Αλλού εσύ και εδώ σιωπή...
Photo Credits: INTIME

Ο Γιώργος Τσακίρης γράφει για έναν φίλο που θα λείψει όσο όλοι μα παραπάνω στη επιστροφή μας στης Φιλαδέλφειας τα μέρη

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Είναι αυτή η βραδιά που πάντα δύσκολα θα περνάει και το ίδιο δύσκολα θα ξημερώνει αν και ακολουθεί η γιορτή της Παναγιάς, της μητέρας του Χριστού, η ημέρα που γιορτάζει ο γιος μου και όλη η Ελλάδα!

Όχι μόνο… Η πιο μεγάλη γιορτή μετά τα Χριστούγεννα, αυτή του 15αυγουστου, της Θεοτόκου… Ωστόσο μέχρι να αλλάξει η μέρα, να έρθει το ξημέρωμα, πάντα το ίδιο το συναίσθημα, πάντα ο ίδιος πόνος από το 2018 έως για πάντα… Δεν περνάει δίχως να πονάει η καρδιά μου και πολλών άλλων προφανώς και περισσότερο.

Συγνώμη αν σήμερα για αύριο περιμένατε ένα κείμενο για την ΑΕΚ και επιπλέον κριτική και πίεση για τον αγωνιστικό σχεδιασμό. Όλα είναι τόσο δεύτερα αυτά μπροστά σε μια από τις πιο άσχημες ειδήσεις που άκουσα τέτοια μέρα μετά τον θάνατο του πατέρα μου. Μια βραδιά γιορτής ήταν, πάντα στης Φιλαδέλφειας τα μέρη, μια στιγμή από τις πολλές που μας έχει χαρίσει η αγαπημένη μας ομάδα. Είχαμε μόλις αποκλείσει την Σέλτικ και ανοίγαμε διάπλατα τον δρόμο για τους ομίλους του Champions league.

Ήταν μια ακόμη επιβεβαίωση του ήρθαμε, του είμαστε εδώ και θα είμαστε για πάντα. Στο τοπ επίπεδο… Όπως ορίζει και αρμόζει στη μεγαλύτερη Κυρία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ήταν μια νύχτα από τις λίγες αλλά και τόσο σπουδαίες στιγμές χαράς που μας προσφέρει η ομάδα που επιλέξαμε να αγαπάμε για πάντα. Ήταν όλα τόσο όμορφα, ευχάριστα και ιδανικά που έπρεπε να το καταλάβουμε ότι κάτι κακό μας κρύβει η μοίρα. Πού και πώς να πάει το μυαλό μας στο κακό που θα μας βρει! Απλά δεν γινόταν, είναι αδύνατο ακόμη και σήμερα να το χωνέψει το μυαλό μου, αδυνατεί, ή πιο σωστά δεν επιτρέπει!

Η Νέα Φιλαδέλφεια και η “κίτρινη Γκαζόζα” αλλά και τα γύρω μαγαζιά, είχαν γεμίσει από φίλους και είχαν ντυθεί στη πιο όμορφη διχρωμία, την κιτρινόμαυρη. Παντού οι φάτσες φίλων με ένα μόνιμο χαμόγελο ζωγραφισμένο και μια έκφραση προσώπου απόλυτης ευτυχίας! Οι συζητήσεις, τα μηνύματα, τα τηλεφωνήματα, όλα αφορούσαν το πώς και τι απαιτείται για να πάμε στην Βουδαπέστη για την αναμέτρηση με την Βίντι, το τελευταίο εμπόδιο για τους ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.

Συγνώμη ρε Ανέστη, μα κι εσύ θα γκρίνιαζες, έστω σε μένα!

Αλλού εσύ και εδώ σιωπή...

