Τα βράδια που αγαπάς πιο πολύ την ΑΕΚ και η βαθιά ανάσα

Photo Credits: INTIME

Ο Σταύρος Καζαντζόγλου για την ΑΕΚ που κέρδισε πολλά και έδειξε πως δεν έχει τελειώσει ακόμα

02/04/2025 | 23:53

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Επιτέλους. Αυτή ήταν μια καλή αντίδραση, μια απόδειξη πως αυτή η ΑΕΚ δεν έχει παρατήσει τα πάντα και είναι αποφασισμένη να «πολεμήσει» με ό,τι έχει, με όσα μπορεί, ως το φινάλε. Δεδομένα, δεν μπορεί να βγει κάποιος και να πανηγυρίζει στους δρόμους επειδή η ΑΕΚ κέρδισε τον Ολυμπιακό. Αν και με τον στόμφο που εμφανίζονταν διάφοροι, είχα αρχίσει να θεωρώ πως μπορεί να βρίσκονταν απέναντι στην Ενωση κάποιο ευρωπαϊκό μεγαθήριο, ένα κράμα Λίβερπουλ και Ρεάλ Μαδρίτης. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Το θέμα είναι η ΑΕΚ. Που πήγε σε αυτό το παιχνίδι με την πλάτη στον τοίχο. Που πήγε μετρώντας τέσσερα συνεχόμενα παιχνίδια χωρίς νίκη, έχοντας τρεις ήττες σε αυτά. Τις δύο μάλιστα, απέναντι στον ίδιο αντίπαλο που νίκησε στα Φιλαδέλφεια. Και απέναντι επίσης στον αντίπαλο που θα μπει να παίξει ξανά μαζί του άλλες δυο φορές στα τρία επόμενα παιχνίδια της. Για να γίνει το μυαλό… πουρές από την στατιστική καταγραφή, προσμετρήστε πως είχε και τέσσερις σερί ήττες σε ματς με τον Ολυμπιακό.

Εάν μάλιστα συνυπολογίσουμε το κλίμα που υπήρχε στην ΑΕΚ τις τελευταίες ώρες, η ρεβάνς κυπέλλου με τον Ολυμπιακό έμοιαζε με πατηλίκι σε στροφή γκρεμού, ενώ πηγαίνεις με 150. Ματς που θεωρητικά έχεις ελάχιστα να κερδίσεις και πολλά περισσότερα να χάσεις. Γιατί ακόμα και που νίκησε, δεν ήταν πολλοί εκείνοι που είπαν απλόχερα το μπράβο. Αλλά αρκεί και το χαμόγελο που άνθισε σε πολλές ψυχές και τα πιτσιρίκια που φώναζαν πιο δυνατά ΑΕΚ νικώντας ξανά τον Ολυμπιακό.

Εκείνοι που πίστεψαν

Ξέρετε, βραδιές σαν αυτήν είναι από εκείνες που οι πιστοί, οι μυημένοι, τα «αρρωστάκια» αυτής της κοινωνίας, νιώθουν να την αγαπούν πιο πολύ. Γιατί δεν είναι τα γκράντε ματς που θα εμφανιστούν γνωστοί και άγνωστοι, που θα είναι το γήπεδο πασαρέλα και για φουλ λεζάντα. Είναι από εκείνες τις βραδιές που περνάς βουτηγμένος στις σκέψεις σου, που δεν θες να μιλήσεις, που το μυαλό σου λέει να μείνεις μακριά, αλλά η καρδιά θα σε πάει εκεί μπροστά.

Δεν θέλω να γίνω μελό. Μισώ και δεν με ενδιέφεραν ποτέ τα ΑΕΚόμετρα και οι μετρήσεις εκδρομών, ταξιδιών, παρουσιών. Η σχέση με την ομάδα, εν προκειμένω με την ΑΕΚ, είναι μια μυστικιστική τελετή για τον καθένα. Εκεί όπου μπορεί να αγκαλιαστείς με έναν στρατηγό και ένα χαμίνι. Να βρεθείς να μιλάς για ώρες με έναν καθηγητή και έναν οικοδόμο. Ολοι στον ίδιο Θεό πιστεύουν. Και όσοι βρέθηκαν χθες στο γήπεδο, είχαν τα κουράγια να δουν ή να ακούσουν αυτό το παιχνίδι, σίγουρα αισθάνθηκαν πιο έντονα μέσα τους τι σημαίνει ΑΕΚ.

Απόλυτη κυριαρχία της ΑΕΚ

Η κυριαρχία της Ενωσης ήταν απόλυτη. Δεν μπορώ καν να μπω σε σκέψεις περί αδιαφορίας. Ειδικά όταν συζητάμε για τον Ολυμπιακό, που όπου σε βρει μπόσικο θα κάνει τα πάντα για να σου ρίξει τη χαριστική βολή, δεν υπάρχει πεδίο αδιαφορίας. Ο Αλμέιδα και ο Μεντιλίμπαρ παρουσίασαν 11άδες με πολλά διαφορετικά πρόσωπα συγκριτικά με τα ματς της Κυριακής: οκτώ διαφορετικούς η ΑΕΚ, εννιά ο Ολυμπιακός.

Η ΑΕΚ είχε μια ορθολογική 11άδα μέσα στο γήπεδο. Ηταν φανερό, πως η παρουσία δύο καλών χειριστών στόπερ, σε συνδυασμό με την παρουσία του Λιούμπισιτς που βοηθούσε να κυκλοφορήσει η μπάλα, συνέβαλε για να μη δεχθεί παρά μια φορά φάση από πίεση του Ολυμπιακού. Η ΑΕΚ έψαχνε πολύ τον Ελίασον, ήθελε να τον βγάλει στο ένας με έναν με τον Μπρούνο και αναζητούσε συχνά με βαθιές μπάλες τον Πιερό για να «σπάσει» στους παίκτες που έρχονταν από πίσω. Ωστόσο, είχε κανονικά εξτρέμ, οκτάρι που έτρεχε, οργανωτή παιχνιδιού.

Τι θα μπορούσε να γίνει

Εν τέλει, η ΑΕΚ έκανε τη διαφορά με ένα γκολ που ήρθε από την κλάση του Κοϊτά, που κατάφερε να αδειάσει με μια κίνηση τρεις παίκτες. Το πιο σημαντικό είναι πως η ΑΕΚ κατάφερε να δημιουργήσει κλασικές ευκαιρίες, που θα μπορούσε να είχε πάει το ματς σε άλλη διάσταση και σημασία. Τα χαμένα τετ α τετ του Πιερό, του Φερνάντες, του Πινέδα ή οι μεγάλες επεμβάσεις του Πασχαλάκη εάν προτιμάτε, είναι τα σημεία που άφησαν το παιχνίδι στα όρια ενός απλού επαναληπτικού.

Διαβάστε τη συνέχεια