Ο Αλμέιδα έχει κάνει πιο μεγάλη μαγκιά με τον Ζίνι απ’ ότι με τον Λιβάι

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης γράφει γι αυτό που έκανε ο Αλμέιδα με τον Ζίνι από τον περασμένο Απρίλη και την προετοιμασία στην Ολλανδία, με ορίζοντα την... κορυφή του βουνού

20/09/2023 | 0:30

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Για ΑΕΚ δεν είναι καθόλου περίεργο, που ακριβώς επειδή είχε μόνο τρεις καθαρόαιμους κεντρικούς αμυντικούς για την Ευρώπη, της προέκυψε να χάσει τους δυο εξ αυτών παραμονές του πιο ζόρικου ευρωπαϊκού παιχνιδιού της. Συνηθισμένη σε τέτοια. Πέρυσι σε κρίσιμο σημείο, από τους δυο σέντερ φορ που είχε, Γκαρσία και Φαν Βέερτ, βρέθηκε χωρίς κανέναν. Και έπαιξε ο Τσούμπερ φορ.

Για το τι έγινε στο θέμα της μεταγραφής στόπερ και με την ευρωπαϊκή λίστα, συζητήθηκε ενδελεχώς και πολύ λεπτομερώς, εκείνες τις μέρες. Ειπώθηκαν τα πάντα και από τους πάντες και κατατέθηκαν όλες οι απόψεις περί του θέματος. Ακόμα και από την προπονητή που ήταν δεδομένα η πιο βαρύνουσα απ’ όλες. Τώρα, αυτή την στιγμή, το μόνο που έχει νόημα είναι να έχει περαστικά ένα παλικάρι δυο μέτρα όπως ο Μουκουντί που αναγκάστηκε να μπει στο νοσοκομείο για εξετάσεις και απ’ όλους μας την ίδια ακριβώς εμπιστοσύνη που έχει ο Αλμέιδα σ’ όσους θα μπουν να παίξουν. Προχωρώ παρακάτω.

Μ’ όσα έκανε ο Ζίνι την Κυριακή στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, ίσως στα μάτια των περισσότερων, θα φάνταζε ταμάμ για να μπει την Πέμπτη στο Άμεξ και να απασχολήσει τους Άγγλους με τα τρεξίματά του, την έκρηξη του και το ποδοσφαιρικό του θράσος. Όμως δεν είναι δηλωμένος στην ευρωπαϊκή λίστα και ως εκ τούτου όχι μόνο σ’ αυτό με την Μπράιτον, αλλά σε κανένα ματς του ομίλου δεν θα έχει δικαίωμα συμμετοχής.

Αυτό φανερώνει δυο πράγματα. Το πρώτο είναι το πόσο δύσκολες και περίπλοκες είναι οι αποφάσεις που πρέπει να πάρει ένας προπονητής, όταν θα πρέπει να προσαρμοστεί στο πλαίσιο των περιορισμών. Ο Ζίνι δεν μπήκε στην ευρωπαϊκή λίστα, διότι δεν χωρούσε. Έπρεπε να βρίσκεται στην λίστα με τους 17 ξένους, είτε κοινοτικούς, είτε μη κοινοτικούς. Στο ελληνικό πρωτάθλημα, ο Αλμέιδα για να έχει τον Ζίνι διαθέσιμο, στο ματς με τον Βόλο άφησε εκτός τον Μοχαμάντι και με τον Ολυμπιακό τον Πισάρο.

Και κάπου εδώ φτάνουμε στο δεύτερο που μας φανερώνει όλο αυτό. Ο προπονητής είναι πάντα αυτός που βλέπει και κρίνει καλύτερα, ποιες είναι κάθε φορά οι ανάγκες. Και ακόμα και κάποια πράγματα που σ’ εμάς απ’ έξω μπορεί να φαντάζουν είτε ακραία, είτε περίεργα, έχουν μια απολύτως πρακτική ποδοσφαιρικά εξήγηση. Που αρκετές φορές, δεν είναι καν προφανής. Για να ξέρουμε μάλιστα και τι λέμε, είμαστε τυχεροί που εδώ έχουμε τον Αλμέιδα που μπαίνει συνεχώς στην διαδικασία να μας εξηγεί όσα δεν είναι προφανή. Καμία φορά ακόμα και αυτά που είναι. Δεν γίνεται σε πολλές ομάδες αυτό. Και στην ΑΕΚ προ Αλμέιδα, δεν γινόταν καθόλου.

