Η ΑΕΚ είναι μόνη κόντρα σε όλους, αλλά θα βρει την άκρη!

Θα προσέθετα και με όσα ακολούθησαν, καθώς επιβεβαιώθηκε έμπρακτα για ακόμα μια φορά πως βρισκόμαστε σε μια ανοιχτή κόντρα και υπάρχει σε εξέλιξη διαδικασία που στοχεύει να βάλει την ΑΕΚ στη γωνία. Τις μέρες που ακολούθησαν το ντέρμπι στη Νέα Φιλαδέλφεια, υπήρξε η επιστολή της ΑΕΚ προς την αστυνομία, υπήρξαν ανακοινώσεις από τους συνδέσμους και πολλή-πολλή κουβέντα, εντός και εκτός ΑΕΚ.

Τι κατέδειξαν όλα αυτά; Κυρίως την πολυπλοκότητα του θέματος. Γιατί είναι αλήθεια που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, πως όποιος επιχειρεί να κατανοήσει και να αναλύσει τα φαινόμενα που συνέβησαν (και) την περασμένη Κυριακή, με τα επεισόδια εκτός γηπέδου, την ένταση με τις αστυνομικές δυνάμεις, εκείνους που επιθυμούν μονίμως να μπαίνουν στο γήπεδο δίχως έλεγχο και δίχως να καταβάλλουν εισιτήριο και τέλος τη συμπεριφορά προς τρίτους, δεν βλέπει όλη την αλήθεια.

Κατά την κρίση μου, πρόκειται για μία κατάσταση που δεν απασχολεί (ή καλύτερα δεν θα πρέπει να απασχολεί) μόνο την ΑΕΚ, αλλά το σύνολο της κοινωνίας. Διότι, μπορεί τώρα να βρίσκεται η Ενωση στο επίκεντρο, αλλά είναι δεδομένο πώς αύριο μεθαύριο θα βρεθούν στον ίδιο παρονομαστή και οι υπόλοιπες ομάδες που έχουν μεγάλο λαϊκό έρεισμα και κουβαλούν πάρα πολύ κόσμο.

Είναι ένα ζήτημα που αφορά την παιδεία, τον τρόπο που λειτουργεί η κοινωνία, τα όσα αντιλαμβάνονται τα νέα παιδιά σε σχέση με τον κοινωνικό ιστό και τους βασικούς κανόνες συμπεριφοράς.

Τα γήπεδα ήταν πάντα τόποι κοινωνικής έκφρασης. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, μαζί με όλη την άνοδο της κοινωνίας, έγινε φανερή η προσπάθεια να βελτιωθούν οι συνθήκες και στα γήπεδα. Οι εποχές του τσιμέντου και των φελιζόλ, είναι πια μόνο ανάμνηση.

Αναμφίβολα, η «OPAP Arena» της ΑΕΚ αποτελεί το πιο λαμπρό κομμάτι που έχει να επιδείξει η ελληνική αθλητική κοινωνία. Ωστόσο, όποιος περίμενε πως απλά η κατασκευή ενός πανέμορφου γηπέδου – έστω και εάν αποτελούσε λαϊκό αίτημα και επιθυμία όλου του «κιτρινόμαυρου» κόσμου – θα έλυνε μονομιάς τα ζητήματα που είχαν αναπτυχθεί επί χρόνια στο ΟΑΚΑ, προφανώς κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου.

Τα πράγματα είναι πολύ οριακά και η αντιμετώπιση δεν είναι μία απλή υπόθεση, όπως ενδεχομένως να πιστεύει κανείς. Σαφέστατα, το πρώτο που πρέπει να βρεθεί είναι ο σεβασμός. Σεβασμός προς το συνάνθρωπο, σεβασμός απέναντι στον αντίπαλο, σεβασμός απέναντι στην περιουσία του άλλου. Κυρίως, σεβασμός απέναντι στον ίδιο τον εαυτό του καθενός.

Γιατί όταν φτάνει ένας Ενωσίτης να κάνει ασχήμιες μέσα στο γήπεδο που αποτελεί το δικό του σπίτι και να επιτίθεται κατά άλλου φιλάθλου, τότε αντιλαμβάνεστε πόσο άγρια είναι η κατάσταση.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η ΑΕΚ βρίσκεται αντιμέτωπη με τέτοια ζητήματα. Ωστόσο, είναι μία ομάδα που έχει δείξει πάρα πολλές φορές στην ιστορία της, πως έχε μία μοναδική ικανότητα να ξαναγεννιέται μέσα από τις στάχτες της και να βρίσκει λύσεις. Είναι οργανισμός που έχει μάθει σε διαδικασίες αυτοκάθαρσης και αποδεικνύει έμπρακτα πως μπορεί να βρίσκει λύσεις απέναντι και στα πιο σοβαρά ζητήματα.

Ετσι εκτιμώ πως θα γίνει και τώρα. Αλλά επειδή αντιλαμβάνομαι την πολυπλοκότητα του θέματος δεν πιστεύω, ότι υπάρχουν μαγικές λύσεις που θα έρθουν με μιας. Δεν είναι στα χέρια κανενός Μελισσανίδη, κανενός συνδεσμίτη ή κάποιου δημοσιογράφου, η δυνατότητα να φτιάξει το μυαλό και την αγωγή κάποιων.

Αυτό μπορεί να προκύψει με συνεχή δουλειά και με τρόπο ξεκάθαρο. Θα έλεγα μάλιστα πως είναι σημαντικό, αυτή η λύση να μην αφορά μόνο την ΑΕΚ, αλλά το σύνολο του ελληνικού αθλητισμού και πιο συγκεκριμένα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