Πόσο ήρθε και ποιόν πήρε

Θα ξεκινήσω παραθέτοντας και πάλι κάποια δεδομένα. Η ΑΕΚ έκανε στην Λάρισα την τρίτη νίκη της σε τέσσερα ματς στα πλέι οφ. Πλέον είναι πρώτη με 19 βαθμούς, τον δεύτερο Ηρακλή τον έχει στην έδρα της και η τρίτη ομάδα απέχει 12 βαθμούς. Επομένως την άνοδο και μαθηματικά σχεδόν την έχει καθαρίσει και για την πρωτιά είναι καβάλα. Τελειώσαμε με τα αριθμητικά και τα διαδικαστικά. Πάμε παρακάτω.

«Μπαλάρα» η ΑΕΚ δεν έπαιξε (ούτε) στο Αλκαζάρ, όπως και σε κανένα ματς των πλέι οφ εως τώρα. Βεβαίως στο πρώτο ημίχρονο η κατοχή της μπάλας άγγιζε το 70%, είχε μπει ένα γκολ, υπήρχε ένα πέναλτι μαρς που δεν είχε δοθεί και η Λάρισα είχε απειλήσει μόλις σε μια φάση.  Αλλά στο δεύτερο ημίχρονο όντως η ΑΕΚ γύρισε πίσω και κλείστηκε στην άμυνα της, «αδικαιολόγητα» είπε ο Δέλλας. Ενδεχομένως και δικαιολογημένα θα γράψω εγώ. Ο Μάνταλος ήταν στην Αθήνα τραυματίας, το ίδιο και ο Μπρέσεβιτς, ο Ντακόλ ήταν στην Λάρισα αλλά ανέτοιμος για να παίξει έστω και λίγο, ο Μπαρμπόσα τραυματίστηκε πριν το ημίωρο και έσφιξε τα δόντια για να μείνει στο γήπεδο μέχρι το 60’ και ακόμα και ο Ντούνης που θα μπορούσε να δώσει (επιθετικές) λύσεις ήταν εκτός αποστολής.  Βρείτε μου λοιπόν τρόπο να παίξει μπάλα. Ενδεχομένως να έπρεπε ο Δέλλας να είχε βάλει τον Φαγιέ για να πάρει μάχες και δύναμη στο κέντρο του γηπέδου. Αλλά μιλάμε για λεπτομέρειες σε μια σειρά από δεδομένα που κάνουν μπαμ ότι δένουν τα χέρια του προπονητή και τα πόδια της ομάδας.

Η ΑΕΚ λοιπόν ναι, υπό αυτές τις συνθήκες και στα μέσα του Μάη δηλαδή στο τέλος της σεζόν, «μπαλάρα» δεν έπαιξε. Όμως το «διπλό» που ήθελε το πήρε. Όπως κατά το παρελθόν έχει πάρει (σπουδαία) διπλά στη Λάρισα με πολύ χειρότερη μπάλα και περνώντας πολύ πιο δύσκολες στιγμές απ’ ότι πέρασε αυτή την φορά η άμυνα. Και παρεμπιπτόντως αυτό το διπλό το πήρε 100% χάρη στις σούπερ αποκρούσεις του Ανέστη. Του τερματοφύλακα δηλαδή που πριν δυο εβδομάδες, κάποιοι είχαν ξεχάσει τους βαθμούς που φέτος είχε δώσει και μετά από δυο – τρεις κακές εξόδους τον είχαν βγάλει ανεπαρκή για την ΑΕΚ.

Για να μην το απλώνω πολύ. Από την ΑΕΚ που είχε φέτος στα περισσότερα ματς εξαιρετική αγωνιστική εικόνα, που έκανε «πλάκα» με όλες τις ομάδες της Σουπερλίγκα τις οποίες κλήθηκε να αντιμετωπίσει στο κύπελλο και που βρέθηκε πέντε λεπτά μακριά από τον αποκλεισμό του πρωταθλητή Ολυμπιακού, δεν έχω την απαίτηση να παίζει «μπαλάρα» στο τέλος της σεζόν και μ’ ένα τσουβάλι βασικές απουσίες. Μόνο το αποτέλεσμα χρειάζεται και μόνο να γίνει η δουλειά που πρέπει. Τελεία και παύλα.

Μαζί με τη νίκη στο Αλκαζάρ, η ΑΕΚ ανακοίνωσε και την μεταγραφή του Γκάλο. Για όσους το έχουν ξεχάσει, ο Γκάλο ήταν μόλις πέρυσι, όχι την εποχή της λάσπης, μόλις πέρυσι, μέσα στην κορυφαία ενδεκάδα συνολικά της Σουπερλίγκα. Η ΑΕΚ πήρε δηλαδή ένα αποδεδειγμένα εξαιρετικό δεξί μπακ για να το βάλει δίπλα σ’ ένα επίσης αποδεδειγμένα εξαιρετικό μπακ. Όπως δηλαδή κάνουν όλες οι μεγάλες ομάδες που έχουν στόχο να φτάσουν στην κορυφή. Έχουν δυο εξαιρετικούς παίκτες σχεδόν σε κάθε θέση του γηπέδου. Την ίδια στιγμή που ο ΟΣΦΠ έχει τον Ομάρ, ο ΠΑΟΚ τον Σκόνδρα και ο ΠΑΟ τον Μπούρμπο που η ΑΕΚ καθιέρωσε ως δεξί μπακ προς δεκαετίας.

Προφανώς και υπάρχει η δυνατότητα να παίξει ο Μπακάκης εξτρέμ και ο Γκάλο μπακ και τούμπαλιν. Αλλά η ουσία βρίσκεται αλλού. Η ΑΕΚ μ’ αυτή την κίνηση, έβαλε δυο εξαιρετικούς παίκτες στο ρόστερ, για την θέση. Τώρα πλέον ο πήχης ως προς τον σχεδιασμό της νέας ΑΕΚ ανέβηκε. Ακριβώς το ίδιο που έκανε με την θέση του δεξιού μπακ, καλείται να το κάνει και στις περισσότερες θέσεις του ρόστερ της. Να αποκτήσει, διότι τώρα δεν τους έχει, δυο εξίσου καλούς και ενδεκαδάτους παίκτες για κάθε μια θέση. Όπως δηλαδή ο Μπακάκης και ο Γκάλο.  Φαντάζομαι πως κάπως έτσι το έχουν σκεφτεί και οι άνθρωποι της ΑΕΚ. Αλλά μένει να φανεί και στην πράξη.

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΛΗΣ