Μέσα από τις χαμένες σεζόν της ΑΕΚ, χάθηκαν κι ένα σωρό projects

Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για τα αποκαλούμενα ως «μεγάλα projects» της ΑΕΚ που θα υπάρχουν πάντα για να μένουν στα λόγια

01/09/2022 | 15:00

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Στρίβοντας το τιμόνι από την άκρη του πάγκου και τις συνεχείς αναφορές περί του πόσο αναγκαίο είναι να αποδειχθεί ο Αλμέιδα ο κόουτς που η ΑΕΚ εδώ και χρόνια αναζητεί, θα κάνω απλά μια παρατήρηση και μετά θα μπω σε αυτό που έχω κατά νου: τη στήριξη στους προπονητές την παρέχουν οι διοικήσεις, το τι λένε όλοι οι άλλοι, μικρή σημασία έχει αν ο ίδιος ο οργανισμός δεν γνωρίζει πως να το κάνει (οικονομικά και οργανωτικά), αναθεωρώντας διαρκώς για τις επιλογές του. Αυτό ήταν το βασικό πρόβλημα όλα αυτά τα χρόνια, το νο. 1 κατά τη τη γνώμη μου. Και πάμε παρακάτω…

Μέσα από αυτή την αδιανόητη μάχη κατά της ποδοσφαιρικής λογικής που επικράτησε στην ΠΑΕ τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, από τη συνειδητή απόφαση να διαλυθεί σε δύο χρόνους -καλοκαίρι 2018 και καλοκαίρι 2019- η ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα με το σκεπτικό «ποιοι είστε εσείς για να ζητάτε περισσότερα, η ΑΕΚ σας έφτιαξε», θα ήταν αδύνατον να υπάρξει πραγματικό σχέδιο για την αξιοποίηση και προώθηση νεαρών παικτών.

Στην ομάδα άρχισαν να μπαινοβγαίνουν μισθοφόροι αμφιβόλου ποιότητας, να τρώνε το χρόνο εξελίξιμων ποδοσφαιριστών σε μια αόρατη βάση ουτοπικού πρωταθλητισμού και να ακυρώνουν κάθε προσπάθεια για να υποστηριχθεί ένα πλάνο ανάδειξης και βελτίωσης ταλαντούχων παιδιών. Που χρόνος για τέτοια… Το «ράβε-ξήλωνε» με παίκτες από χαμηλά ράφια είχε πάντοτε προτεραιότητα, ενόσω τα ιδιαίτερα χαμηλού ταβανιού και γνώσης στελέχη της ομάδας, έμοιαζαν ακόμα πιο ανήμπορα λόγω της στενής οικονομικής πολιτικής. Έψαχναν για «έξυπνες μεταγραφικές βόμβες» άνθρωποι δίχως ικανότητες να τις εντοπίσουν.

Σχέδιο αόρατο, αξιολόγηση ανισόρροπη

Το σχέδιο ανάδειξης παικτών που είτε προέρχονταν από τις Ακαδημίες, είτε αντλούνταν σε νεαρή ηλικία από άλλες ομάδες, δεν απέτυχε διότι απλά, δεν υπήρχε ποτέ! Ή μπορεί και να ζούσε στις σκέψεις κάποιων ανθρώπων που κατά καιρούς πέρασαν από την ομάδα, όμως έμειναν σε αυτές και ουδέποτε βγήκαν παραέξω για να τεθούν σε εφαρμογή. Στα λόγια πολλά, στις πράξεις τίποτα… Και κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα, να διαπιστώνουμε ότι ούτε ο Ματίας Αλμέιδα θα το υποστηρίξει από τη στιγμή που του ζητήθηκε «πρωταθλητισμός». Το πως και τι είναι μια άλλη συζήτηση. Έχει σημασία ότι δεν θα υπήρχαν ούτε ο τρόπος, ούτε το περιβάλλον για να συμβεί αυτό.

Ο Μιτάι πωλήθηκε στη Λοκομοτίβ, ένα deal πλουσιοπάροχο βέβαια και ιδιαίτερα κερδοφόρο για την ΑΕΚ. Αναρωτήθηκε όμως κάποιος, πόσο πιο ακριβά θα μπορούσε η Ένωση να τον πουλήσει αν πέρυσι δεν εγκλωβιζόταν στη δεύτερη ομάδα, παρά έπαιρνε τα μισά ματς από αυτά που πήραν μαζί οι Μοχαμάντι και Χατζισαφί; Πόσο χειρότερος θα ήταν άραγε; Πόσο πιο έτοιμο θα τον έβρισκε ο Αλμέιδα για να τον εμφανίσει στο προσκήνιο, κάτι που σταδιακά σκόπευε και φέτος να κάνει. Τον προτιμούσε από τον Μοχαμάντι.

Αμ ο Λάτσι; Το project για το οποίο στην ΑΕΚ έλεγαν -δεν είναι δικές μου οι σοφιστείες- ότι γρήγορα θα εξελισσόταν σε παίκτη των 10 εκατ. ευρώ; Τον ξοδέψαμε κι αυτόν, να παίζει μια σεζόν στη Β’ Εθνική για να πάρει εμπειρίες που θα τον βοηθούσαν και τούτο επειδή υπήρχαν άνθρωποι εντός της ομάδας που είχαν τη βεβαιότητα ότι η Ένωση θα έκανε πρωταθλητισμό με τους Βράνιες και Τζαβέλλα. Δεν πιστεύω ότι τα πράγματα θα γίνονταν πιο τραγικά αν έπαιζαν όλη τη σεζόν οι Μήτογλου – Λάτσι. Αλλά αυτά για να συμβούν, πρέπει να υπάρχουν άνθρωποι που να καταλαβαίνουν τι βλέπουν και να ξέρουν που ποντάρουν.

Έτσι ακυρώνονται τα projects και οποιαδήποτε διαφορετική εξέλιξη, θα αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Δείτε τον Μπότο, τον Γιούση. Πότε αλήθεια πήραν κανονικές ευκαιρίες στην ΑΕΚ, πότε τους δόθηκε αληθινός χρόνος για να δείξουν ότι μπορούν να εξελιχθούν μέσα από αυτή τη διαδικασία; Σαφώς και δεν είναι σήμερα ποδοσφαιριστές για να κάνεις πρωταθλητισμό, ουδείς λέει το αντίθετο. Το έχασαν το τρένο. Ίσως και να μην ήταν για τέτοιο επίπεδο ποτέ. Στο πικ τους όμως, εκεί που ήθελαν τα παιχνίδια για να πατήσουν σε αυτά και να ξεπεταχτούν, ευκαιρίες δεν υπήρχαν. Είδαμε όμως χειρότερούς τους να παίζουν, να παίρνουν πολλά περισσότερα και να τα κάνουν σ…ά. Ή μήπως όχι;