Γιατί εγώ ρε έχω τον Γιώργο τον Πεππέ, τον Μάκη τον Χατζή, τον Τζίμη τον Πατίκα και σαν αυτούς, κανείς!

Γιατί εγώ ρε έχω τον Γιώργο τον Πεππέ, τον Μάκη τον Χατζή, τον Τζίμη τον Πατίκα και σαν αυτούς, κανείς!
Photo Credits: INTIME

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για την πιο ξεχωριστή σεζόν που έζησε στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας, για την παρέα που αγάπησε όσο καμία άλλη!

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Εμείς οι παλαιότεροι, οι plus 45 που έχουμε έντονες και ζωντανές τις θύμισες από την ΑΕΚ στην παλιά Νέα Φιλαδέλφεια, από το πιο αγαπημένο γήπεδο της ζωής μας μέχρι το επόμενο που θα απολαμβάνουμε από αύριο, έχουμε πολλές ιστορίες να διηγηθούμε. Δεν είναι υπερβολή να πει κάποιος ότι είμαστε ευλογημένοι που περάσαμε εκεί μέσα τα εφηβικά χρόνια μας, όμορφα, αγνά, αγαπησιάρικα. Ένας άλλος κόσμος, ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο, ένα αξέχαστο συναίσθημα.

Είδαμε ομαδάρες, ζήσαμε την απίστευτη τριετία 1992-94, στη διάρκεια της οποίας υπήρχαν φορές που στο 30λεπτο των αγώνων είχαμε αρχίσει να βαριόμαστε γιατί το παιχνίδι είχε κριθεί. Η ΑΕΚ ήταν πανίσχυρη, το ποδόσφαιρό της ήταν αυτό που την εποχή εκείνη, λέγαμε ότι έρχεται από την Ευρώπη. Όμως πάντα στην καρδιά μου, μια θέση πιο ψηλά από όλες, θα έχω εκείνη την παρέα του 1988-89. Ήταν και η πρώτη σεζόν της ζωής μου που είδα όλα (μα όλα όμως!) τα εντός έδρας ματς της ΑΕΚ από τη Σκεπαστή και την 21. Δεν είχα κλείσει καν τα 15…

Η ΑΕΚ μόλις είχε χάσει το πρωτάθλημα από την ΑΕΛ, με το σκάνδαλο ούρων του Τσίγκοφ. Στο Γυμνάσιο, στη Νέα Χαλκηδόνα τότε, στο περίφημο «Κουκλάκι», είχαμε και τους Ολυμπιακούς -που μεταξύ μας, δεν ήταν και λίγοι- να μας λένε για τον Ντέταρι που ο Κοσκωτάς είχε φέρει παρέα με Κωφίδη, Μαυρομμάτη και Καραταΐδη, ενώ 6 μήνες πριν είχαν αποκτήσει τους Χατζίδη, Τσιαντάκη, Παχατουρίδη, Φούνες. Ελληνική αφρόκρεμα και δυνατοί ξένοι. Θυμάμαι το φίλο μου, το Δημητράκη Β. να μου λέει « αφού δεν το πήρατε και πέρυσι, δεν θα το πάρετε ποτέ. Που πάτε ρε με τον Πεπέ και το Μάκη το Χατζή;»

Όμως εγώ, αυτούς αγαπούσα. Τον κάπως αργό αλλά και αδίκως υποτιμημένο Πεπέ δίπλα στον ανυπέρβλητο Μανωλά, τον Συμεών Χατζή με τις τρελές κούρσες σε όλη την αριστερή πτέρυγα και το μπλοκάρισμα στην τελική επιλογή για τον οποίο εξακολουθώ να πιστεύω ότι ήταν πιο γρήγορος και από τον Κασάπη και τον Τζίμη τον Πατίκα που ήθελε δύο γήπεδα για να φρενάρει όταν άνοιγε το σπριντ. Αυτούς αγάπησα, αυτούς λάτρεψα, αυτούς υποστήριζα με πάθος. Κι αυτοί, στο τέλος, μου έδωσαν το πρωτάθλημα. Ήρωες!

Τους λατρεύω και πάντα θα είναι η εφηβεία μου!

Δεν σήκωνα κουβέντα για τον Λάμπρο τον Γεωργιάδη, μου έλεγαν για Αποστολάκη και τους απαντούσα «τι να μας πείτε ρε, έχω τον Χρήστο τον Βασιλόπουλο δεξιά». Ύμνοι για τον Τσιαντάκη και τον Σαραβάκο, αλλά εγώ είχα Φρανκ Κλόπα και Τέρη Πατάλη. Είχα Γιώργο Φαμέλη, Δημήτρη Πίττα και Σωτήρη Μαυροδήμο. Είχα Γιώργο Κούτουλα και Σταύρο Σταματή να μου έρχονται από το πουθενά, άγνωστοι και άσημοι, αλλά να μου τους κάνει ο Μπάγεβιτς παίκτες της Εθνικής Ελλάδας. Είχα όλους αυτούς που μου τους παρουσίαζαν ως λίγους, όμως για μένα ήταν… Γίγαντες!

Δεν έχω αγαπήσει άλλη παρέα όσο αυτή, θέλετε η εφηβεία, θέλετε το ξέσπασμα μετά το τρομερό γκολ του Τάκη Καραγκιοζόπουλου στο ΟΑΚΑ που μας έβγαλε όλους στους δρόμους της Νέας Φιλαδέλφειας ύστερα από 10 χρόνια ανυποληψίας, θέλετε επειδή δεν θα ξεχάσω ακόμα τον αείμνηστο τον «Τίλλα» _ θα το θυμάμαι πάντα Βασίλη Σεβαστόπουλε_ να βγαίνει από το ζαχαροπλαστείο με τούρτες στα χέρια και να τις μοιράζει στους περαστικούς, με το δάκρυ να τρέχει κορόμηλο στο παχύ μουστάκι του; Μπορώ να σας πω κι άλλα, πολλά, πάρα πολλά…

Όταν αύριο, στα εγκαίνια, θα μπω για πρώτη φορά στο γήπεδο με τόσο κόσμο ξανά γύρω μου, η σκέψη μου θα ταξιδέψει εκεί. Σε αυτούς. Μπροστά μου, έστω νοερά, θα βλέπω ξανά τον Μανωλά να τους τα χώνει σε κάθε ευκαιρία για να μη χάνουν τη συνοχή τους, τον φτερωτό Σπύρο Οικονομόπουλο να αποκρούει τα πέναλτι, το ένα πίσω από το άλλο.

Θα βλέπω τον τεράστιο «Όκο» να κάνει τα ζογκλερικά του, τον Γιώργαρο τον Σαββίδη να μου δείχνει μία ακόμα από εκείνες τις παιδικές κωλοτούμπες του αφού πρώτα θα έχει σκοράρει, τον Παύλο «σκύλο» Παπαϊωάννου να δείχνει ξεκούραστος ενώ έχει τρέξει όσοι όλοι μαζί. Είναι αλήθεια, αν δικαιούμαι να το πω αυτό, ότι πιο ΑΕΚ δεν έχω νιώσει ποτέ!

Σταμάτης Βούλγαρης: Ο ευτυχισμένος Ματίας και η κιτρινόμαυρη υπεροχή
Οι ειδήσεις του στο Google News Δείτε Live όλες τις ειδήσεις του
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X