Στο προσκλητήριο της ιστορίας, όλοι παρόντες

«Τι ώρα θα πάμε Φιλαδέλφεια; Να πάμε εγκαίρως για να μπούμε νωρίς στο γήπεδο». Σαν ψέμα. Μια φράση που, κακά τα ψέματα, κάποιοι εξ ημών είχαμε αρχίσει να πιστεύουμε πως δεν θα ακούγαμε ξανά ποτέ. Μια φράση που έρχεται από μακριά και πλέον θα πάει μακριά. Ειδικά για σήμερα όμως,  είναι μια φράση που μοιάζει σαν ένα προσκλητήριο της ιστορίας.

Ξέρετε, αυτομάτως η πρώτη σκέψη πηγαίνει σ’ αυτούς που δεν θα είναι απόψε μαζί μας. Κι όμως, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει κανείς που να μην είναι απόψε μαζί μας.  Όλοι μ’ όλους τους τρόπους, θα είναι παρόντες. Όσοι μάλιστα δεν θα είναι, στα αλήθεια ούτε χρειάζεται, ούτε θα έπρεπε να είναι. Δεν θέλουμε θλιμμένους (και μισανθρώπους) στην γιορτή μας.

Θέλουμε να είμαστε μόνο εμείς και εμείς. Όλοι μας και όλες μας. Δίπλα μας, γύρω μας. Κάποιους και κάποιες θα τους κουβαλήσουμε μέσα μας. Αλλά θα είναι εκεί. Κανείς που θα πρέπει να είναι παρών, δεν θα λείψει από το αποψινό προσκλητήριο αυτός της ιστορίας ΑΕΚ. Όλοι παρόντες. Όλοι εκεί.

Θα είναι ο Σταύρος, που χωρις να γνωριζόμαστε καν ταξιδέψαμε οπαδικά παρέα στην Λωζάννη, που γνωριστήκαμε σε μια παρουσίαση φανέλας και για πρώτη φορά δουλέψαμε μαζί Φιλαδέλφεια, σ’ εκείνη την τεσσάρα στην Μακάμπι (και τον Έγκα) πριν από 20 χρόνια. Και γίναμε ακόμα και κουμπάροι και απόψε πάλι δίπλα θα είμαστε για να τσακωνόμαστε, να γράφουμε, να ξανατσακωνόμαστε και στα ενδιάμεσα να δακρύζουμε.

Θα είναι σίγουρα κάπου σε κάποια θύρα ο Άκης, που πηγαίναμε μαζί σχολείο, ξεκινούσαμε από τη Νέα Σμύρνη και ζήσαμε παρέα στης Φιλαδέλφειας τα μέρη στις αρχές της δεκαετίας του ’90, την μαγεία και την μπαλάρα της πιο total football ομάδας που έχει περάσει ποτέ από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Και που κανείς μας δεν θα ξεχάσει ποτέ.

Θα είναι ο κυρ Κώστας, ο πατέρας του Γιάννη, που έχει «φύγει» αλλά δεν «έφυγε» ποτέ. Πως να φύγει και πως να μην είναι απόψε μαζί μας, ο πατέρας που όλοι μας θέλαμε να έχουμε και να μας μιλά για την ΑΕΚ και να μας πηγαίνει παντού όπου βρίσκεται η μεγαλοσύνη της. Αλλά κυρίως στης Φιλαδέλφειας τα μέρη.

Θα είναι μέσα στο γήπεδο ο Θε(ω)μας, που ο μαγνήτης της χάρης του, μας έδεσε για πάντα με την ΑΕΚ. Μέσα στο γήπεδο θα είναι και Ντέμαρος, αυτός που πάνω του ακουμπούσε το μάτι σε δύσκολα χρόνια της Φιλαδέλφειας. «Αυτός θα τους το βάλει» σκεφτόσουν και φώναζες ακόμα πιο δυνατά.

