Λαμπρίνα Τσάκαλου: «Μου δίνει δύναμη η ιδέα πως θα παίξω στην ΑΕΚ»

Photo Credits: INTIME

Η Λαμπρίνα Τσακάλου μίλησε για την ΑΕΚ, τη δύναμη που της δίνει και τις εμπειρίες της

enwsi.gr

14/04/2023 | 10:26

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Η Λαμπρίνα Τσάκαλου είναι ό,τι πιο σπουδαίο έχει εξαγάγει το ελληνικό γυναικείο χάντμπολ, η 29χρονη παίκτρια για πέντε χρόνια αγωνίστηκε στο κορυφαίο επίπεδο, όμως το περασμένο καλοκαίρι επέστρεψε στη χώρα μας για την ομάδα της καρδιάς της, τη νεοφώτιστη στην Α1 κατηγορία ΑΕΚ.

Μεγαλωμένη στην Άρτα και παίζοντας για την Αναγέννηση, πριν μετακομίσει στη Νέα Ιωνία το 2010, η Λαμπρίνα Τσάκαλου έχει ταλαιπωρηθεί αφάνταστα από τα γόνατά της, επτά χειρουργικές επεμβάσεις για μια κοπέλα που δεν έχει κλείσει καν τα 30 χρόνια της.

Οι δύο τελευταίες επεμβάσεις τον περασμένο Αύγουστο ήταν και ο λόγος που επέστρεψε στην Ελλάδα, με την ελπίδα να δώσει ένα τέλος στις χονδροπάθειες και τις αρθρίτιδες. Και η ΑΕΚ άνοιξε την αγκαλιά της να δεχθεί ένα μεγάλο αστέρι του ελληνικού χάντμπολ, που είναι οπαδός της Ένωσης.

Η Λαμπρίνα Τσάκαλου την πρώτη της χρονιά δεν φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα με το νούμερο 22, θέλησε να αποφύγει όποιο ρίσκο και να κάνει ένα όνειρό της πραγματικότητα.

Η διεθνής πλέι μέικερ μίλησε στο GWomen για το χάντμπολ, την ΑΕΚ, την εμπειρία της στο εξωτερικό, αλλά και για μπάσκετ, καθώς δηλώνει φανατική φίλη του μπάσκετ και του Γιάννη Αντετοκούνμπο.

*Λαμπρίνα, το χάντμπολ πώς ήρθε στη ζωή σου;

«Μεγάλωσα στην Άρτα σε μια περίοδο που η Αναγέννηση είχε πολύ καλή ομάδα. Επειδή ζούσα σε ένα μικρό χωριό, έπαιρνα μέρος σε όλα τα αθλήματα στο σχολικό πρωτάθλημα.

Είχαμε και χάντμπολ με είχε δει η προπονήτρια, μου είπε να ξεκινήσω, κάποια στιγμή έκανα παράλληλα στίβο και χάντμπολ, αλλά έμεινα στο χάντμπολ. Στο στίβο ασχολήθηκα με τις μεσαίες αποστάσεις και το μήκος, προτιμούσα το μήκος.

Στο χάντμπολ μού άρεσε ο δυναμισμός, η επαφή που έχει, νομίζω αυτό με κέρδισε. Παρόλο που είμαι μεγαλύτερη φαν του μπάσκετ, τώρα αν με ρωτήσει κάποιος, θα έλεγα πως θα ήθελα να παίξω μπάσκετ, όμως δεν το μετανιώνω.

Είχα την ευκαιρία, με το σχολείο μου είχαμε περάσει στο πανελλήνιο πρωτάθλημα και όταν παίξαμε είχα τέσσερις προτάσεις από συλλόγους της Α1. Να φανταστείτε πως μετά τις πρώτες χρονιές μου στο χάντμπολ, πάντα παίζω με παπούτσια του μπάσκετ. Αλλά τότε μου άρεσε περισσότερο αυτή η επαφή που είχε το χάντμπολ».

«Από μικρή ήθελα να γίνω επαγγελματίας αθλήτρια»

*Σε φόβισε η αλλαγή ζωής σε εφηβική ηλικία, όταν στην Αθήνα για τη Νέα Ιωνία;

«Στην Αναγέννηση δεν πρόλαβα να παίξω πολύ, γιατί τη μια χρονιά την είχα χάσει εξ αιτίας του πρώτου χιαστού. Στη Νέα Ιωνία ήρθα σε ηλικία 17 ετών. Δεν με φόβισε αυτή η αλλαγή, γιατί από μικρή έλεγα πως θα γίνω επαγγελματίας αθλήτρια, δηλαδή το ήξερα. Απλά δεν γνώριζα το άθλημα.

Όταν ήρθα στην Αθήνα, ήξερα πως θα έμενα μόνη μου, θα ήμουν σε μεγαλύτερη πόλη, το ίδιο ίσχυε και για το εξωτερικό, γνώριζα πως έτσι έπρεπε να γίνει, ήταν και αυτό μέσα στο πακέτο του πρωταθλητισμού».

*Πότε ένιωσες πρώτη φορά επαγγελματίας παίκτρια;

«Νομίζω όταν ήρθα στη Νέα Ιωνία, όμως από την πρώτη χρονιά μου στο χάντμπολ δούλευα σε επαγγελματικούς ρυθμούς, δηλαδή είχα το σχολείο και διπλή προπόνηση με νεάνιδες και το γυναικείο.

Απλά στη Νέα Ιωνία ήταν διαφορετικά, γιατί με τη μεταγραφή είχα κάποιες οικονομικές απολαβές, είχα δικό μου σπίτι, είχα την υποχρέωση με το σχολείο στη Γ’ Λυκείου, είχα και εκεί υψηλούς στόχους.

Ήθελα να περάσω στην Αρχιτεκτονική, πέρασα, αλλά δεν πήγα ποτέ, κουράστηκα πάρα πολύ για να τα καταφέρω, έφθασα σε ένα σημείο που είπα πως αυτό δεν πρόκειται να το κάνω ξανά, έκανα τον αγώνα μου, βγήκα νικήτρια, πέρασα αλλά είπα πως ήταν η ώρα να ασχοληθώ περισσότερο με τον αθλητισμό, δεν θα άντεχα παράλληλα με το Πανεπιστήμιο».

«Λίγες παίκτριες ζουν από το χάντμπολ στην Ελλάδα»

*Τι σημαίνει επαγγελματίας παίκτρια χάντμπολ στην Ελλάδα;

«Σημαίνει πως μπορείς να ζεις από αυτό με μια αξιοπρέπεια, χωρίς βέβαια να έχεις μαζέψει κάτι στον τραπεζικό λογαριασμό. Βέβαια, αυτό δεν μπορούν να το κάνουν και πολλές αθλήτριες στην Ελλάδα, υπάρχουν πολλές οικονομικές διαφορές στο χώρο. Λίγες είναι οι αθλήτριες στο χάντμπολ που ζούνε από αυτό και ελάχιστες οι Ελληνίδες.

Είχα πάντα στο μυαλό μου που θα μπορούσα να αγωνιστώ στο εξωτερικό ως επαγγελματίας παίκτρια, χωρίς να γίνεται συνδυαστικά με κάτι άλλο. Προσωπικά σε σχέση με τα πρώτα χρόνια, ανέβασα το κασέ μου, γιατί έδειχνα πως είχα εξέλιξη και ουσιαστικά είχα ξεφύγει από το ελληνικό επίπεδο. Είχα προτάσεις από το εξωτερικό, πολύ νωρίτερα από το 2017, από τον πρώτο μου αγώνα με την εθνική ομάδα σε ηλικία 17 ετών».

