Οι καλοί λογαριασμοί...

Νομίζω πως στην ΑΕΚ άλλων χρόνων, ήταν σχεδόν μονόδρομος να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Και καμία φορά, έμοιαζε και με (ή πέρναγε και ως) υπεύθυνη στάση. Σ’ αυτή την ΑΕΚ όμως, δεν χωρά κάτι τέτοιο. Πρέπει ορισμένα πράγματα να ειπωθούν με το όνομα τους. Πάμε λοιπόν.

Ξέρουμε όλοι πως οι προπονητές φεύγουν από μια ομάδα όταν αποδείξουν ότι δεν κάνουν ή όταν δεν έχουν καλά αποτελέσματα. Πολλές φορές όμως, φεύγουν και επειδή είναι πιο εύκολο να φύγει ο ένας (ο προπονητής) παρά 20 ποδοσφαιριστές. Ή φεύγουν, επειδή (επιλέγουν και) κουβαλάνε τα λάθη και τις παραλείψεις άλλων, που μοιάζει πιο δύσκολο να φύγουν. Ο Δέλλας αυτό, θα έπρεπε να το ξέρει καλύτερα από τον καθένα, με την τεράστια εμπειρία που έχει στο ποδόσφαιρο. Αυτό είναι ένα το κρατούμενο.

Στην φετινή ΑΕΚ, το «δεν γίνεται να φύγουν 20 παίκτες», δεν ισχύει. Ο Μελισσανίδης και ο Μπάγεβιτς ούτε εμπιστεύτηκαν, ούτε πόνταραν σε κανέναν Γροντή και κανέναν Πόποβιτς και κανέναν γενικώς στο ρόστερ, για να φτιάξει την νέα ΑΕΚ. Εμπιστεύτηκαν και πόνταραν πάνω στον Δέλλα. Επομένως ανά πάσα στιγμή, ο Δέλλας θα μπορούσε να «τελειώσει», να στείλει στην εξέδρα, οποιονδήποτε ή οποιουσδήποτε έκρινε πως δεν μπορούν να σταθούν στην ΑΕΚ. Υπάρχουν τέτοιοι παίκτες; Ναι, υπάρχουν και δυστυχώς είναι αρκετοί. Έπρεπε να τους έχει «τελειώσει»; Ναι, έπρεπε. Διότι όχι μόνο τον εκθέτουν, αλλά και διότι χαντακώνουν και τον ίδιο αλλά και την δουλειά που (αποδεδειγμένα) κάνει στα Σπάτα.

«Για κάτσε όμως ρε Τσίλη, αν τελείωνε πέντε παίκτες, με ποιους θα έπαιζε; Σάμπως έχει άλλους; Δεν βλέπεις πως ούτε τρίτη αλλαγή δεν βρίσκει για να κάνει;» θα αναρωτηθεί κάποιος και δικαίως. Κάπου εδώ μπαίνει στο παιχνίδι και το κομμάτι του καλοκαιρινού προγραμματισμού. Είναι ηλίου φαεινότερο πως έγιναν τραγικά λάθη. Τόσες σε επιλογές, όσο ακόμα και σε φιλοσοφία. Το μεγαλύτερο λάθος απ’ όλα, είναι πως ο Δέλλας κουβάλησε και στήριξε και τις επιλογές και (κυρίως) την φιλοσοφία. Και το ακόμα μεγαλύτερο λάθος, είναι πως συνέχισε μέσα στην σεζόν (και συνεχίζει ακόμα και τώρα) να το κάνει. Όπως λοιπόν είναι λογικό λοιπόν, ότι στηρίζεις το χρεώνεσαι και αν είναι λάθος σε χαντακώνει. Αφήστε που, για να επιστρέψω και από εκεί που ξεκίνησα, κάποιοι παίκτες δεν πήγαν στην εξέδρα όχι διότι δεν υπήρχε εναλλακτική, αλλά στο πλαίσιο αυτής της στήριξης.

Δεν ξέρω αν είναι καλός προπονητής ο Δέλλας. Ξέρω πως δουλεύει πολύ και διαβάζει πολύ για να γίνει καλός προπονητής. Αλλά η δουλειά και το διάβασμα δεν αρκούν. Για να κερδίσει το στοίχημα του προπονητή της ΑΕΚ (που επιμένω πως ακόμα τρέχει), θα πρέπει να λογαριαστεί μια και καλή, μ’ όσα (και φυσικά όσους) τον χαντακώνουν. Οι καλοί λογαριασμοί δεν κάνουν μόνο τους καλούς φίλους, ενίοτε κάνουν και τους καλούς προπονητές.

ΥΓ1: Όταν έπαιρνε το Euro μαζί με τον Δέλλα, ο Κατσουράνης ήταν δέκα χρόνια νεότερος. Και όταν παραλίγο να πάρει το πρωτάθλημα μαζί με τον Λυμπερόπουλο, ήταν εννέα χρόνια νεότερος. Θα έχουμε καιρό να κουβεντιάσουμε για Κατσουράνη. Απλώς τώρα που έγραφα για επιλογές και φιλοσοφία, το θυμήθηκα.

ΥΓ2: Πάλι καλά που έστω και στο… παραπέντε της επιστροφής ενός ποδοσφαιριστή που οι συμπαίκτες του δια της συλλογής υπογραφών τον είχαν καταστήσει ανεπιθύμητο στα αποδυτήρια, έγινε στροφή στην ξένη αγορά για δεξί μπακ.

ΥΓ3: Κατά τα άλλα επιμένω, πως οι μεταγραφές που ήδη έχουν γίνει, είναι από το πάνω ράφι της ελληνικής αγοράς. Γι κάποιες απ’ αυτές που (ακούω πως) θα γίνουν ανησυχώ.

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΛΗΣ