Το να κρίνεις το πρότζεκτ με φορ τον Λιβάι, δεν είναι μια απλοϊκή υπόθεση

Το να κρίνεις το πρότζεκτ με φορ τον Λιβάι, δεν είναι μια απλοϊκή υπόθεση
Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για την επιλογή του Λιβάι Γκαρσία για την κορυφή της επίθεσης και τις ποδοσφαιρικής παραμέτρους αυτής της επιλογής

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Θαρρώ πως δεν χρειάζεται να επαναλάβω τα προφανή. Άλλωστε τα εντόπισαν και τα είπαν και ο Ντέμης Νικολαϊδης και ο Μίτσελ και όλοι όσοι έχουν έστω και μια παραμικρή μυρωδιά από ποδόσφαιρο. Η ΑΕΚ πλέον έχει αποκτήσει μια δική της αγωνιστική ταυτότητα, που δίνει στο γήπεδο ένα φουλ έντασης και κυριαρχίας παιχνίδι. Είτε αντίπαλος είναι ο Ιωνικός, είτε ο ΟΣΦΠ.

Αυτή η αγωνιστική ταυτότητα έχει κτιστεί πάνω σε κάποιες πολύ καθαρές ποδοσφαιρικές αρχές, που ο Αλμέιδα έχει φροντίσει να βάλει και να δουλέψει σχεδόν από την πρώτη. Λειτουργεί επίσης πάνω σ’ ένα αγωνιστικό μοντέλο, το οποίο ο Αργεντινός τεχνικός το βρήκε μέσα από την δουλειά και μέσα από τα παιχνίδια και από το ματς με τον Παναιτωλικό πηγαίνει τρένο.

Έγινε και μετά την Τρίπολη και κυρίως μετά το ματς της Κυριακής στο Φάληρο μεγάλη κουβέντα για την αποτελεσματικότητα στην επίθεση. Είναι πολύ προφανές πως υπάρχει ζήτημα. Ρίξτε μια ματιά στους αριθμούς. Η ΑΕΚ είναι μακράν της δεύτερης, η ομάδα με τις περισσότερες τελικές προσπάθειες στο πρωτάθλημα. Αλλά στην κατηγορία με τα περισσότερα γκολ ανά προσπάθεια, δεν είναι καν στην πρώτη πεντάδα.

Η κουβέντα έχει σχεδόν επικεντρωθεί στο πόσο αποτελεσματικός σέντερ φορ είναι ο Λιβάι Γκαρσία. Κυρίως επειδή στο Καραϊσκάκη έκανε πραγματικά πολύ άσχημα τελειώματα και μάλιστα σε φάσεις που βρέθηκε φάτσα με τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού. Και αίφνης από εκεί που η κουβέντα ήταν για το πόσο έξυπνη ήταν η έμπνευση του Αλμέιδα να μετατρέψει σε φορ τον Λιβάι, ξαναπήγαμε στο δεν γίνεται να προχωρήσει η σεζόν μ’ έναν παίκτη που τώρα μαθαίνει την θέση.

Προφανώς και ο καθείς έχει δικαίωμα να το βλέπει όπως θέλει. Ωστόσο σε κάθε περίπτωση, το να κρίνεις το πρότζεκτ του Αλμέιδα με τον Γκαρσία φορ, είναι πολύ πιο σύνθετο και καθόλου τόσο απλοϊκό, από το δεν κάνει καλά τελειώματα. Που όντως κάποιες φορές δεν κάνει (αλλά κάποιες άλλες όπως με τον ΠΑΟΚ ή τον Άρη κάνει και παρακάνει). Όμως δείτε λίγο δυο πολύ σημαντικές παραμέτρους στο ζήτημα.

Δυο σημαντικές παράμετροι

Πρώτον, η επιλογή του Λιβάι ως φορ, δεν έχει να κάνει μόνο με τα προσόντα και τις δυνατότητες που είδε ο Αλμέιδα πάνω στην παίκτη και τις σκέψεις του για πως θα τα αξιοποιήσει καλύτερα. Είναι και ένα βασικό κομμάτι του συνολικού αγωνιστικού μοντέλου που δουλεύει και εφαρμόζει ο Πελάδο. Κάτι που πρακτικά σημαίνει για να μην χαθούμε σε αναλύσεις επί αναλύσεων, πως μ’ έναν φορ με διαφορετικά χαρακτηριστικά, θα ήταν η συνολική λειτουργία διαφορετική.

