Γ(κ)αρίδες και μαλάκια, τέλος

Μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν. Δεν θα κουράσω. Μόλις είχε μπει το δεύτερο μισό της σεζόν 2005-06 και η γκρίνια είχε ξεκινήσει. «Ανοργασμικό το ποδόσφαιρο του Σάντος», «παλεομοδίτικο το ποδόσφαιρο του Σάντος», «δεν ταιριάζει στην ΑΕΚ το ποδόσφαιρο του Σάντος». Μέχρι να κλείσει η σεζόν ο Σάντος είχε πάρει… πόδι διότι τα επιχειρήματα της γκρίνιας, είχαν γίνει μέτρο αξιολόγησης του προπονητή. Και ήρθε ο καθηγητής (μάθετέ μας μπάλα) δον Φερέρ για να παίξει φουλ θεαματικό και αλά Μπάρτσα ποδόσφαιρο. Τι έγινε τελικά;  Πήγε να χάσει το πρωτάθλημα με το καλύτερο ρόστερ που διέθετε η ΑΕΚ την τελευταία δεκαετία και που μέχρι πρότινος τον πληρώναμε για να κάνει τον τηλεσχολιαστή.  Πάμε παρακάτω.

Στο φινάλε του 2008 ο προπονητής Νίκος Κωστένογλου, πρωταθλητής εντός γηπέδου, αποχαιρέτησε έτσι απλά. Χωρίς καν να τεθεί θέμα παραμονής του, διότι η ΑΕΚ είχε στρώσει βάγια για να υποδεχθεί τον Μουρίνιο του Κάμπου Γιώργο Δώνη. Που θεωρούσε μικρή ζημιά που έφυγε ο Λυμπερόπουλος καθώς υπήρχε ο Μπλάνκο και που επέμενε να κάνει στα γεράματα τον Ρίμπο εξτρέμ για να παίξει 4-3-3. Πως έφυγε, δεν χρειάζεται να το υπενθυμίσω.

Δεν θα κουράσω άλλο με γεγονότα γνωστά. Καλό όμως είναι να μην ξεχνιόμαστε. Γιατί όταν ξεχνιόμαστε, κάνουμε τα ίδια. Οι κινήσεις που έγιναν τότε στο θέμα προπονητή, δεν ήταν ποδοσφαιρικά λογικές. Ήταν άλματα εις ύψος δήθεν. Αποδείχθηκαν εις ύψος παραλόγου. «Τσίμπησε» η τότε διοίκηση σε δολώματα τύπου «καθηγητής» και τύπου «Έλληνας Μουρίνιο». Και τώρα υπήρχαν αυτά. Σα Πίντο, Τσιώλης, Γκαρίδο και μπορεί και άλλα. Μόνο που φέτος η ΑΕΚ δεν «τσιμπούσε» ούτε σε γ(κ)αρίδες, ούτε σε άλλα μαλάκια.

Οι άνθρωποι της ΑΕΚ έκαναν την επιλογή τους για προπονητή, όχι με βάση αυτό που ενδεχομένως να προκύψει, αλλά με βάση αυτό που όλο αυτό τον καιρό έβλεπαν.  Το ένα και μοναδικό κριτήριο. Την δουλειά που έκανε ο Δέλλας κάθε μέρα, κάθε ώρα από τα Σπάτα, μέχρι το ξενοδοχείο, μέχρι και το γήπεδο. Δουλειά που ο Μπάγεβιτς παρακολουθούσε στιγμή προς στιγμή και την αξιολόγησε κομμάτι προς κομμάτι. Και δεν φαντάζομομαι πως μπορεί να θεωρήσει κάποιος, ότι υπάρχει καταλληλότερος του Μπάγεβιτς να κρίνει την δουλειά ενός προπονητή στην ΑΕΚ.

Αυτό ήταν και το βασικό κριτήριο για τον Δέλλα. Σε σεζόν που ο ίδιος ο Μελισσανίδης είχε πει πως ακόμα και ο ίδιος να έπαιζε, η ΑΕΚ θα ανέβαινε εύκολα, φαντάζεστε πότε πως ο προπονητής θα κρινόταν από ένα στραβό αποτέλεσμα ή μια κακή εμφάνιση; Αστείο θα ήταν. Ούτε φυσικά πιστεύω πως ήταν καθοριστική η στάση του Δέλλα όταν είχε φουντώσει η προπονητολογία. Τι άλλο από το να μεταφέρει το μήνυμα «κάντε ότι θεωρείτε καλύτερο», θα μπορούσε να πράξει ο Τράι; Να κρατήσει την αναπνοή του μέχρι να σκάσει, αν δεν του έλεγαν πως θα μείνει; Ενδεχομένως να εκτιμήθηκε, αλλά εως εκεί.

Τα πράγματα θαρρώ είναι ξεκάθαρα. Η δουλειά του Δέλλα κρίθηκε. Η δουλειά σ’ όλα τα επίπεδα. Και το συμπέρασμα πως ο τρόπος αυτής της δουλειάς, είναι ο τρόπος που ταιριάζει στο μοντέλο (και) της νέας ΑΕΚ, ήταν αυτό που κράτησε τον Δέλλα. Δεν θα μπω ξανά σε διαδικασία ανάλυσης των πραγματικών (και όχι επιφανειακών) αποτελεσμάτων της δουλειάς που έχει κάνει φέτος ο Τράι. Αφενός τα έχω ήδη γράψει, αφετέρου τα έχουν ήδη δει και αξιολογήσει εκείνοι που πρέπει. Επιμένω πως πρέπει ο Δέλλας για να προχωρήσει χωρίς να ξανακάνει τα ίδια λάθη, να κάνει ένα ξεκαθάρισμα με κάποιες καταστάσεις που παραλίγο να τον χαντακώσουν φέτος.   Και φυσικά είναι ξεκάθαρο πως πλέον θα κριθεί με άλλα κριτήρια και πολύ πιο αυστηρά.

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΛΗΣ