Ας απολαύσουμε επιτέλους, διάολε, την εποχή Αλμέιδα

ΑΕΚ: Προπόνηση στις εγκαταστάσεις της Μπράιτον ενόψει Παναθηναϊκού

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης μόνο με αφορμή το έπος στο Μπράιτον, γράφει δυο κουβέντες για την ΑΕΚ του Ματίας

22/09/2023 | 13:42

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Καθαρά ποδοσφαιρικά, η ΑΕΚ έκανε στο Μπράιτον κάτι που μοιάζει ακατόρθωτο. Αυτή την Μπράιτον, με τους αριθμούς που γράφει σε κάθε ματς της Πρέμιερ Λιγκ, με την φόρμα που έχει, δεν γίνεται να την παίξεις στα ίσια. Προσέξτε, δεν λέω πως δεν μπορείς να την κερδίσεις. Όλα γίνονται στο ποδόσφαιρο. Αλλά πάντα το ζήτημα και αυτό που έχει την μεγαλύτερη σημασία, είναι το πως γίνεται.

Το αδιανόητο και το θεωρητικά ποδοσφαιρικά ακατόρθωτο, είναι πως η ΑΕΚ πήγε μέσα στο σπίτι της Μπράιτον και έκανε το παιχνίδι της. Στην πραγματικότητα, έκανε το ίδιο παιχνίδι, μ’ αυτό που συνήθως κάνει η Μπράιτον. Και αυτό ήταν που μπλόκαρε τους Άγγλους. Ναι, η Μπράιτον είχε την κατοχή της μπάλας, αλλά δεν είναι αυτό το κύριο χαρακτηριστικό της. Η δύναμη της είναι πιέζει πολύ, πως παίζει κάθετα και γρήγορα.

Αυτό σε μεγάλα κομμάτια του χθεσινού ματς, αντί να το κάνει η Μπράιτον, το έκανε η ΑΕΚ. Θυμηθείτε πως βγήκε σε δυο τετ α τετ ο Γκαρσία, μετά τις κάθετες πάσες του Αραούχο, σε γρήγορο τρανζισιον. Θυμηθείτε πως κέρδισε η ΑΕΚ το φάουλ από το οποίο προήλθε το δεύτερο γκολ. Με το κλέψιμο του Μήτογλου σε πρεσάρισμα πιο μπροστά από την μεσαία γραμμή και στο μισό της Μπράιτον.

Το έπος για την ΑΕΚ, δεν είναι το γεγονός πως κέρδισε την Μπράιτον μέσα στην έδρα της. Είναι πως την κέρδισε στα ίσια και με ένα αγωνιστικό πλάνο νίκης. Ούτε έκλεψε το ματς, που και αυτό θεμιτό είναι στο ποδόσφαιρο, ούτε το αποτέλεσμα ήρθε κόντρα στη ροή του παιχνιδιού. Άλλωστε το γεγονός πως η Μπράιτον με πάνω από 70% κατοχή μπάλας, είχε λιγότερες τελικές στην εστία από την ΑΕΚ, μάλλον τα λέει όλα.

Η ΑΕΚ στο Μπράιτον έγραψε ιστορία. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αλλά στα μάτια τα δικά μου, έγραψε μια πολύ διδακτική ιστορία. Επιτρέψτε μου κάτι. Όσο τεράστιο λάθος θεωρώ το ρεσιτάλ ισοπέδωσης και στρεβλού μηνύματος έλλειψης εμπιστοσύνης στην ομάδα πριν από το ταξίδι στην Αγγλία, άλλο τόσο τεράστιο λάθος θεωρώ το κούνημα του δαχτύλου μετά τη νίκη επί της Μπράιτον σ’ αυτούς που συμμετείχαν πριν σ’ αυτό το ρεσιτάλ.

Συγγνώμη κιόλας, αλλά όλο αυτό είναι πραγματικά λάθος. Δεν βάζω στην εξίσωση ούτε τους κομπλεξικούς ούτε τους κακοπροαίρετους, ούτε φυσικά αυτό το καινούργιο φρούτο στη ζωή μας, που λέγεται τρολ. Όλες αυτές οι κατηγορίες, για διαφορετικούς λόγους, έπρεπε να μην συζητάμε καν πως μπορούν να διαμορφώσουν ένα κλίμα που θα επηρεάσει και την ομάδα και τον κόσμο της. Η αναφορά μου έχει να κάνει σ’ όλους τους υπόλοιπους. Σ’ όλους όσους ζούμε αυτή την εποχή Αλμέιδα στην ΑΕΚ και διάολε επιτέλους πρέπει να την απολαύσουμε. Άνευ διαχωρισμών σε μεν και δεν.

Δεν είναι πως αυτή η ΑΕΚ του Αλμέιδα κατέκτησε πέρυσι το νταμπλ. Που προφανώς από μόνο του είναι μια τεράστια υπόθεση. Το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι πως αυτός ο προπονητής και αυτό το γκρουπ που έχει φτιάξει και το κράτησε άθιχτο και δεμένο το περασμένο καλοκαίρι, όπου μπαίνουν να παίξουν, είτε θριαμβεύουν όπως στο Μπράιτον, είτε όχι, λένε και γράφουν μια πανέμορφη ποδοσφαιρική ιστορία. Είναι ποδοσφαιρικά απολαυστικό αυτό που κάνει σταθερά η ΑΕΚ του Αλμέιδα από πέρυσι μέχρι και τώρα. Ακόμα και όταν δεν κερδίζει. Καμία ομάδα στον κόσμο δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με τις νίκες. Και ο κόσμος της ΑΕΚ ποτέ δεν ένιωθε αυτή την ανάγκη, έτσι κι αλλιώς.

Δεν έχει πλέον να αποδείξει απολύτως τίποτα ούτε ο Ματίας, ούτε το γκρουπ του. Μόνο να κάνει στο γήπεδο, αυτό που δουλεύει και αυτό που ξέρει. Κάποιες φορές θα βγει και κάποιες όχι. Μπορεί το χθεσινό ματς, να είχε κυλήσει διαφορετικά. Να στράβωνε. Μια απόκρουση του Στάνκοβιτς που δεν θα ερχόταν. Η φάση του Πόνσε που μπορεί να μην κατέληγε στα δίχτυα. Μήπως τώρα δεν θα ήταν ένα μικρό έπος, ο τρόπος που η ΑΕΚ μπήκε να παίξει αυτό το ματς, απέναντι σε μια από τις κορυφαίες και πιο φορμαρισμένες ομάδες στην Πρέμιερ Λιγκ; Προφανώς τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Αλλά και τα αποτελέσματα, η ΑΕΚ του Αλμέιδα τα έχει πάρει. Ότι τίτλος υπήρχε πέρυσι, τον κατέκτησε.

Δεν θα κάνω υποδείξεις σε κανένα. Είναι γελοίο να το τολμήσω γιατί είμαι ο τίποτας. Απλώς μου φαίνεται πραγματικά κρίμα, όταν ζούμε μια ποδοσφαιρική εποχή στην ΑΕΚ σαν αυτή την τωρινή, να βρίσκονται τρόποι είτε μετά από αποτυχίες, είτε ακόμα και μετά από επιτυχίες, να μην την απολαμβάνουμε όσο της αξίζει. Και το ξεκαθαρίζω, μιλάω και γι αυτούς που ξιφουλκούν και μετά τις στραβές εναντίον αυτών που εξακολουθούν να πιστεύουν, αλλά και γι αυτούς που ξιφουλκούν μετά τις νίκες εναντίων αυτών που γκρίνιαζαν ή ήταν επιφυλακτικοί. Όλο αυτό, είναι κρίμα και άδικο, σε σχέση μ’ αυτό που γίνεται.

Και κάτι τελευταίο. Υπάρχουν δυο σημαντικά συμπεράσματα, απ’ όσα έγιναν στο Μπράιτον, για το πως σκέφτεται και λειτουργεί ο Αλμέιδα. Το πρώτο έχει να κάνει με το γεγονός πως αδιαπραγμάτευτα θεωρεί όλους τους παίκτες που έχει στο ρόστερ, ως εν δυνάμει βασικούς. Ανεξάρτητα από το ματς και τον αντίπαλο. Το έχει περάσει στους παίκτες του και όλοι πλέον λειτουργούν μ’ αυτόν τον τρόπο. Δείτε το παιχνίδι που έκανε ο Μήτογλου.

Το δεύτερο έχει να κάνει με την εξήγηση που είχε δώσει ο Αλμέιδα, για την επιλογή να πάρει τρεις καθαρόαιμους κεντρικούς αμυντικούς στην ευρωπαϊκή λίστα. Δεν έχει να κάνει μ’ όσα έκανε ή δεν έκανε ο Σιμάνσκι ως κατά συνθήκη στόπερ. Αυτό κανείς δεν ήξερε αν θα έβγαινε ή όχι. Ίσως ούτε ο ίδιος ο Αλμέιδα. Αυτό που Ματίας είχε εξηγήσει, ήταν προτίμησε να πάρει όσους περισσότερους μεσοεπιθετικούς και επιθετικούς γινόταν στην λίστα. Στο Μπράιτον καταλάβαμε όλοι, πως αυτό το έκανε γιατί σ’ όλα τα ματς θα κυνηγήσει τη νίκη. Και οι τέσσερις από τις πέντε αλλαγές που έκανε, ήταν επιθετικοί και μεσοεπιθετικοί. Για να πάρει το ματς.