Για να επιστρέψω στο θέμα του Ζίνι, αυτά που έκανε την Κυριακή ήταν εντυπωσιακά ως προς τους αριθμούς του και τις ενέργειες του. Και ήθελε και λίγα εκατοστά σ’ εκείνο το σουτ ή εκείνη την κάθετη προς τον Τσούμπερ, για να γίνουν και αποτελεσματικά. Για τον Αλμέιδα, όλο αυτό δεν ήταν έκπληξη. Θυμηθείτε κάτι. Στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια στα περυσινά πλέι οφ, όταν η ΑΕΚ καιγόταν για να πάρει τη νίκη και το ματς ήταν ακόμα στο 0-0, ο Πελάδο έριξε στο γήπεδο τον Ζίνι και όχι τον Φαν Βέερτ. Ξέροντας πως μπορεί να κάνει κάποια απ’ αυτά που έκανε και την Κυριακή.

Ο Αλμέιδα το τι είναι και κυρίως τι μπορεί να γίνει ο Ζίνι, το έχει ήδη διακρίνει από τον περασμένο Απρίλη όταν τον πήρε μαζί του στις προπονήσεις της πρώτης ομάδας. Και έφτιαξε και πολύ γρήγορα στο μυαλό του, τον οδικό χάρτη που θα ακολουθούσε για τον τρόπο που θα δούλευε με τον νεαρό άγουρο ποδοσφαιρικά Ανγκολέζο. Πολλά σημεία αυτού του χάρτη δουλειάς, ήταν πολύ εμφανή σ’ όσους είχαμε την τύχη να βρεθούμε το καλοκαίρι στην προετοιμασία στην Ολλανδία. Όπως και εμφανής η ανταπόκριση που έδειχνε ο Ζίνι. Σε γενική εικόνα δουλειάς στο Μπουργκ Χάαμσταντ, ο Ζίνι ήταν ο mvp της προετοιμασίας της ΑΕΚ.

Φυσικά και εκεί που θέλει να τον φτάσει τον παίκτη ο Αλμέιδα, ακόμα βρίσκεται σχεδόν στην αφετηρία. Έχει πολλά να κάνει ο Πελάδο με τον Ζίνι και πολύ περισσότερα να κάνει μόνος του ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής. Ωστόσο σίγουρα στο μυαλό του Αλμέιδα, είναι να γίνει κάποια στιγμή ο Ζίνι, ένας νέος Γκαρσία. Μόνο που, για να ξέρουμε τι λέμε, αν όντως αυτό συμβεί, θα είναι μια πολύ μεγαλύτερη επιτυχία. Ήδη αυτό που κάνει ο Αλμέιδα με τον Ζίνι, είναι πολύ μεγαλύτερη μαγκιά, απ’ αυτό που έκανε με τον Λιβάι.

Ο Αλμέιδα με τον Γκαρσία διέκρινε αμέσως πως η θέση του ήταν στην κορυφή της επίθεσης και όχι στα άκρα. Και πήρε αμέσως το ρίσκο να επιμείνει να τον δουλεύει και να τον εμπιστεύεται σ’ αυτή την θέση. Όμως την πρώτη ποδοσφαιρική ύλη, την είχε έτοιμη. Ο Γκαρσία ήταν ήδη ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής για κάποια χρόνια και με ακριβές μεταγραφές. Η ΑΕΚ έδωσε 2,5 εκατομμύρια κοντά, για να πάρει το 60% των δικαιωμάτων του. Υπήρχε δηλαδή μια βάση για να ξεκινήσει να κτίζει πάνω ο Αλμέιδα τον φορ Γκαρσία.

Στην περίπτωση του Ζίνι τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά. Ο Ανγκολέζος είχε έρθει ως άγνωστος μεταξύ αγνώστων για την ΑΕΚ Β. Και με μια ψιλογκρίνια για το γεγονός πως ήρθε ως σέντερ φορ και δεν είχε βάλει ούτε γκολ. Ο Αλμέιδα τον πήρε, άρχισε σταθερά να τον δουλεύει με την πρώτη ομάδα και από την καλοκαιρινή προετοιμασία τον καθιέρωσε κυρίως στο αριστερό άκρο της επίθεσης. Τον Λιβάι τον έβγαλε από τα άκρα και τον έκανε φορ και τον Ζίνι τον πήρε από φορ και τον έκανε ακραίο. Δικαιώθηκε 100% με την πρώτη του επιλογή, δείχνει να δικαιώνεται επίσης 100% και κάτι παραπάνω και με την δεύτερη επιλογή.

Το κάτι παραπάνω, για το γεγονός πως ο Ζίνι, αν τελικά φτάσει εκεί που φαίνεται πως μπορεί να φτάσει και που ακόμα έχει πολλά χιλιόμετρα δρόμο, θα είναι σχεδόν αποκλειστικά δημιούργημα της ΑΕΚ και του Αλμέιδα. Για να μην παρεξηγηθούμε, έχει ένα βουνό δουλειά μπροστά του και ένα ακόμα ψηλότερο βουνό δρόμου να διανύσει. Αλλά ποιος θα εκπλαγεί, αν μετά το τέλος της σεζόν και αν ο Ζίνι συνεχίσει έτσι, συζητάμε ακριβώς όπως συζητούσαμε φέτος για τον Λιβάι Γκαρσία;