλά και τον υποβιβασμό Σταθήκαμε όρθιοι σε όλα αυτά και τώρα βγάζουμε ο ένας το μάτι του άλλου. Ατέρμονες κουβέντες μεταξύ μας.

Ο ΑΕΚτζής έχει διαλέξει τον δρόμο της υπομονής και αυτό δεν αλλάζει. Έχοντας ζήσει όλα τα παραπάνω είναι έτοιμος να αντέξει και άλλα. Εδώ που έχουμε φτάσει νομίζω ότι είμαστε στον σωστό δρόμο. Τώρα πρέπει να δείξουμε δύναμη. Ακόμα και αν το βράδυ του Σαββάτου δεν πάνε τα πράγματα όπως τα έχουμε υπολογίζει.

Υ.Γ Θα ήθελα να αφιερώσω το κείμενο στο δικό μου φινάλε, αλλά δεν είμαι καλός σε αυτά. Δεν χρειάζονται άλλωστε. Η φωτογραφία ήταν αυτή που επιλέξαμε με τον Κώστα, τον Σταύρο και τον Μανώλη για να μπούμε στη ζωή σας. Και επέλεξα αυτή για το τέλος. Δεν υπάρχου αντίο στον δρόμο μας. Τα τρία παιδιά άλλωστε ξέρουν τον δρόμο, ναι αυτόν της υπομονής για να «γιγαντώσουν» την προσπάθεια που ξεκίνησε πριν 2,5 χρόνια. Και να είστε σίγουροι ότι δεν θα απαλλαχθείτε εύκολα από δαύτους.
Αντίο.

• ΑΕΚ
• ραλλής