«Ένιωθα πως η ΑΕΚ θα μου έδινε έναν άλλον αέρα, μια θετική αύρα»

*Η ΑΕΚ είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον;

«Ναι, οι ελληνικές ομάδες είχαν εμφανιστεί, η Νέα Ιωνία, ο ΠΑΟΚ επίσης, γιατί γνώριζαν πως θα επέστρεφα στην Ελλάδα εξ αιτίας των προβλημάτων με τα γόνατά μου.

Οι προτάσεις που είχα από τις ελληνικές ομάδες ήταν ακριβώς οι ίδιες, μου έδιναν ό,τι ζητούσα. Διάλεξα την ομάδα που θεώρησα πως θα είμαι καλύτερα ψυχολογικά, γιατί τα δυο τελευταία χρόνια ήταν πολύ δύσκολα και σωματικά, αλλά και ο τρόπος που μου συμπεριφέρθηκαν οι ομάδες, η δεύτερη χρονιά στην Κροατία και η περσινή στη Γερμανία ήταν δύσκολες, ήμουν σε μια άσχημη ψυχοσυναισθηματική κατάσταση.

Ένιωθα μέσα μου ότι η ΑΕΚ θα μου έδινε έναν άλλον αέρα, μια θετική αύρα, είμαι και ΑΕΚ, αυτό όλοι το ήξεραν. Ήθελα ακόμα στο χάντμπολ το γυναικείο, που ναι μεν δημιουργήθηκε τώρα, αλλά είναι η ΑΕΚ, είναι το όνομα, οι οπαδοί, είναι αλλιώς να παίζεις για μια ομάδα με τέτοιο μέγεθος».

*Από την ΑΕΚ έλαβες στοργή και υπομονή;

«Δεν έχω προλάβει να παίξω, να κάνω τίποτα, απλά είμαι στην ομάδα στα χαρτιά, γιατί η αποκατάστασή μου είναι ακόμα στη μέση, αυτό με στενοχωρεί. Την προηγούμενη χρονιά στη Γερμανία, δεν έκανα προπονήσεις, απλά έπαιζα στα παιχνίδια επειδή με χρειάζονταν, με πόνους, με πρησμένα γόνατα, όπως μπορούσα. Και γι’ αυτό δεν κατάλαβε κανείς πόσο σοβαρές ήταν οι επεμβάσεις τον Αύγουστο. Έχω περάσει τόσα πολλά, ήθελα να κάνω μια προσπάθεια, να δω πώς θα πάει.

Ήθελα να προλάβω να παίξω φέτος, έστω και για λίγο με την ΑΕΚ, να ζήσω τη σχέση με τους οπαδούς, ήδη έχω πάρει μια γεύση, γιατί πηγαίνω στους αγώνες μπάσκετ και εκεί με πλησιάζουν και με ρωτούν πότε θα αγωνιστώ, όμως το χειρουργείο ήταν μεγάλο και πολύπλοκο».

Τι υπόσχεση δίνεις στους ανθρώπους της ΑΕΚ;

«Ο κύριος Παπασταμάτης είναι ένας άνθρωπος που προσπαθεί να βοηθήσει και να εξελίξει τον αθλητισμό μέσα από τις ομάδες χάντμπολ, γιατί πρέπει κάποιος να κάνει τα βήματα ώστε το άθλημα να βγει στο προσκήνιο. Ήδη είχε κάνει ήδη τα βήματα στο βόλεϊ και στο ανδρικό χάντμπολ, ήθελαν να χτίσουν το γυναικείο, πιστεύω πολύ σε αυτό το όραμα, θα ήθελα να είμαι μέρος αυτού του κομματιού.

Πάντα ήθελα να παίξω με τα χρώματα της ΑΕΚ, δεν είχα φανταστεί αυτή τη στιγμή, φαινόταν πολύ μακρινή ιδέα να έχει η ΑΕΚ γυναικείο χάντμπολ. Από τη μια με στεναχωρεί που επέστρεψα με αυτές τις συνθήκες, από την άλλη μου δίνει δύναμη η ιδέα πως θα παίξω στην ΑΕΚ».

