«Σαν μισούνται αναμεσό τους δεν τους πρέπει λευτεριά»

«Δανείστηκα» τον στίχο του Διονύσιου Σολωμού από ανάρτηση ενός φίλου, αγνού και σπάνιου Ενωσίτη. Και μου φάνηκε τόσο επίκαιρο, τόσο αγνό που δεν χρειάζεται περισσότερη ανάλυση. «Σαν μισούνται αναμεσό τους δεν τους πρέπει λευτεριά». Και είναι να απορεί κάποιος, πως είναι δυνατόν έπειτα από τόσες κακουχίες που υπέστη αυτός ο σύλλογος τα τελευταία χρόνια, να μην υπάρχει η κοινή λογική που θα οδηγεί σε κομβικά θέματα. Πως είναι δυνατόν να αναλώνεται η ΑΕΚ σε τέτοιες διαδικασίες, όταν θα έπρεπε να λειτουργεί συσπειρωμένη για τον πόλεμο.

Σε κάποιους φάνηκε περίεργο πως είναι δυνατόν να τεθεί προς ψήφιση η έγκριση του παραχωρητηρίου και να μην υπάρχει γνώση του κειμένου προς τα μέλη ή τους φιλάθλους της ΑΕΚ. Δεν θα ήταν παράλογη απαίτηση, εάν υπήρχε νόημα. Διότι είναι περιττό χάσιμο χρόνου να συζητείται μια υπόθεση που δεν έχει κανένα σκοτεινό σημείο, καμία γκρι κουκίδα. Δεν μπορεί να σου χαρίζουν γάιδαρο και να τον κοιτάς στα δόντια. Εάν δεν ήταν ο Μελισσανίδης, εάν δεν το κάνει ο Μελισσανίδης, δεν θα κάνει ποτέ γήπεδο η ΑΕΚ. Εάν δεν βάλει λεφτά ο Μελισσανίδης, εάν δεν βρει λεφτά ο Μελισσανίδης, δεν πρόκειται ποτέ να προχωρήσει η ΑΕΚ στο νέο της «σπίτι».

Ξέρω πως ο Μελισσανίδης εκνευρίστηκε πολύ. Δεν πίστευε, αν και είχε λάβει προειδοποιήσεις, πως θα μπορούσε να βρει εμπόδια εκ των έσω. Γι’ αυτό και άστραψε και βρόντηξε. «Εσύ που τα λες αυτά, ξέρεις τι σημαίνουν; Τρελαίνομαι που ακούω αυτά τα πράγματα. Πώς ειναι δυνατόν να λέγονται με τόση ευκολία; Πώς μπορεί να υπάρχουν εδώ μέσα άνθρωποι που δεν θέλουν το γήπεδο και να προέρχονται μέσα από την ΑΕΚ. Μου λέτε για άρθρα, για λεφτά, για έσοδα. Μάλλον δεν καταλαβαίνετε. Εγώ σας λέω πως το γήπεδο θα γίνει και θα ανήκει στην ΑΕΚ. Εγγυώμαι εγώ γι’ αυτό». Πόσο πιο ξεκάθαρα μπορεί να ειπωθεί η αλήθεια.

Επανέλαβε πολλές φορές πως είναι εγγυητής για το γήπεδο. Και είναι αλήθεια, πως δεν μπορεί να υπάρξει μεγαλύτερη εγγύηση από αυτό. Κατά τη δική μου άποψη, είναι φοβερά αφελές και απλοϊκό να πιστεύει κάποιος πως ο Μελισσανίδης κάνει το γήπεδο για να κονομήσει. Θα βάλει λεφτά, αλλά ξέρει πως θα μείνει ανεξίτηλα στην ιστορία. Πως θα μνημονεύεται για τα επόμενα χρόνια, περισσότερο και από την ομάδα που έφτιαξε στα χρυσά χρόνια του ’90. Είναι ο καημός του, είναι ο πόθος και το όνειρο του. Γι’ αυτό και είναι μεγαλεπήβολο, δίχως φραγμούς και συμβιβασμούς.

Συζητάμε για την επιβίωση της Ερασιτεχνικής και αν θα καλύπτονται τα συμφέροντα της, αγνοώντας πως σε λίγο δεν θα υφίσταται Ερασιτεχνική. Είχα θέσει και σε παλιότερες σκέψεις μου, πως δεν μπορείς να έχει επαγγελματικές απαιτήσεις με ερασιτεχνικά έσοδα. Σίγουρα, η Ερασιτεχνική θέλει διαφορετική φιλοσοφία, άλλη διοίκηση, παράγοντες που θα τρέχουν και θα βάζουν το χέρι στην τσέπη. Ειδάλλως, δεν έχει νόημα να είναι παράγοντες. Οι Αλεξίου είναι περιττοί και άχρηστοι στη διαδικασία και θα δείτε πως σύντομα θα τους ξεράσει το σύστημα. Αλλά το θέμα είναι να υπάρχει ΑΕΚ και αυτό εξασφαλίζεται μόνο μέσω του γηπέδου.

Τα τελευταία χρόνια, με όσα δεινά πέρασε η ΑΕΚ, ο κόσμος έχασε τον προσανατολισμό του. Εγινε λογιστής, δικηγόρος, γιατρός. Διαβάζω σχόλια σας για το κόστος των μεταγραφών, τον χειρισμό υποθέσεων, ακόμα και την αποθεραπεία των παικτών. Προφανέστατα και δεν υποστηρίζω πως θα πρέπει να είμαστε δογματικοί, αλλά δεν χρειάζεται αμφισβήτηση των πάντων. Εμπιστευτείτε και αγαπήστε ξανά τους ανθρώπους που βρίσκονται στην ΑΕΚ. Κατανοήστε πως μοιράζονται κοινές αγωνίες, κοινά όνειρα με εσάς. Κριτικάρετε το λάθος, ζητήστε πάντα το καλύτερο. Αλλά μη διαλύετε το μοναδικό στοιχείο που κρατά ζωντανή την ΑΕΚ. Την ΕΝΩΣΗ.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΟΓΛΟΥ

• ΑΕΚ
• γήπεδο
• Δημήτρης Μελισσανίδης