Οι μεγάλες αλήθειες του Αλμέιδα

Photo Credits: INTIME

Ο Σταμάτης Βούλγαρης γράφει για τη συνέντευξη του Ματίας Αλμέιδα και σχολιάζει τη χολή των κομπλεξικών

26/09/2022 | 0:30

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Είχα τη χαρά και την τιμή να κάνω μαζί με τον Δημήτρη Βέργο τη συνέντευξη του Ματίας Αλμέιδα για λογαριασμό του «Δ». Μία συνέντευξη που έπαιξε παντού από το μεσημέρι του Σαββάτου και μετά και σήμερα στις «κιτρινόμαυρες» ιστοσελίδες μπορούσατε να τη διαβάσετε ολόκληρη…

Από την πρώτη στιγμή που ο «Πελάδο» είχε αναλάβει την ΑΕΚ, αυτό που είχα πει και γράψει, είναι ότι πρόκειται για μία τεράστια προσωπικότητα. Δε θα μπορούσα να «δηλώσω» κάτι άλλο, θα ήμουν λάθος. Δεν ήξερα πως σκεφτόταν, δεν είχα δει πως προπονεί, πως συμπεριφέρεται, πως λειτουργεί. Και φυσικά δεν είχα καμία διάθεση να βγάλω συμπεράσματα κοιτάζοντας απλά αριθμούς στο transfermarkt.

Δεν είπα λέξη ούτε μετά την προετοιμασία, γιατί πολύ απλά δεν ήμουν εκεί. Περίμενα να δω πως διαχειρίζεται τη νίκη και τη γκέλα, την αδικία, πως μπορεί να βγάλει αντίδραση στην ομάδα του και πως θα κινηθεί στο γενικό πλαίσιο. Την Πέμπτη το μεσημέρι στα Σπάτα μου παρουσιάστηκε η ευκαιρία να δω από κοντά τον άνθρωπο Αλμέιδα. Πλέον λοιπόν μπορώ να πάρω θέση για συγκεκριμένα πράγματα, έχοντας μιλήσει μαζί του.

Καταρχάς αυτό που έχω να πω, είναι ότι είναι ένας τύπος πέρα για πέρα αληθινός. Παρότι έκανε μία σπουδαία ποδοσφαιρική καριέρα, δεν έχει καθόλου τουπέ. Πιστέψτε με έχουν περάσει προπονητές από την ΑΕΚ που πίστευαν ότι είναι κράμα Φέργκιουσον και Βενγκέρ, ή Μουρίνιο και Γκουαρντιόλα. Υπήρχαν προπονητές που θεωρούσαν πως το να μιλήσουν στους ρεπόρτερ είναι περιττό. Ο Αλμέιδα όμως δεν έχει καμία σχέση με όλο αυτό.

Μέρος της δουλειάς του οι δημοσιογράφοι και ο κόσμος

Θεωρεί τους ρεπόρτερ και τον κόσμο μέρος της δουλειάς του. Μιας δουλειάς που δεν είναι ακόμα μία ευκαιρία για να βγάλει πολλά λεφτά (έβγαλε πολλά στην καριέρα του και πέταξε άλλα όταν δεν ένιωθε καλά), αλλά για να διοχετεύσει το πάθος του και το μεράκι του και να δημιουργήσει πράγματα. Και στην ΑΕΚ προσπαθεί να δημιουργήσει από μία βάση σχεδόν μηδενική.

Το πάθος που βγάζει δε γίνεται να μη διαπεράσει τους παίκτες του. Εδώ το πέρασε σε εμάς τις σχεδόν δύο ώρες που ήμασταν στα Σπάτα. Μιλώντας για τα βιώματά του και τα όνειρά του. Εξηγώντας τις σκέψεις του, απαντώντας στις ερωτήσεις μας που δεδομένα ήταν και δικές σας. Δεν κώλωσε κάπου, δεν κρύφτηκε. Μπορεί να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις με αυτά που είπε, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι κάθε του λέξη δεν τη σκεφτόταν. Την έβγαζε μέσα από την καρδιά του.

Αυτός ο άνθρωπος και οι συνεργάτες του, λειτουργούν ως ομάδα που έχει απίστευτους αυτοματισμούς. Πρόκειται για ένα επιτελείο που λειτουργεί με μαθηματική ακρίβεια. Ο καθένας ξέρει τι πρέπει να κάνει και για πόση ώρα πριν καν βγει στο γήπεδο. Υπάρχει συγκεκριμένη στόχευση στις ασκήσεις, οι οποίες έχουν μεγάλο ρεπερτόριο. Και ο Αλμέιδα, όπως είπε και στη συνέντευξή του, δεν ήρθε εδώ με όλη του την ομάδα για να κάνει τον τουρίστα. Ήρθε για να δουλέψει και για να πετύχει. Το δεδομένο είναι ότι δουλεύει και δουλεύει πολύ. Δε θυμάμαι κανέναν άλλο τεχνικό τα τελευταία χρόνια που να δουλεύει όπως ο «Πελάδο».

