Παίξτε τώρα που μπορείτε

Το ζήσαμε και αυτό. Ακόμα μία ευρωπαϊκή εβδομάδα, δίχως την παρουσία της ΑΕΚ. Σε μέρες που η «κιτρινόμαυρη» ιστορία έχει να παρουσιάσει νίκες επί της Ρεάλ Μαδρίτης και κορυφαίες στιγμές, έπρεπε να παίξει φιλικό με τη Λάρισα. Σκεφτόμουν τις μέρες πριν το παιχνίδι, πως αυτό δεν θα έπρεπε να γίνει για λόγους που έχουν να κάνουν με το πρεστίζ και τους συμβολισμούς του συλλόγου, υπό την έννοια πως δεν μπορεί να παίζει η ΑΕΚ φιλικό και οι άλλοι ευρωπαϊκά ματς. Αλλά ίσως τελικά να είναι και καλύτερο που εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα. Και εξηγούμαι στη σκέψη μου.

Η ΑΕΚ συνέχισε να κινείται σε απόλυτη ποδοσφαιρική λογική. Πιστεύοντας πως βρίσκεται στην τελευταία εβδομάδα πριν την έναρξη των σοβαρών επίσημων αγώνων, έδωσε δυνατό φιλικό εκτός έδρας. Θέλησε να επιβεβαιώσει την ετοιμότητα των εναλλακτικών επιλογών, να δει παιδιά από τα τμήματα υποδομής. Όπως οφείλει να πράττει κάθε σύλλογος που λειτουργεί με στοιχειώδεις ποδοσφαιρικούς κανόνες και βάσει συγκεκριμένου πλάνου. Όπως κάνει η ΑΕΚ απαρέγκλιτα από το περασμένο καλοκαίρι ως σήμερα.

Τι υπήρχε από την άλλη πλευρά; Ένα ματς όπου και οι…μουγγοί μίλησαν. Καταστρατηγώντας κάθε έννοια ποδοσφαιρικής ισορροπίας και λογικής, ο Ολυμπιακός κατάφερε να νικήσει την περυσινή πρωταθλήτρια Ισπανίας και φιναλίστ του Τσάμπιονς Λιγκ. Να της βάλει τρία γκολ και να συμβούν πράγματα που δεν γίνονται ούτε στο φούτμπολ μάνατζερ. Ακόμα και ο Βαγγέλης έχασε την ευφράδεια που τον διακρίνει και περιορίστηκε σε ολιγόλογη τοποθέτηση. Και η κουβέντα μετά αφορά εάν νίκησε την Ατλέτικο Μαδρίτης ή την Ατλέτικο…Κερατσινίου.

Από την άλλη, οι αντίπαλο της Ντιναμό Μόσχας ή Ντιναμό Γαλατσίου. Με τον γίγα Κοτσώλη στο τέρμα, δίχως μεταγραφές, ψάχνοντας ακόμα τον Αμπέϊντ και γιατί δεν ήρθε όλο το καλοκαίρι, αρχίσουν να αντιλαμβάνονται πως τα όνειρα δεν κρατούν για πολύ. Κάθε χρόνο δεν μπορεί να βγαίνουν όλες οι μεταγραφές, να πιάνεις κάρβουνο και να γίνεται χρυσάφι. Και αν την Κυριακή καθαρίσει και ο Αρετόπουλος, τα όργανα θα αρχίσουν να ηχούν.

Βρισκόμαστε σε μία πραγματικότητα που μοιάζει εικονική. Από τη μία η ομάδα που φτιάχνει ο Βαγγέλης στο πλέι στέισον, αλλάζοντας 15 παίκτες κάθε χρόνο, πουλώντας τα πάντα (και λέγοντας πως μπαίνει και…μέσα) και ελέγχει τα κέντρα αποφάσεων. Από την άλλη, μια ομάδα που θέλει κάθε χρόνο να πέφτει από την Ακρόπολη και να βρίσκει πορτοφόλι. Αυτά δεν γίνονται. Δεν μπορεί να συμβαίνουν πουθενά, ούτε καν στη Ψωροκώσταινα.

Σε ένα ποδόσφαιρο που αλλάζει, αυτός που θα νικήσει τελικά είναι εκείνος που θα έχει ποδοσφαιρική ισορροπία και λογική. Που θα έχει πλάνο και θα δουλεύει με επαγγελματισμό. Στην ΑΕΚ το πράττουν με ακρίβεια. Εχουν συγκεντρώσει ορισμένους από τους πλέον ταλαντούχους Ελληνες, δημιουργούν μία ομάδα που θα μπορεί να κάνει πολλά στο μέλλον με τις απαραίτητες προσθήκες. Και τότε, θα παίζουν πραγματικά στο Κερατσίνι και το Γαλάτσι.

Υ.Γ.: Με τη συμπλήρωση δέκα ετών από τη δημιουργία του Καραϊσκάκης, ένα από τα μεγαλύτερα αθλητικά σκάνδαλα που βίωσε η χώρα, γίνεται ακόμα πιο φανερή η διαφορά που πήρε ο Ολυμπιακός έναντι οιασδήποτε άλλης ομάδας. Μόνο που και αυτό το κομμάτι μπαίνει πλέον σε μία σειρά. Το γήπεδο ξεκινά τον Οκτώβριο.

Υ.Γ.1: Για την υπόθεση των απλήρωτων υπαλλήλων της Ερασιτεχνικής, δεν χρειάζονται πολλά λόγια και βλακώδεις αναλύσεις. Είναι υποχρέωση της διοίκησης να εξοφλήσει τα δεδουλευμένα 15 μηνών και έπειτα να κρίνει εάν θέλει να συνεργαστεί άλλο μαζί τους ή να ανανεώσει το προσωπικό.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΟΓΛΟΥ

• ΑΕΚ
• ολυμπιακός
• Παναθηναικός