Μπορεί να ήταν χειρότερη, μπορεί να ήταν και καλύτερη. Κανείς δεν το ξέρει. Σίγουρα θα ήταν διαφορετική. Και από την στιγμή που ο Αλμέιδα επιλέγει φορ με τα χαρακτηριστικά του Γκαρσία, σημαίνει πως στο μυαλό του έχει πως άλλο σ’ αυτή την θέση, δεν θα του έδινε το ίδιο αποτέλεσμα. Όπως άλλωστε συμβαίνει και με την περίπτωση του Ελίασον και του Άμραμπατ. Δυο διαφορετικοί παίκτες στο δεξί άκρο, δυο διαφορετικά αποτελέσματα συνολικά στο παιχνίδι της ΑΕΚ.

Δεύτερον, το να μένει η κουβέντα στο πως τελείωσε τις φάσεις στο Καραϊσκάκη ο Λιβάι, είναι η μισή προσέγγιση της πραγματικότητας. Διότι η άλλη μισή, έχει να κάνει με το πώς βρέθηκε ο Γκαρσία στην θέση για να εκτελέσει. Ναι, προφανώς έχει κάνει πολύ κακό τελείωμα στα τετ α τετ που είχε. Αλλά αν δεν είχε ο Λιβάι αυτό το ξεπέταγμα και την έκρηξη στο πρώτο και δεύτερο βήμα του, μπορεί να μην είχε βρεθεί καν στην θέση για τετ α τετ. Ειδικά στην φάση που του κάνει την κάθετη ο Γκατσίνοβιτς και ο Γκαρσία αφήνει πίσω του δυο αμυντικούς του Ολυμπιακού.

Επομένως δεν κρίνονται όλα αποκλειστικά και μόνο, κοιτώντας τους αριθμούς. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τον Λιβάι. Ο Αραούχο στο Καραϊσκάκη, νομίζω πως δεν έχει κάνει ούτε μια τελική. Αλλά παρόλα αυτά, είναι παίκτης κλειδί για το πώς εξελίχθηκε το ματς, διότι καθ’ όλη την διάρκεια του παιχνιδιού και όταν η ΑΕΚ δεν είχε την μπάλα στα πόδια της, ήταν η σκιά του Χουάνγκ. Ήξερε ο Αλμέιδα πως ο Νοτιοκορεάτης κάνει όλο το παιχνίδι του Ολυμπιακού, έστειλε το «καμικάζι» Αραούχο και αντίο σας και καλή βραδιά.

Έξτρα δουλειά

Προσέξτε, για να μην παρεξηγηθώ, δεν υποστηρίζω πως δεν είναι ένα ζήτημα που πρέπει να λύσει η ΑΕΚ όλες αυτές οι χαμένες ευκαιρίες. Και εννοείται πως ο Γκαρσία, για να μπορέσει να γίνει ένας σπουδαίος φορ, θα πρέπει να δουλέψει πολύ και έξτρα από το κανονικό, για το πώς θα στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Ολόκληρος Θωμάς, που ήταν γεννημένος κίλερ, που σηκωνόμασταν να πανηγυρίσουμε όταν έφευγε τετ α τετ πριν καν σουτάρει, καθόταν μετά το τέλος των προπονήσεων και έκανε 100 τελειώματα φάσεων. Αλίμονο να θεωρήσει ο Λιβάι πως χωρίς τέτοια έξτρα δουλειά θα γίνει ένας αποτελεσματικός φορ.

Όμως από την άλλη μεριά, όσο πίστη και εμπιστοσύνη και στήριξη πρέπει να υπάρχει σ’ αυτό το συνολικό πρότζεκτ που «τρέχει» ο Αλμέιδα και όλοι καμαρώνουμε, άλλο τόσο πρέπει να υπάρχει και στα επιμέρους στοιχεία αυτού του πρότζεκτ. Ακόμα και αν κάποια θέλουν κάποια επιπλέον βελτίωση. Και θαρρώ πως ο Λιβάι στην θέση φορ, είναι ένα τέτοιο επιμέρους στοιχείο. Εκτός αν ο Αλμέιδα κρίνει πως κάτι θα πρέπει να αλλάξει, που εκεί φυσικά αλλάζει και η κουβέντα. Εξάλλου ο Πελάδο έχει κερδίσει με το σπαθί του, το προνόμιο του «ο προπονητής ξέρει καλύτερα απ’ όλους μας, τελεία και παύλα».

 

Σταμάτης Βούλγαρης: Ο ευτυχισμένος Ματίας και η κιτρινόμαυρη υπεροχή
Οι ειδήσεις του στο Google News Δείτε Live όλες τις ειδήσεις του
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X