Μέγας είσαι Αλμέιδα, που τους έκανες να καμαρώνουν που δεν τους «έλιωσες»

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης γράφει γι αυτό που έχει πετύχει η ομαδάρα του Ματίας, για την περασμένη Κυριακή και για την προσεχή Τετάρτη

02/05/2023 | 16:30

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Θα σας πάω λίγο πίσω στο μακρινό 1996. Οι λίγο, λιγάκι, πιο παλιοί σίγουρα το θυμούνται κυρίως γιατί δύσκολα μπορούν να το ξεχάσουν. Αλλά γενικώς καλό θα είναι και πιο παλιοί και νεότεροι, εάν έχουν λίγο καιρό ας ρίξουν μια ματιά στα ματς της ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό εκείνη την σεζόν και σε πρωτάθλημα, αλλά και σε κύπελλο. Απέναντι σ’ έναν Παναθηναϊκό που είχε φτάσει τότε στην τετράδα του Τσάμπιονς Λιγκ, η ΑΕΚ ήταν οδοστρωτήρας σ’ όλα τα ματς.

Στο πρωτάθλημα κέρδισε στη Φιλαδέλφεια με 1-0, ενώ θα έπρεπε βάσει ευκαιριών να είναι 4-0 και στο κύπελλο με 3-1 στη Φιλαδέλφεια, σ’ ένα ματς που θα έπρεπε να έχει βάλει τα διπλάσια γκολ. Μέχρι που έφτασε εκείνο το κρίσιμο παιχνίδι για να κριθεί το πρωτάθλημα και η ΑΕΚ το έχασε στο ΟΑΚΑ με το γκολ του Μπορέλι. Θα πει κάποιος, εδώ ρε Τσίλη καίγεται η γούνα μας, έχουμε την αγωνία μας και εσύ πας και θυμάσαι τι έγινε από 27 χρόνια. Εξηγούμαι λοιπόν.

Η φετινή ΑΕΚ που έφτιαξε ο Αλμέιδα, μπορεί να συγκριθεί μ’ εκείνη την ΑΕΚ που είχε φτιάξει ο Μπάγεβιτς. Και αυτό από μόνο του είναι ένα τεράστιο παράσημο και μια πολύ σημαντική υπόθεση για ολόκληρο τον οργανισμό της ομάδας. Επίσης εκείνος ο Παναθηναϊκός, που δεν ήταν σίγουρα καλύτερος από την ΑΕΚ αλλά πήρε το πρωτάθλημα, δεν είχε καμία σχέση με την τωρινή ομάδα του Παναθηναϊκού. Άλλωστε είχε φτάσει μέχρι την τετράδα της Ευρώπης, που εύκολα αυτό δεν γίνεται. Και για να πάρει εκείνο το πρωτάθλημα, από την καλύτερη ΑΕΚ, τουλάχιστον την κέρδισε, όπως την κέρδισε, έστω μια φορά.

Ούτε καν την… απειλησε

Αυτός ο Παναθηναϊκός, στον «τελικό» του πρωταθλήματος, την ΑΕΚ όχι απλά δεν την κέρδισε. Της έκανε μόνο μια φάση σε 90 λεπτά. Και στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού, η κερκίδα σηκωνόταν όρθια για να πανηγυρίσει σαν να είναι γκολ, όσες φορές η μπάλα περνούσε την σέντρα και με κάποιο τρόπο ο Παναθηναϊκός κέρδιζε μέτρα μέσα στο γήπεδο. Αυτή ήταν η εικόνα του παιχνιδιού. Και στο περιβόητο τελευταίο 20άλεπτο του ματς, που γίνεται ανάλυση περί… ισορροπίας, αυτό που έκανε στην πραγματικότητα η ομάδα του Γιοβάνοβιτς ήταν να κερδίσει με τον Ιωαννίδη δυο – τρια φάουλ πέριξ της περιοχής της ΑΕΚ και να κάνει ένα σουτ με τον Τσόκαι που πέρασε σε μια αξιοπρεπή απόσταση 2-3 μέτρων έξω από το δοκάρι. Μέγας είσαι Αλμέιδα, που τους έκανες να καμαρώνουν που δεν τους «έλιωσες»