“Μαμά, είναι ένα παιδί εδώ, ίδιος ο Ντουράντ, σηκώνεται για λέι απ από το τρίποντο”!»
Η Λαμπρίνα Τσάκαλου ζει από το χάντμπολ, όμως η μεγάλη της λατρεία είναι το μπάσκετ. Στη φωτογράφηση μάς ήρθε με μποτάκια του Air Jordan, αγωνίζεται στα παιχνίδια χάντμπολ με παπούτσια του μπάσκετ.

Ποιους αθλητές είχε ως πρότυπα, την ρωτήσαμε, «Τον Κόμπι Μπράιαντ» απάντησε ορθά κοφτά και συνέχισε: «Δεν μεγάλωσα με αθλητές του χάντμπολ, ήμουν περισσότερο του μπάσκετ. Μου φάνηκε πολύ περίεργο που διάλεξα το χάντμπολ τότε. Στην εφηβική ηλικία τα άλλα κορίτσια είχαν φωτογραφίες από τραγουδιστές, εγώ μάζευα κολάζ και αποκόμματα εφημερίδων και περιοδικών από αθλητές, είχα τον Κόμπι Μπράιαντ, τον Μάικλ Τζόρνταν, τον Κακά, τον Φερνάντο Τόρες, τον Κριστιάνο Ρονάλντο, από τότε, έχω ακόμα τα αποκόμματα».

Παρακολουθείς μπάσκετ;

«Πάρα πολύ, πηγαίνω σε πολλά παιχνίδια της ΑΕΚ, βλέπω ΝΒΑ».

*Επομένως παρακολουθείς και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.

«Είναι ένας από τους αθλητές που εκτιμώ πάρα πολύ. Τον έχω γνωρίσει παλαιότερα σε ένα γυμναστήριο, τυχαία. Ήταν ήδη στους Μπακς και είχε έρθει στο γυμναστήριο να κάνει το πρόγραμμά του. Είναι από τα πιο φωτεινά παραδείγματα και γενικά όλη η οικογένειά μου έχουμε μεγάλη αδυναμία στον Γιάννη, σαν να είναι αδελφός μας, για αυτά που βγάζει και προς τα έξω, η προσωπικότητά του».

Τι θα του έλεγες αν τον συναντούσες;

«Θα τον ευχαριστούσα, γιατί αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα, αυτοί οι αθλητές είναι πραγματικά πρότυπα, θα σε εμπνεύσει, όχι μόνο στον αθλητισμό, αλλά και εκτός γηπέδου, για το πώς αντιμετώπισε τις δυσκολίες της ζωής του.

Όταν είχα πρωτοέρθει στην Αθήνα, ήταν ένας φίλος μου από την Άρτα που έπαιζε μπάσκετ εδώ και με κάλεσε να τον δω, θα έπαιζαν με τον Φιλαθλητικό, ήταν το 2012. Πήγα χωρίς να ξέρω και είδα τον Γιάννη.

Αμέσως πήρα τη μαμά μου τηλέφωνο και της είπα: “είναι ένα παιδί εδώ, ίδιος ο Ντουράντ, αδύνατος, πανύψηλος, πιάνει την μπάλα και σηκώνεται για λέι απ από το τρίποντο”.

Αναρωτιόμουν είμαστε στην Ελλάδα, μιλάμε για μπάσκετ, τι κάνει αυτό το παιδί εδώ, γιατί δεν είναι στον Παναθηναϊκό, στον Ολυμπιακό. Το επόμενο καλοκαίρι ο Γιάννης έγινε ντραφτ στο ΝΒΑ.

Η μαμά μου αστειευόμενη λέει, “τα παιδάκια κάθε πρωί στο σχολείο αντί να για προσευχή, θα πρέπει να ακούν ένα απόσπασμα από μια ιστορία της ζωής του Γιάννη”.

Είναι η ταπεινότητά του, αυτά που έχει καταφέρει, από πού ξεκίνησε, πώς παραμένει και τώρα ο ίδιος, μπορεί να σε διδάξει χωρίς να τον γνωρίζεις προσωπικά».