Ε δεν έλειπε και τίποτα σπουδαίο, 17 γκολ μόνο

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για τον τρόπο με τον οποίο η ΑΕΚ έκανε τη μάγκικη ανατροπή κόντρα στον Ατρόμητο και τη νοοτροπία της που παραμένει αλύγιστη.

16/02/2025 | 12:15

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Έτσι συμβαίνει συνήθως με την ΑΕΚ, την ημέρα που θα έχει δηλωθεί να εκτίσει ποινή ο πρώτος φορ της ομάδας, δεν θα είναι διαθέσιμος και ο δεύτερος επειδή θα έχει τεθεί νοκ-άουτ μόλις ένα 24ωρο πριν από το συγκεκριμένο ματς. Το οποίο θα πρέπει επίσης να διεξαχθεί κεκλεισμένων των Θυρών, με την ομάδα να δέχεται πρώτη γκολ και να ψάχνει την ανατροπή δίχως ούτε έναν κανονικό επιθετικό διαθέσιμο.

Οι δύο στιγμές που αποφεύγει να δεχθεί το δεύτερο τέρμα είναι αναμφίβολα καταλυτικές. Σε μία εξ αυτών ο Στρακόσα κάνει μια σπουδαία απόκρουση και βγαίνοντας από τις καταστάσεις αυτές, η ομάδα αφυπνίζεται. Όχι όμως άναρχα, επίμονα, όχι ως τουρλουμπούκι. Με υπομονή και σχέδιο, όσο της επιτρέπεται να παρουσιάζει ένα τέτοιο απέναντι σε πούλμαν έχοντας πολλούς δημιουργούς αλλά όχι τους ιδανικούς εκτελεστές.

Η ΑΕΚ αναζητούσε δύο γκολ, δίχως τους παίκτες που έχουν πετύχει 17 έως τώρα στο πρωτάθλημα, από 5 οι Γκαρσία, Πιερό και 7 ο Μαρσιάλ. Αν προσθέσουμε και τα 3 του Μήτογλου που ήταν στον πάγκο και είχε ξελασπώσει την ομάδα σε τρία διαφορετικά ματς, φτάνουμε στα 20. Μεγάλος ο αριθμός, όμως ο τρόπος υπήρχε.

Έως και το τελευταίο δευτερόλεπτο, η ΑΕΚ αναζητούσε ορθολογικά και με ορθό passing game το γκολ της νίκης. Με τον «μετρονόμο» Περέιρα να μπολιάζει με το καθαρό μυαλό του και τους υπόλοιπους και τον Μάνταλο να προσφέρει ποιοτική ουσία στην κυκλοφορία της μπάλας απέναντι στο ταμπούρι του Ατρόμητου.

Ούτε γεμίσματα, ούτε απέλπιδες προσπάθειες. Θα μου πείτε, για ποιον να γεμίσουν, δίχως επιθετικούς; Δεν έχει σημασία, όταν είσαι απελπισμένος, πιεσμένος και αγχωμένος, κάνεις ό,τι σου κατέβει δεν προσπαθείς να ψάξεις το τέρμα με σχέδιο, με κοντινές πάσες και τρίγωνα, σαν και αυτό που έστησαν οι Ρότα, Κοϊτά και Μάνταλος σε μια στιγμή που δίπλα μου, γύρω μου, στην από κάτω Θύρα, όπου τέλος πάντων υπήρχαν άνθρωποι που επιτρεπόταν να βρίσκονται εντός του γηπέδου, άκουγες «γεμίστε ρεεεεε». Ε δεν έλειπε και τίποτα σπουδαίο, 17 γκολ μόνο

Δεν είναι όμως η ΑΕΚ του «γεμίστε ρεεεεε»

Είναι αλήθεια ότι της πήρε χρόνο για να κάνει επιτυχώς τη μετάβαση από το στυλ του «bullying» στον αντίπαλο σε αυτό που παρουσιάζει σήμερα, βασισμένη σε νέα δεδομένα και διαφορετικά χαρακτηριστικά παικτών κι επενδύοντας πια περισσότερο στο passing game, όμως δεν παύει να πιέζει ψηλά και όσο ο καιρός περνά, να δείχνει πιο ανθεκτική (και) σε αυτό. Το κάνει σε ολοένα και μεγαλύτερους χρόνους.

Το δίχως άλλο, είναι η νοοτροπία της τέτοια που τη βοηθά να συνδυάζει τα νέα δεδομένα με όσα από τα παλαιότερα μπορεί να κρατήσει στο παιχνίδι της, διατηρώντας παράλληλα μια ψύχραιμη στάση και τις αρχές που ο προπονητής έχει καταφέρει να εμφυσήσει:

-Τη νοοτροπία ομάδας που δεν πρέπει να πτοείται αλλά να προσπαθεί έως το τέλος με τον τρόπο της.
-Την πίστη στη νίκη και στο σχέδιο του προπονητή έως και το τελευταίο δευτερόλεπτο της αναμέτρησης.
-Τη συσπείρωση γύρω του ώστε να καθοδηγούνται από την αύρα του και να τον ακολουθούν δίχως δεύτερες σκέψεις.
-Την εκτέλεση των εντολών του με ηρεμία και όχι με βιασύνη, αλλά και την συνέχιση της προσπάθειας ακόμα και μετά από μεγάλες χαμένες στιγμές που σε κάνουν να νιώθεις ότι ίσως δεν υπάρξει άλλη ευκαιρία.
-Κοινώς, να εξακολουθούν να βλέπουν φως στο τούνελ ακόμα και όταν αυτό μοιάζει να μην υπάρχει.

Όσο για τη διαιτησία, ακόμα ένα «συνεργείο» πέρασε από τη Νέα Φιλαδέλφεια, εκνευριστικός ρέφερι, η κάρτα στον Πινέδα είναι ξεκάθαρα στοχευμένη, εκείνη στον Λαμέλα ανύπαρκτη! Και ο Μάκης ο Γκαγκάτσης να συνεχίζει τα ραντεβουδάκια με ανθρώπους του παραποδοσφαίρου. Ξέρει εκείνος…