Βήμα, βήμα, να δούμε που βρισκόμαστε πρώτα

Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την ουσία της κατάστασης στην ΑΕΚ που καλείται να βρει λύσεις σε ποδοσφαιρικό επίπεδο. Όλα τα άλλα, περισσεύουν.

09/08/2024 | 12:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Με την τωρινή κατάσταση στην ΑΕΚ, δεν τρέχω μπροστά. Ούτε αντιμετωπίζω ως καλό οιωνό αυτό που συνέβη στα Σπάτα, δεν αναφέρομαι στο περιεχόμενο αλλά στο γεγονός. Διότι όταν τέτοια πράγματα συμβαίνουν, η ιστορία έχει δείξει ότι δεν βγαίνουν σε καλό. Μακάρι στατιστικά να είναι η εξαίρεση, αν και έχει περάσει ανεπιστρεπτί η περίοδος που οι άνθρωποι εναπόθεταν τις ελπίδες τους σε ευχολόγια.

«Μπράβο στον πρόεδρο, καλά τα είπε, σωστά έπραξε, έπρεπε να το κάνει, αυτό χρειαζόταν τώρα η ομάδα, έπρεπε να τους τρίξει τα δόντια» και πόσα ακόμα τέτοια τα οποία έχω διαβάσει σε σχόλια και άρθρα. Συνηθισμένες προσεγγίσεις, κάτι σαν κλασικά ορεκτικά στο κυρίως πιάτο ανάλογων συμβάντων. Καμία αντίρρηση, κάτι έπρεπε να γίνει, δεν έπρεπε να το αφήσει έτσι.

Η άποψή μου είναι ότι θα έπρεπε να υπάρξει μια «κλεισμένων των θυρών» συνομιλία με τον Αλμέιδα και όποιους ποδοσφαιριστές ο Μάριος Ηλιόπουλος ήθελε δια ζώσης να προσεγγίσει, σε όποιο ύφος ο ίδιος θα επέλεγε διότι αυτός είναι ο ιδιοκτήτης, αυτός είναι που πληρώνει. Δίχως πολλές-πολλές εξωτερικεύσεις. Αυτό πιστεύω εγώ ότι ίσως λειτουργούσε πιο καλά. Για το περιεχόμενο, αντιρρήσεις δεν έχω. Καμία!

Αρκεί να έρθει και το αποτέλεσμα. Να κάνουν όλα αυτά που ελέχθησαν, τους παίκτες να τρέχουν πιο γρήγορα, να αποκτήσουν τις εντάσεις που πλέον δεν βλέπουμε ούτε κατ’ ελάχιστον, ασχέτως με το που βρισκόμαστε και αν πίσω υπάρχει βασικό στάδιο προετοιμασίας το οποίο κάνει τα πόδια βαριά.

Η σύγκριση που δεν έχει λογική και η κατανόηση του διακυβεύματος

Αυτό, άλλωστε, ισχύει για όλες τις ομάδες, όχι μόνο για την ΑΕΚ. Δεν θυμάμαι επίσης την Ένωση στα δύο προηγούμενα ξεκινήματά της με τον Αλμέιδα στον πάγκο να έχει τόσο απερίγραπτα κακή εικόνα, ειδικά κόντρα σε ομάδες-χωριά. Με το συμπάθιο, αλλά περισσότερος σεβασμός όσον αφορά στη διαφορά δυναμικότητας, δεν μου περισσεύει.

Εκτός αν βρίσκει κάποιος το παραμικρό ίχνος λογικής σε συγκρίσεις της παρουσίας της Ένωσης πέρυσι ίδιο καιρό, απέναντι σε ομάδες όπως η Ντινάμο και η Αντβέρπ με αυτή απέναντι στην απίθανη Ντ’ Εσκάλδες και κάποια Νόα. Μπορώ να δεχθώ ότι τις υποτίμησαν, ότι ήταν αλαζόνες και υπερόπτες, όμως όχι ότι η απόδοσή τους δικαιολογείται επειδή -λένε μερικοί- έτσι έπαιζε η ομάδα και πέρυσι, αντίστοιχες μέρες. Όχι, έπαιζε αρκετά καλύτερα και με (πολλές, πάρα πολλές) σκάλες ανώτερους αντίπαλους, ομαδικά και ατομικά.

Στην ουσία του πράγματος, λοιπόν, θα πρέπει οι παίκτες -διότι κάθε άλλο παρά άμοιροι ευθυνών είναι- να έχουν (τουλάχιστον) εικόνα πιο μαχητική και ενωτική διότι αυτό που είδαμε, έμοιαζε με σκορποχώρι.

Θα πρέπει ο προπονητής να βρει τον τρόπο ώστε ο δρόμος του να γίνει πιο αποδοτικός, από τη στιγμή που άλλον δεν έχει ή δεν θέλει να έχει, επιλέγοντας την επιμονή στη φιλοσοφία του, όπως άλλωστε ο ίδιος τόνισε μετά το τέλος του αγώνα με τη Νόα.

Εκείνος και οι παίκτες, είτε πιστεύουν ακράδαντα στο πλάνο του, είτε κάποιοι έχουν κλονιστεί από αυτό, οφείλουν να βρουν το δρόμο για τουλάχιστον 4 γκολ -με τη σοβαρή πιθανότητα βάσει όσων έχουμε αντικρίσει, να δεχθούν και ένα- ώστε να περάσουν στον επόμενο γύρο.

Όχι ότι θα έχουν κάνει και κάποιο κατόρθωμα βέβαια. Ας το πετύχουν και μετά τα κεφάλια κάτω και πάμε για τον επόμενο γύρο, ούτε πανηγύρια, ούτε τίποτα. Βήμα, βήμα, για να καταλάβουμε και που βρισκόμαστε…