Ο Αλμέιδα πέτυχε αυτό που έμοιαζε πιο δύσκολο απ’ όλα

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης βάζει στο τραπέζι το λειτουργικό και πετυχημένο «πάντρεμα» του Γκαρσία με τον Μαρσιάλ, που πέτυχε ο Αλμέιδα

12/11/2024 | 16:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Έγιναν πολλά και όμορφα το περασμένο Σάββατο στο ματς με τον Αστέρα. Και είναι κρίμα πραγματικά, που δεν ήταν γεμάτες οι εξέδρες της Νέας Φιλαδέλφειας και δεν απόλαυσαν μια πολύ χορταστική ποδοσφαιρική παράσταση από την ΑΕΚ. Ανοίγω επ’ αυτού μια παρένθεση. Το ακούω το επιχείρημα, πως κάποια στιγμή θα έπρεπε να γίνουν πολύ αυστηρές οι ποινές και να τιμωρούν ακόμα και το παραμικρό, μήπως βγει μια άκρη. Από την άλλη μεριά, νομίζω πως όταν για το άδειο κεφάλι ενός, ανάμεσα στους τέσσερις χιλιάδες άψογους των Σερρών, τιμωρείς άλλους 30 χιλιάδες, αυτό περισσότερο συνιστά ανικανότητα και λιγότερο αποτελεσματικότητα. Κλείνω την παρένθεση.

Μέσα σ’ όλα που έγιναν το περασμένο Σάββατο, σκόραρε και ο Γκαρσία. Σκόραρε για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι. Και για όσους δεν έχουν ρίξει μια ματιά στους αριθμούς, να ενημερώσω πως ο Λιβάι έφτασε ήδη φέτος τα οκτώ γκολ σε 11 παιχνίδια που έχει παίξει. Πέρυσι είχε 14 σε 27 ματς. Νομίζω πως είναι απολύτως ξεκάθαροι οι λόγοι που ο Αλμέιδα σταθερά από τότε που έβαλε τον Γκαρσία στην κορυφή της επίθεσης, τον έχει στο μυαλό του ως την πρώτη του επιλογή. Όταν φυσικά είναι απολύτως καλά. Αυτό δεν έχει αλλάξει, ούτε θεωρώ πως πρόκειται ποτέ να αλλάξει. Και δικαίως.

Εξαίρεση μόνο δυο ματς. Τα φετινά με τον ΠΑΟΚ και τον Πανσερραϊκό. Ήταν η πρώτη (πιθανολογώ και η τελευταία) φορά που ο Αλμέιδα δοκίμασε να βάλει τον Γκαρσία δίπλα (και λίγο) πίσω, σ’ έναν ακόμα σέντερ φορ. Δεν ήταν λάθος ως σκέψη, ούτε λάθος ως δοκιμή. Παρότι πλέον έχοντας δει αυτό που ακολούθησε, πιθανότατα αυτή η επιλογή έγινε λόγω εξαιρετικής κατάστασης του Πιερό και όχι τόσο καλής εκείνη την εποχή του Γκαρσία. Δεν δούλεψε, ο Αλμέιδα το εντόπισε γρήγορα, το άλλαξε ακόμα πιο γρήγορα και ο Λιβάι έχει δυο γκολ στα δυο τελευταία ματς πρωταθλήματος.

Βεβαίως το διακύβευμα για τον κόουτς, δεν ήταν να χωρέσει στην ίδια ενδεκάδα τον Πιερό με τον Γκαρσία. Όλες οι ομάδες του ποδοσφαιρικού πλανήτη, έχουν έναν βασικό και έναν αναπληρωματικό σέντερ φορ. Εκτός αν παίζουν κλασικό 4-4-2, που τα αριθμητικά αλλάζουν υποχρεωτικά. Αλλά η ΑΕΚ δεν είναι τέτοια ομάδα. Επομένως όταν αποκτήθηκε ο Πιερό, τα πράγματα ήταν πολύ ξεκάθαρα για τον Αλμέιδα. Εκεί που το πράγμα έδειχνε λίγο να μπλέκει ως προς τις επιλογές, ήταν όταν προστέθηκε στο ρόστερ και ο Μαρσιάλ. Αφενός διότι θεωρητικά έγινε τρεις οι φορ, αφετέρου διότι ο Γάλλος με την ποιότητα που διαθέτει, δεν είναι εύκολο να μείνει στον πάγκο ή πολύ περισσότερο στην εξέδρα. Ο Αλμέιδα πέτυχε αυτό που έμοιαζε πιο δύσκολο απ’ όλα