Οι ατάκες του Αλμέιδα

Εγώ θα την πω την αμαρτία μου. Σε κάποια σημεία μου θυμίζει Μανόλο Χιμένεθ. Μόνο που δεν έχει αυτά τα up and down που είχε ο Ισπανός τεχνικός. Αυτές τις… «κρίσεις πανικού». Ίσως γιατί δεν έχει μέσα του ανασφάλεια και έχει αποβάλει το φόβο της αποτυχίας. Γιατί πιστεύει τόσο πολύ σε αυτό που κάνει, που ξέρει ότι ακόμα και αν -χτυπάω ξύλο- αποτύχει, θα έχει γίνει με το δικό του τρόπο και θα φύγει με το κεφάλι ψηλά. Ωστόσο με όσα έχω δει στο ρεπορτάζ της ΑΕΚ τα τελευταία… 25 χρόνια δε γίνεται αυτός ο άνθρωπος να μην πετύχει. Με αργά και σταθερά βήματα θα δημιουργήσει κάτι όμορφο που θα το αγαπήσουμε όλοι μας. Γιατί ο Αλμέιδα κατάφερε πολλά περισσότερα στη ζωή του από αυτό που προσπαθεί τώρα.

Οι ατάκες του για το γήπεδο, για αυτούς που δεν είναι πια μαζί μας και θα μας βλέπουν το βράδυ της Παρασκευής από τον ουρανό, αυτά που είπε για τον Μοράτι, για τους λόγους που επέλεξε να δουλέψει διαφορετικά στην Ολλανδία σε σχέση με την Ελλάδα, η γνώμη του για την κριτική που μπορεί να δεχθεί ή για τις ανοιχτές προπονήσεις, εμένα προσωπικά με έπεισαν. Γιατί τον είχα απέναντί μου και πολλές φορές η γλώσσα του σώματος δεν λέει ψέματα. Δεν ανασκουμπώθηκε ούτε μία φορά. Ήταν όπως έπαιζε στο γήπεδο. Παθιασμένος.

Έχουν περάσει σχεδόν 48 ώρες από την ώρα που κυκλοφόρησε η συνέντευξη και όσο και αν έψαξα, η αλήθεια είναι ότι δεν βρήκα κόσμο που να διαφωνεί με επιχειρήματα σε οτιδήποτε είπε. Εντάξει πάντα θα υπάρχουν κάποιες γραφικές καρικατούρες που θα γράφουν «κάτσε να δούμε αν θα βγάλεις την παρέλαση», αλλά ουδείς ασχολείται με την πάρτη τους. Σιγά να μην τους δώσουμε και αξία. Δεν βρέθηκε ένας να σχολιάσει αρνητικά, ούτε τη δήλωση για τον κρεοπώλη και το κρέας. Διότι αντιλήφθηκαν όλοι ότι είχε δίκιο.

Είναι άλλο πράγμα να γινόμαστε (και συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου μέσα) μετά Χριστόν προφήτες και άλλο να κάνουμε για παράδειγμα, κριτική για τον τρόπο δουλειάς του, όταν δεν την έχουμε δει. Για αυτό το απέφευγα. Διότι πρώτα βλέπεις και μετά κρίνεις. Δεν λειτουργείς στη λογική: «Μου είπε ο τάδε, που του είπε ο δείνα, άρα εγώ ξέρω…».

ΥΓ: Όσο πλησιάζει η ώρα της επιστροφής μας στα «ιερά χώματα», τόσο πιο δύσκολο θα γίνεται για όλους μας να διαχειριστούμε συγκινησιακά αυτή τη στιγμή. Και όσο πλησιάζει αυτή τη στιγμή, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για όλους τους αλλόθρησκους να το διαχειριστούν ως πραγματικότητα.

Τελευταίο χτύπημα που μου έστειλαν στο FB ήταν ένα blog ρεπόρτερ του Ολυμπιακού, ο οποίος «έσκουζε» για τα 21 ευρώ των εγκαινίων λες και θα τα έδινε αυτός από την τσέπη του. Έφτασε μάλιστα να γράψει ότι ο Μαρινάκης παρουσίασε τον Μαρτσέλο με ελεύθερη είσοδο. Συγκρίνει δηλαδή ο υπάλληλος των ΜΜΕ του Βαγγέλη, μία μεταγραφή, με τα εγκαίνια ενός γηπέδου που στερήθηκε ένας λαός για 19,5 χρόνια και την Παρασκευή θα έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν ένα λαμπρό show που αν πήγαιναν στο θέατρο θα έδιναν 30 και 50 ευρώ και μπορεί στο τέλος να μην τους άρεσε αυτό που θα έβλεπαν. Και αν κάποιος σκεφτεί ότι μα αυτός που πάει στο θέατρο δεν έχει πληρώσει διαρκείας, ας μας πει πόσα θα πλήρωνε αν πήγαινε σε 11 παραστάσεις για να βγάλω και τα δύο ματς που χάθηκαν όταν τα δώσαμε στη Ριζούπολη.

Είπε επίσης και κάτι ακόμα: «Χαίρομαι που μια από τις μεγάλες ομάδες της χώρας αποκτά ένα νέο σύγχρονο γήπεδο (αν και ο τρόπος που αποκτήθηκε είναι ένα άλλο τεράστιο ζήτημα, ας μην το ανοίξουμε τώρα)». Ας το ανοίξει όποτε γουστάρει. Αφού προηγουμένως ανοίξει το φάκελο του «Γ. Καραϊσκάκης» και μας πει τι έχει γίνει εκεί και ποιος χρωστάει πόσα και που…