Το πιο σημαντικό απ’ όλα όμως, είναι αυτό το επιχείρημα που βλέπω και διακινείται από την Κυριακή το βράδυ. «Που ήταν ρε η ομαδάρα του Αλμέιδα, που ξαφνικά είχε γίνει Μπαρτσελόνα που έβαζε τρία και τέσσερα γκολ και δεν έβαλε ούτε γκολ στην Λεωφόρο». Το έλεγαν και το περηφανευόντουσαν. Αυτό έχει καταφέρει φέτος ο μέγας Αλμέιδα και η (πραγματικά) ομαδάρα που έχει φτιάξει. Να πανηγυρίζουν που η ΑΕΚ πήγε στο γήπεδο τους, στην έδρα τους και δεν τους «έλιωσε» ποδοσφαιρικά. Που δεν τους έβαλε τρία όπως στο Φάληρο ή τέσσερα όπως στον ΠΑΟΚ.

Αυτό έχει πετύχει φέτος ο Αλμέιδα. Να πανηγυρίζει ο βασικός σου αντίπαλος για το πρωτάθλημα, επειδή κατάφερε να σε κρατήσει χωρίς να τον διαλύσεις, σε ματς που έγινε μέσα στην έδρα του. Και δεν βάζω καν την παράμετρο με τα προβλήματα από τις ιώσεις που έκαναν ποδοσφαιριστές να δυσκολεύονται ακόμα και να σταθούν όρθιοι. Αυτό δεν το έβαλε στο τραπέζι της δημόσιας κουβέντας ούτε ο ίδιος ο Αλμέιδα και δεν έχω το δικαίωμα επομένως να το κάνω ούτε και εγώ. Παρότι έχει την σημασία του. Η ΑΕΚ, αυτή η ΑΕΚ με τα συγκεκριμένα δεδομένα και συνθήκες που πήγε στην Λεωφόρο, έκανε τον αντίπαλο να το καμαρώνει και να το υπερηφανεύεται που δεν τον «έλιωσε» με πολλά γκολ.

Αυτός ίσως είναι ο “τελικός”

Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί, πως το γεγονός πως ίσως δικαίως το… πανηγυρίζουν που η ΑΕΚ δεν τους «έλιωσε», διότι αυτό σημαίνει πως τους δίνει το πάνω χέρι για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ενδεχομένως και να ισχύει. Ας μην βιαστούμε επ’ αυτού. Δυστυχώς αυτή την στιγμή, βιώνουμε την παραδοξότητα όχι απλώς να έχει προβάδισμα για τίτλο μια κατώτερη ομάδα, αλλά να ευνοείται στην ισοβαθμία παρόλο που δεν έχει πετύχει καν γκολ στην ΑΕΚ σε κανονική ροή αγώνα. Υπάρχουν ωστόσο ακόμα τρία παιχνίδια. Όσα επιχειρήματα και αν κάποιος αραδιάσει, δεν μπορεί να με πείσει πως ο Παναθηναϊκός έχει στο τσεπάκι τρείς νίκες στα τρία ματς που απομένουν με ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό και Άρη.

Ούτε και κανέναν μέσα στην ΑΕΚ δεν μπορεί να τον πείσει. Γι αυτό και πιστεύουν βαθιά πως το αυριανό ματς με τον Ολυμπιακό στην Φιλαδέλφεια, ίσως να είναι ο πραγματικός «τελικός». Δεν θα είναι καθόλου εύκολο παιχνίδι για την ΑΕΚ. Για χίλιους λόγους. Ο πιο βασικός είναι πως θα υπάρξουν σίγουρα ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ που θα μπουν στο γήπεδο να παίξουν περισσότερο με την θέληση τους και την κάψα τους για να πάρουν το νταμπλ, παρά με την ποδοσφαιρική τους ετοιμότητα. Όπως έγινε και την περασμένη Κυριακή. Αλλά κανείς δεν γίνεται να λυγίσει τώρα. Και αν υπάρχει ένα παιχνίδι που και ο Αλμέιδα και κυρίως οι ποδοσφαιριστές του, έχουν περισσότερη ανάγκη την ενέργεια του κόσμου, είναι αυτό το αυριανό. Είναι αυτός ο τελικός.