Ο πήχης χαμηλώνει, σταθερά και επικίνδυνα

Photo Credits: INTIME

Ο Τάσος Καπετανάκος καταθέτει στο enwsi.gr τους φόβους για την ΑΕΚ που βλέπουν τα μάτια του να βασανίζει τον κόσμο της...

07/04/2025 | 18:35

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Πάει πιο κάτω; H απάντηση κάθε Κυριακή βράδυ είναι βασανιστική. Η ΑΕΚ που αδυνατεί να κρατήσει στα χέρια της έστω και την 2η θέση των πλέι οφ, είναι σαδιστικά έτοιμη να καταδικάσει/τορπιλίσει και την επόμενη με μία πιθανή 4η. Κανείς δεν την θέλει, κανείς δεν το εύχεται αυτό, αλλά η αλήθεια είναι ότι το κακό είναι μπροστά μας και τα παιχνίδια είναι μόλις τέσσερα, με δύο επισκέψεις σε Καραϊσκάκη και Τούμπα. Ελπίζουμε στο ποδοσφαιρικό θαύμα, να πάνε όλα καλά. Δεν ξέρω πόσοι το πιστεύουν πραγματικά.

Ότι καλό είχε χτίσει η ΑΕΚ, γκρεμίστηκε. Η αυτοπεποίθηση πήγε περίπατο. Η αύρα εφιαλτική, κάθε κατεβασιά αντιπάλου μυρίζει γκολ. Πανικός. Κάθε δική σου φάση, με το στανιό να βρει εστία, για γκολ δεν το συζητάμε. Άκρως ανησυχητικά στοιχεία για μία ΑΕΚ που σταθερά και επικίνδυνα χαμηλώνει τον πήχη της. Επαναλαμβάνω: Από εκείνο το βράδυ στο Αμστερνταμ που είδαμε την ΑΕΚ να θέλει δύο αποτελέσματα πρόκρισης και να χάνει εύκολα από τον χειρότερο και πιο αποκρουστικό Αγιαξ ever, το ποδοσφαιρικό project κάνει βήματα προς τα πίσω. Και πιστέψαμε ότι μετά το νταμπλ ερχόταν η… απογείωση σε στόχους, τίτλους, διακρίσεις.

Οι απαιτήσεις για μία ομάδα επιπέδου ΑΕΚ πρέπει/οφείλουν να είναι μεγάλες, οι μεγαλύτερες, αν πραγματικά σέβεσαι και αγαπάς το κλαμπ. Οποιος αντέχει, όπως μου είπε και ο Γιόνσον πέρυσι το καλοκαίρι με την κυνική φράση για τους γεννημένους νικητές «Αν κάποιος δεν είναι εδώ για να κάνουμε ξανά την ΑΕΚ πρωταθλήτρια, να φύγει». Γενς είχες δίκιο τότε, δεν θα πάρουμε όμως απάντηση τι έγινε και δεν έγινε από «αρμοδίους». Όπως δεν θα πάρουμε απάντηση επί της ουσίας, γιατί έγινες αλλαγή στο ΟΑΚΑ λίγο πριν χαθούν τα πάντα…

Δεν μπήκε η γραμμή, το όριο, όταν έπρεπε

Επιστρέφω στην ουσία. Για την ΑΕΚ έπρεπε να μπει μία γραμμή, το όριο που λέμε, το βράδυ της 26ης Φεβρουαρίου μετά το 6-0 στο Καραϊσκάκη. Μη αποδεκτό από κανέναν ότι συνέβη, μη συμβατό με την ιστορία της ΑΕΚ. Και αντ’ αυτού πέρασε αυτό το σκορ από όλους, από τους πάντες, στο… ντούκου. Πέρασε και στα αποδυτήρια αυτό. Όπως πέρασαν και τα περσινά, με ότι έγινε ή δεν έγινε στα τελευταία λεπτά στην Τούμπα και αμέσως μετά στο Καραϊσκάκη στα πλέι οφ. Όπως πέρασε και η Νόα, και οι απανωτές γκέλες στην επαρχία (Αγρίνιο-Σέρρες), όπως και η 4άρα στο Καραϊσκάκη και η δημόσια «κατρακύλα» για την ΑΕΚ μετά το ντέρμπι με τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ στις 19 Γενάρη και άλλες αντίστοιχες τοποθετήσεις που δεν είχαν το κλαμπ κεντρικό σημείο.

Τα πρόσωπα και οι ευθύνες είναι γνωστά. Δεν προσθέτω κάτι στη δημόσια κουβέντα αν πω ότι ο Ματίας Αλμέιδα δείχνει και παραδέχεται ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί όλο αυτό που συμβαίνει και να το αλλάξει, ότι αγωνιστικά οι παρεμβάσεις του δεν βοηθούν την ομάδα όταν τις χρειάζεται, ότι δεν διατηρείται ήρεμος όταν το οφείλει προς την ομάδα, το κλαμπ και τον κόσμο, ότι οι παίκτες έχουν κατανοήσει σε πολλά «στραβά» ότι «δεν έγινε και κάτι…».

Ακόμη και η διοίκηση έδειξε την αδυναμία της στην μη λήψη αποφάσεων την καίρια στιγμή, αλλά θα «κουβαλά» πάντα την «απειρία» από τέτοιες καταστάσεις και το πώς της έριξαν οι… πρώην την «καυτή πατάτα» εν μία νυκτί στα χέρια, συν τις «παγίδες» που εντοπίστηκαν εν συνεχεία ότι υπήρχαν στο διάβα της. Για αυτό ας μιλήσει ο ίδιος ο πρόεδρος κάποια στιγμή.

Δεν ξέρω τι θα πράξει ο Μάριος Ηλιόπουλος και τι θα αποφασίσει. Κατανοώ ότι αυτή η κατάσταση έτσι όπως διαμορφώνεται, τον φέρνει προ της λήψης σημαντικών αποφάσεων για το «τι ΑΕΚ» θέλει πραγματικά. Απόφαση, πάνω από πρόσωπα και καταστάσεις. Για να μην χαμηλώσει και άλλο την επόμενη σεζόν ο πήχης και θυμηθούμε τι ζούσαμε τις εποχές ΟΑΚΑ και με τι μέναμε ευχαριστημένοι…

Το «παίξαμε καλά, αλλά δεν κερδίσαμε» πίστεψα (μάταια…) ότι «πέθανε» όταν μπήκαμε στη Νέα Φιλαδέλφεια.