Ανάλογο ήταν και το μήνυμα που έλαβα από σένα Ανέστη μου. Μισή ώρα μετά τις 23.00 για το αν και τι χρειάζεται για να ταξιδέψουμε στην Ουγγαρία. Με ρωτούσες αν θα πάω και αφού σου απάντησα “και να μην ήθελα αδερφούλη μου εγώ δεν γίνεται”, μου έγραφες “χαχαχαχα, μαζί θα πάμε ρε” και εγώ πανηγύριζα. Σου ζήτησα να έρθεις στην Γκαζόζα να γιορτάσουμε μα θα έφευγες πρωί για την αγαπημένη σου Νάξο όπου βρισκόταν ήδη η Χρύσα, η κόρη σου και ο γιος που δεν είχε έρθει ακόμη στη ζωή! Γι αυτό και δεν σε έπρηξα όπως συνήθιζα σε τέτοιες περιπτώσεις.

Λίγο πριν φτάσουν τα μεσάνυχτα ΟΛΑ σταμάτησαν! Ο χρόνος θαρρείς και τελείωσε. Η χαρά έπαψε να υπάρχει… Ο Βασίλης με γονάτισε τη στιγμή που κι εκείνος ήταν σε κατάσταση σοκ, άθλια, απελπισμένος και μη θέλοντας να το πιστέψει με λυγμούς μου μετέφερε τα νέα. Δεν ήσουν πια ανάμεσά μας, λέει, σου στέρησαν το δικαίωμα στη ζωή, στη χαρά και στην αγάπη… Στοιχεία που τα έδωσες όλα με τέτοια επιθυμία στην ΑΕΚ όσο ελάχιστοι. Μου λείπεις τόσο πολύ, ελάχιστα από ότι σε άλλους προφανώς και την οικογένειά σου, μα μου λείπεις τόσο πολύ…

Ξέρω ότι αν ήσουν εδώ ανάμεσά μας θα μου κάκιζες και θα μου την έλεγες γιατί γκρινιάζω. Μα ξέρεις κι εσύ ότι θα γκρίνιαζες και περισσότερο τα δυο τελευταία χρόνια. Όχι σε όλους και στους πολλούς… Ωστόσο και πάλι συγχώρα με Ανέστη παρασύρομαι και θα συνεχίσει να μου συμβαίνει. Περνάω κάθε μέρα στα αγαπημένα μας της Φιλαδέλφειας τα μέρη και σε βλέπω να καμαρώνεις. Σε φαντάζομαι δίπλα μου να μου λες “κοίτα ρε το σπίτι μας και μη γκρινιάζεις” και έχεις τόσο δικιο… Όπως όλοι όσοι δεν είναι ανάμεσά μας.

Ως επίλογο και χωρίς υστερόγραφο αφού το κείμενο έχει να κάνει με πρόσωπο καρδιάς, αγαπημένο φίλο, αδερφό, δεν χωράνε δεύτερα πράγματα, ας κάνουμε έστω μια χάρη στον Ανέστη και σε όσους δεν είναι ανάμεσά μας πια: να μην πιάνουμε το θέμα του γηπέδου και τα γύρω από αυτό, είτε είναι σωστά είτε λάθος και στο μυαλό του καθενός κάκιστα, για κανένα λόγο γκρίνιας και επιδίωξης ευθύνης. Διότι αυτό που για μας πλέον έφτασε να μοιάζει αυτονόητο είναι για όσους δεν είναι ανάμεσά μας το πλέον ανεκτικό. Να ζήσουν τη στιγμή. Θα είναι εκεί ψηλά, θα είναι δίπλα μας, θα είναι παντού και πάντα, αλλά μέσα από (και με) εμάς.

Μην το κάνει κανείς για πρόσωπα και καταστάσεις στην ΑΕΚ αν δεν το νιώθει. Αλλά για όλους εκείνους που λείπουν και δεν θα ζήσουν ότι (πρώτα ο Θεός) θα έχουμε τη δυνατότητα να βιώσουμε εμεις. Να σας έχει ο Θεός και η Παναγιά καλά, εσάς και όλα τα αγαπημένα σας πρόσωπα…

Αλλού εσύ και εδώ σιωπή…!!!

Σταμάτης Βούλγαρης: Ο ευτυχισμένος Ματίας και η κιτρινόμαυρη υπεροχή
Οι ειδήσεις του στο Google News Δείτε Live όλες τις ειδήσεις του
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X