Η μέρα που δεν πρέπει να ξανάρθει, ούτε να ξεχαστεί

Μια πόρτα κλειδωμένη, μια σειρά εγκληματικές παραλείψεις και αβλεψίες, μια στιγμή καταραμένη και 21 χαμένες ζωές. Ήταν 8 Φλεβάρη του 1981, ήταν ντέρμπι, ήταν μέρα ποδοσφαίρου που έγινε μέρα θανάτου. Πήγαν να δουν μπάλα, να διασκεδάσουν την αγαπημένη τους Κυριακή και 21 απ’ αυτούς δεν γύρισαν στο σπίτι τους. Άφησαν την τελευταία τους πνοή στριμωγμένοι στην έξοδο της Θύρας 7 που δεν άνοιξε ποτέ. Ήταν οπαδοί του Ολυμπιακού, ναι. Ήταν και δυο της ΑΕΚ, ναι. Αλλά δεν έχει σημασία. Τους ένωνε η αγάπη για την μπάλα, τους ένωνε η λατρεία για την ομάδα τους. Όλα όσα, σε τελική ανάλυση, ενώνουν όλους τους οπαδούς ανά τον κόσμο. Μόνο που εκείνη την Κυριακή, πριν από 33χρόνια, τους 21 εκείνους οπαδούς, τους ένωσε και ο θάνατος.

Οι μαρτυρίες της εποχές κάνουν λόγο για εγκληματικές αβλεψίες. Θανατηφόρες. Ποδοπατήθηκε εκατοντάδες κόσμου, μπροστά σε κλειστές θύρες με σκηνές αποκάλυψης να εκτυλίσσονται. Σύμφωνα με τον Τύπο της εποχής, αν δεν είχαν ξηλωθεί κάποια τουρνικέ, τα θύματα θα ήταν πολλά περισσότερα. Στα νοσοκομεία με συγγενείς να ψάχνουν τους ανθρώπους τους, αλλά ακόμα και έξω από το γήπεδο Καραϊσκάκη με εξοργισμένο πλήθος να ψάχνει τους ενόχους, έλαβαν χώρα σκηνές αλλοφροσύνης. Πολλοί οι τραυματίες. Οι 21 δεν θα γυρίσουν ποτέ πίσω. Τα ερωτηματικά ακόμα περισσότερα. Αναπάντητα μέχρι και σήμερα.

Να μην ξανάρθει αυτή η μέρα. Αλλά και να μην ξεχαστεί ποτέ. Για να μην ξανάρθει.

ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΛΗΣ