Η λογική του παραλόγου

Φοβερά και τρομερά πράγματα συμβαίνουν πλέον στην «κιτρινόμαυρη» καθημερινότητα μας. Και όμως, φαίνεται πως όλοι όσοι ασχολούνται με αυτήν την ομάδα έχουν βιώσει τόσα, που πλέον δεν προξενούν εντύπωση. Εγκαθιδρύεται η λογική του παραλόγου και το ζήτημα είναι πόσο θα αντέξει κάποιος σε αυτούς τους ρυθμούς. Πόσο θα αντέξει να βιάζεται η λογική του και να βρίσκεται ανάμεσα σε τέτοιες καταστάσεις. Εξηγούμαι.

Εμφανίστηκε ο γίγας Βασιλόπουλος να προτείνει ως λύση στο θέμα του γηπέδου, την πιθανότητα αλλαγής οικοπέδου! Μια ιδέα που είχε εκφραστεί πριν από χρόνια για ανταλλαγή του «φιλέτου» της ΑΕΚ με κάποιους χώρους επί της Εθνικής οδού, στην παλιά Ρενό. Εκεί που στεγάζονται σχολεία τώρα (και είναι απορίας άξιο πως οι μόνιμα ευαισθητοποιημένοι της περιοχής δεν έχουν αντιδράσει καν στον ξεριζωμό των παιδιών). Επειδή πιστεύει – με γνώσεις μηχανικού μάλλον – πως η ΑΕΚ πρέπει να περιοριστεί στον χώρο της.

Κατά πρώτον, ο χώρος της ΑΕΚ είναι μία μεγάλη κουβέντα. Δεν αναφέρομαι στην έκταση που νόμιμα της έχει εκχωρηθεί έπειτα από τον τελευταίο νόμο, αλλά και στο συνολικό χώρο που ανήκε στην Ενωση έπειτα από το παραχωρητήριο του 1930. Ο Ανδριόπουλος είχε αναφέρει κάποια στιγμή αυτό που γνωρίζουν οι παλιότεροι, πως δηλαδή η έκταση που είχε στην ιδιοκτησία της η ΑΕΚ ήταν πολύ μεγαλύτερη από τα 26,5 στρέμματα που χρησιμοποιούσε.

Την ίδια στιγμή, εκφράζονται αντιρρήσεις για την περιβόητη αλλαγή των όρων χρήσης. Πως θα έπρεπε ο χώρος να χρησιμοποιείται για την εκγύμναση των νεαρών προσφύγων, όπως είχε διατυπωθεί το 1930. Εκτοτε βέβαια, οι νεαροί πρόσφυγες μεγάλωσαν. Επί χρόνια ο χώρος χρησιμοποιήθηκε κατά βάση ως ποδοσφαιρικό γήπεδο, με ελάχιστες χρήσεις για τα ερασιτεχνικά τμήματα (που έτσι και αλλιώς, θα υπάρχουν και τώρα). Αλλά οι θαυμαστές του ερασιτεχνικού αθλητισμού, πιστεύουν πως το γήπεδο πρέπει να φτιαχτεί στον ίδιο χώρο και να τα περιλαμβάνει όλα (αν και το σχέδιο Γρανίτσα το χαρακτήριζαν έκτρωμα).

Αλλάζω θέμα: το ματς στην Πάτρα και κατά πόσον πρέπει να υπάρχουν οπαδοί της ΑΕΚ. Για εμένα, είναι σαφές. Μπορεί το τραγουδάκι να έλεγε πάμε στην Πάτρα, πάμε στην Κρήτη…, αλλά τώρα πρέπει να ειπωθεί ΔΕΝ πάμε στην Πάτρα. Είναι αυτοκτονικό να βλέπεις το κακό και να πηγαίνεις ευθεία πάνω του. Να μην προφυλάσσεις δυνάμεις, σε ένα παιχνίδι που είναι σχεδόν δεδομένο πως θα υπάρξει διάθεση προβοκάτσιας. Οσοι δεν το αντιλαμβάνονται, παίζουν με τη φωτιά. Και το θέμα είναι να μην κάψει την ΑΕΚ. Τόσο απλά και ξεκάθαρα.

Η Ερασιτεχνική συνεχίζει να κινείται στον μαγικό κόσμο της ανυποληψίας και των κατά φαντασία παραγόντων. Ο Αλεξίου ακόμα να παραδώσει στον Ανατολιωτάκη μπας και πέσει κάνα ευρώ στο ταμείο, ο Κατσαδήμας πήγε στο βόλεϊ για να κερδίσει χρόνο, τα τμήματα ετοιμάζονται να βαρέσουν κανόνι. Οποιος περιμένει ευθιξία και λύσεις, μάλλον βρίσκεται εκτός πραγματικότητα. Εδώ είναι νόμος πως οι άχρηστοι παραμένουν στις θέσεις και ελέγχουν τα πράγματα, οδηγώντας στον κατήφορο. Και όποιος αντέξει.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΟΓΛΟΥ

• ΑΕΚ
• Αλεξίου
• Βασιλόπουλος
• γήπεδο
• κατσαδημας
• Νέα Φιλαδέλφεια
• Πάτρα