Μέσα στο γήπεδο θα είναι και ο Ντούσαν. Ο άνθρωπος που στους πάγκους μπροστά στην θύρα 18 στη Φιλαδέλφεια, «αγάπησα και μίσησα ατελείωτα», όπως γράφει και ο Αναγνωστάκης στους «δρόμους παλιούς». Αυτός που βρισκόταν, με διαφορετικούς τρόπους και ρόλους, μέσα σ’ όλους τους τίτλους που πανηγύρισα.

Μέσα θα είναι και ο Ηλίας που όσο και αν διαχρονικά γι αυτόν θα ισχύει εκείνο που είχε δηλώσει, πάντα θα είναι ο Κολοκοτρώνης της ιδέας της ΑΕΚ. Μέσα και ο Νέστορας και ο Μίμης, που όταν μαθαίναμε από τους παλιούς, για τα καμώματα τους μέσα στην Φιλαδέλφεια που δεν τα προλάβαμε λόγω, θαρρούσαμε πως ήταν δέκα μέτρα ψηλοί. Ποδοσφαιρικά, ήταν. Μέσα θα είναι και άλλοι τεράστιοι, μεγάλοι και λιγότερο μεγάλοι ήρωες μας. Που όταν έμπαιναν μέσα στην Φιλαδέλφεια, έδειχναν πάντα γιγαντιαίοι.

Στα ψηλά του γηπέδου, θα είναι απόψε και ο κυρ Στέλιος μας. Πιο ψηλά απ’ όλους. Εκεί που τον είχαμε όλοι μας, όταν τον βλέπαμε, τον ακούγαμε, τον ακολουθούσαμε, τον απολαμβάναμε, να αγαπά άνευ όρων την ΑΕΚ μας. Γύρω από τον κυρ Στέλιο μας, εκεί στα ψηλά, θα είναι και όλοι μα όλοι όσοι «έφυγαν» νωρίς. Όσοι λαχταρούσαν, αλλά δεν πρόλαβαν. Παππούδες, γιαγιάδες, θείοι, ξαδέλφια, μανάδες, αδέλφια, αδελφές, ξαδέλφες, κολλητοί και κολλητές, άγνωστοι με μια κοινή καψούρα. Δεν πρόλαβαν, αλλά κάθε φορά που θα κοιτάμε προς τον πυλώνα με την φωτογραφία του κυρ Στέλιου, θα τους βλέπουμε εκεί. Θα είναι εκεί. Ίσως με το πιο δυνατό παρών. Από τον ουρανό μέχρι το κέντρο του σπιτιού μας και πάλι πίσω.

Απόψε στα Φιλαδέλφεια θα είναι και ο Κώστας. Άφησε πίσω τις δουλειές του και μαζί με τον Αγγελάρα, ταξίδεψαν από το Βερολίνο. Εκεί που μαζί κρατάνε ψηλά την σημαία της ΑΕΚ. Τον γνώρισα τον Κώστα σε ενός είδος μπριγάδα που έκανε κάθε καλοκαίρι για την ΑΕΚ. Τώρα θα τον ξαναδώ στο σπίτι μας. Θα συναντήσω επιτέλους και στη Φιλαδέλφεια τα παιδιά από το Λονδίνο, που τα αντάμωνα μόνο καλοκαίρι σε προετοιμασίες ή σε ματς ανά την Ευρώπη. Τώρα σπίτι μας.

Θα φωνάξει απόψε παρών και ο Γιαννάρας. Ένα σωρό επαγγελματικά ραντεβού είχε για σήμερα και για αύριο. Αλλά μόλις ο Στέφανος του ετοίμασε το εισιτήριο, τα ακύρωσε όλα, μπήκε στο αμάξι και άρχισε να καταπίνει χιλιόμετρα για την Φιλαδέλφεια. Χιλιόμετρα που μέτρησαν και κατάπιαν εκατοντάδες ακόμα, για να είναι απόψε παρόντες. Με αυτοκίνητα, τρένα, αεροπλάνα. Θα μπορούσαν ακόμα και τα πόδια, από την άλλη άκρη της γης.