Όλο αυτό, θεωρητικά. Όπως και θεωρητικά ο Μαρσιάλ θα χρειαζόταν να πάρει ακόμα και την διακοπή των εθνικών του Νοέμβρη, για να φτάσει σε βαθμό ετοιμότητας να διεκδικήσει ξανά αγωνιστικά λεπτά σε επίσημο ματς. Στην πράξη δεν έγινε τίποτα απ’ όλα αυτά. Ο Γάλλος ήρθε στην ΑΕΚ έχοντας δουλέψει πολύ σκληρά το καλοκαίρι και με το σώμα του σε άριστη κατάσταση. Ούτε Γουίλιαν είναι, ούτε Μπακαγιόκο. Επίσης έβγαλε από τις πρώτες προπονήσεις μια τρομερή διάθεση. Το έδειχνε πως θέλει να παίξει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Όχι επειδή είναι ο Μαρσιάλ, αλλά επειδή θα ήταν έτοιμος.

Ο Αλμέιδα το έβλεπε όλη αυτή την εξέλιξη μέσα από τις προπονήσεις. Έβλεπε έναν παίκτη που ξεχειλίζει από ποδοσφαιρική ποιότητα, που είναι σε εντελώς άλλο level από οτιδήποτε υπάρχει στην Ελλάδα, να τα δίνει όλα στις προπονήσεις και να ετοιμάζεται σε χρόνο ρεκόρ. Θεωρητικά θα ήταν μια δύσκολη ιστορία, το να μπει στην αγωνιστική εξίσωση της ΑΕΚ ο Μαρσιάλ. Στην πράξη και εδώ, ο Αλμέιδα κατάφερε να το κάνει και εύκολο και λειτουργικό. Προφανώς σ’ αυτό βοήθησε και ο ίδιος ο Γάλλος.

Από την πρώτη στιγμή που ο Μαρσιάλ μπήκε ως αλλαγή, παίζει στο αριστερό άκρο της επίθεσης. Το ίδιο και όταν πήρε θέση βασικού. Ο Γάλλος έχει παίξει βασικός και στα τρία τελευταία επίσημα ματς της ΑΕΚ. Στα δυο τελευταία, που ήταν για το πρωτάθλημα, στην ίδια ενδεκάδα με τον Γκαρσία. Ο Λιβάι στην κορυφή, ο Μαρσιάλ στο αριστερό άκρο. Η ΑΕΚ έχει κερδίσει και τα δυο ματς, ο Γκαρσία έχει σκοράρει και στα δυο ματς, ο Μαρσιάλ ήταν εξαιρετικός και κυρίως επιδραστικός στο παιχνίδι της ομάδας και στα δυο ματς.

Θεωρώ δεδομένο πως ο Αλμέιδα το κουβέντιασε με τον Μαρσιάλ, πριν υλοποιήσει την ιδέα να τον χρησιμοποιήσει στο αριστερό άκρο. Δεν είμαι άλλωστε σίγουρος πως ο Γάλλος θεωρούσε πάντα τον εαυτό του «φουνταριστό». Έτσι κι αλλιώς έχει παίξει και άλλες φορές στην καριέρα του στα άκρα της επίθεσης. Ειδικά όμως την δεδομένη χρονική στιγμή, δείχνει πως το βολεύει πολύ. Του αρέσει. Τον απελευθερώνει και του επιτρέπει να κάνει πολλά πράγματα στο παιχνίδι. Να πασάρει, να δημιουργεί, ακόμα και να εκτελεί.

Με τον Γκαρσία στην κορυφή και τον Μαρσιάλ στα άκρα, είναι ένα μοντέλο που δείχνει πως μπορεί να λειτουργήσει πολύ καλά. Και όταν και οι δυο είναι καλά, μπορούν να βγάλουν ποιότητα εκτελεστική και δημιουργική μέσα στο γήπεδο, που καμία άλλη ελληνική ομάδα δεν την έχει. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και δεν νομίζω πως είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός, πως αυτό που έχουν δείξει τα τρία τελευταία παιχνίδια της ΑΕΚ, είναι πως και ο Μαρσιάλ (που έπαιξε και τα τρία βασικός) και ο Λιβάι (που έπαιξε τα δυο), πως είναι πλέον από τις σταθερές στον αγωνιστικό κορμό του Αλμέιδα.