Παρών στο αποψινό προσκλητήριο θα φωνάξει και ο Νίκος από την Σουηδία. Και ας μην μπορούσε να κάνει το ταξίδι για την Αθήνα. Δάσκαλος γαρ και με φορτωμένες επαγγελματικές υποχρεώσεις. Αλλά και ένας από τους χιλιάδες που διαδίδουν την ΑΕΚοιδέα σ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Πολλοί απ’ αυτούς μικρούς ΑΕΚοιεραπόστολους, δεν είχαν τρόπο και χρόνο να κάνουν το ταξίδι για την Αθήνα, αλλά θα είναι και αυτοί, με τον τρόπο τους, μαζί μας απόψε. Θα φωνάζουν “παρών” από χιλιόμετρα μακριά και θα το ακούμε δυνατά μέσα σ’ όλο το γήπεδο.

Υπάρχουν και αυτοί, ΑΕΚτζήδες από τους λίγους και τους καλύτερους, που ήταν ανθρωπίνως αδύνατον να βρουν στον χιλιοτσακισμένο οικογενειακό τους προϋπολογισμό περίσσεμα 21 ευρώ για να είναι απόψε στην κερκίδα. Αλλά και αυτοί μαζί μας θα είναι, εκεί μέσα στην σκέψη μας και στο βάρος που θα κουβαλάμε επειδή δεν περνούσε από το χέρι μας να κάνουμε κάτι για να τους έχουμε δίπλα μας. Κάποια στιγμή, σε μια άλλη κοινωνία, θα μπορούμε. Υπόσχεση είναι. Αλλά ούτε και απόψε θα λείπουν. Η φωνή τους με την φωνή μας, ήταν, είναι και θα είναι πάντα ένα.

Όλοι θα φωνάξουν παρών στο αποψινό προσκλητήριο. Όλοι και όλες. Δεν θα λείψει κανείς. Και το μεγάλο βιβλίο της κιτρινόμαυρης ιστορίας, από σήμερα, θα αρχίσει να γράφει σε άλλες σελίδες, με πιο μεγάλα, πιο κιτρινόμαυρα, πιο φωτεινά γράμματα. Με «ΑΕΚ» στην επικεφαλίδα και «εδώ, εδώ στα Φιλαδέλφεια» στον πρόλογο. Και όλα πια, θα είναι στην θέση τους.

Και κάτι τελευταίο αλλά από τα πιο σημαντικά. Ένα τεράστιο, μέσα από τα βάθη της ψυχής μας, ευχαριστώ και μια απέραντη ευγνωμοσύνη, σ’ όλους τους εργάτες που έβαλαν κόπο, ιδρώτα, χέρια, μυαλό, πείσμα, πόνο, για να κτιστεί ξανά το σπίτι μας και να γίνει το αποψινό προσκλητήριο της ιστορίας. Θα είναι και αυτοί, όλοι, παρόντες και στην περίοπτη θέση της καρδιάς μας.

• LIVE ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
• Ιστορική στιγμή: Εγκαινιάζεται σήμερα το Μουσείο Ιστορίας της ΑΕΚ!
• Ντέμης για την ΑΕΚ: «Πατάει γκάζι και φτάνει στα στάνταρ του ο Πινέδα – Πολύτιμος ο Ελίασον αλλά MVP ο Βίντα» (VIDEO)
• Τα πάντα για το στοίχημα ΕΔΩ - Οι καλύτερες προτάσεις
• Το ευρωπαϊκό… κατσαρολάκι, το έργο σταθμός και το ματς που πρέπει να κερδίσει η ΑΕΚ!
• Προς 15 Μαΐου το ντέρμπι Ολυμπιακός – ΑΕΚ, τα δεδομένα των πλέι οφ της Super League

Οι ειδήσεις του στο Google News

Δείτε Live όλες τις ειδήσεις του

• blog
• Αγιά Σοφια OPAP ARENA
• ΑΕΚ
• Κώστας Τσίλης